Tol betalen, een plantje kopen en oesters eten.

Voor afgelopen week was de weersverwachting volop zon en rond de 35 graden, enkel voor maandag was de verwachting wat gematigder, bewolkt en 28 graden. Aangezien ik van plan was op de fiets een plek te bezoeken op zo'n 20 kilometer van Hue, leek het geen slecht idee, dit dan maar gelijk maandag te doen. Waar ik heen wilde, moest je voorheen met een bootje de rivier over. Er was mij verteld dat er nu een brug ligt. Dat leek wel een aardig doel voor een van mijn fietstochten. Om een of andere reden kom ik in Nederland nooit op het idee om zomaar een eindje te gaan fietsen, maar hier doe ik dat bijkant dagelijks. Hier in de omgeving weet ik onderhand een stuk beter de weg dan rondom Deventer.
Een brug dat scheelde natuurlijk ook, dat ik dan niet diende te onderhandelen over de prijs van de overtocht. Tenminste dat dacht ik. Brug was wat veel gezegd, maar er moest wel tol betaald worden. Toen ik aan de overkant was, diende ik te stoppen en te betalen. Een prijsbord was (vanzelfsprekend) niet aanwezig. Ondanks dat ik in in het Vietnamees vroeg hoeveel ik diende te betalen, kreeg ik toch de toeristenaanpak. Uit de bundel geld in mans hand werd een biljet van 20.000 te voorschijn gehaald en mij getoond. Deze methode wordt wel meer gebruikt als ze het Engels niet machtig zijn. Een boze reactie mijnerzijds, wederom in het Vietnamees, leverde een halvering van de prijs op. Was trouwens de retourprijs, op de terugweg hoefde niet nogmaals te worden betaald.

Het zal de boekhouder in mij wel zijn, waardoor ik ondanks mijn heel beperkte Vietnamees, wel in staat ben over de prijs te onderhandelen. Ook hier past wel weer een tenminste. Deze week kocht ik bij een straathandelaar een plantje, een begonia, om de hotelkamer wat op te fleuren. Nu ben ik dan wel in staat om heel netjes eenhonderdvijfig te zeggen en te verstaan, maar de bloemenhandelaar sprak niet bepaald ABV. Hij zei iets van honderdhalf, waarbij dan ook nog de R van tram (honderd) volledig mistte en ik het verschil niet meer hoorde met tam (acht). Ik kan beter zeggen dat ik de J niet hoorde, aangezien tram wordt uitgesproken als tjam. De duizendtallen worden zo wie zo niet genoemd, maar zover strekte mijn kennis al wel. Uiteindelijk zijn we er uit toch gekomen en heb ik 120.000 betaald. Zal ik vermoedelijk nog wel te veel betaald hebben. Ik ben dan wel in staat om over getallen te praten, maar het ontbreekt mij aan de juiste instelling om op scherpst van de snede te onderhandelen, inclusief het dreigen met weglopen.

Gisteravond heb ik oesters gegeten. Ik was uitgenodigd door een van de toergidsen, die met hun groepen in mijn stamrestaurant komen. De meesten die daar regelmatig komen ken ik onderhand wel. Ze komen vaak in de avond terug voor een hapje en een drankje. Deze keer had een van hun zelf wat meegebracht. Hij had die middag aan zee de oesters gekocht voor 80 cent de kilo. Op het balkon van het woongedeelte van het restaurant werden de oesters gebarbecued. Er waren ook nog mosselen en rivierslakjes. De oesters waren heerlijk, de mosselen lekker en de slakken weet ik niet. Niet omdat ik het niet heb geprobeerd, maar deze waren dusdanig pittig gekookt, dat ik geen idee heb hoe de slakken zelf smaakten, behalve dan naar chilipeper. Dan was het ook nog een heel gepiel de slakjes uit de huisjes te pulken. Ik heb het maar bij een paar gelaten en weer een overheerlijke oester in de mond gestoken. Ik heb in Nederland weleens oesters in een luxe restaurant gegeten en daar vond ik toen niets aan. Dat is vast het verschil tussen vers en uit de diepvries. En dan is die diepvrieshap in Nederland nog schreeuwend duur ook.