Vietnam is goedkoop?

Het leven in Vietnam is goedkoop, maar dat is lang niet altijd zozeer omdat dingen zo goedkoop zijn, meer omdat je goedkope dingen kunt krijgen. Ik kan mij voorstellen dat dit wat cryptisch klinkt en het behoeft wellicht wat toelichting.
Ik wilde een paar nieuwe sandalen kopen. Met mijn maat 42 kan dat nog net, dat is zo ongeveer de grootste maat die ze hier hebben. De keuze is wat beperkt in die maat, maar als ik mij tevreden stel met een plastic paar, dan wil het nog wel lukken. Dan kost een luxe paar hooguit een tientje en dat zijn dan de duurdere, het kan makkelijk voor de helft of nog minder. Wil ik echter een paar met leren binnenzolen, dan moet ik op jacht met een vergrootglas. (En ik heb nog niet wat fatsoenlijks kunnen vinden) De keuze wordt dan heel beperkt. Kwaliteit is hier maar heel beperkt te koop. Als het hier al te koop is, kost het over het algemeen net zoveel als in Nederland en dat is domweg niet te betalen voor de meeste mensen hier.
Een heel ander voorbeeld. Merktandpasta is hier stukken goedkoper dan bij ons. Maar recent heb ik gelezen, dat Colgate minder fluor toevoegt aan de tandpasta die hier wordt verkocht. De tube is dezelfde, maar de inhoud niet. Als je in Nederland een nieuwe tube opent moet je eerst nog een folielipje verwijderen. Dat zit er hier niet op. Wie het kleine niet eert is het grootte niet weerd. Maatschappelijk verantwoord ondernemen heet dat geloof ik.
Zo ook de fiets die ik hier heb gekocht. 90 euro is geen geld voor een nieuwe fiets, maar het is natuurlijk geen kwaliteit. Na 400 kilometer fietsen was de trapas volledig versleten. Zo af en toe op een heuveltje op de pedalen gaan staan was teveel van het goede. Maar dan scheelt het wel weer, dat je in Vietnam zaken nog kunt laten reparen zonder aan de bedelstaf te geraken. Een nieuwe trapas, nu met 3 jaar garantie, kostte inclusief arbeidsloon €2,80. Dat was mij in Nederland nog niet voor 28 euro gelukt. (Rijdt nu heel soepel, beter als nieuw)
Daarmee heb ik ook een heel belangrijk, zo niet het belangrijkste, punt genoemd, waarom het hier goedkoper is. Het arbeidsloon staat in geen verhouding tot dat in Nederland.
Daardoor kun je ook goedkoop uit eten. De inkoop zal niet zo heel veel lager zijn dan bij ons, maar in een Vietnamees restaurant gaat de prijs niet 5 keer over de kop. Als je het toch nog te duur vind, er is een goedkopere variant. De stoeprestaurants, een grote pan soep o.i..d. onder een dekzeil en plastic kleutermeubilair, daar kun je nog voor een habbekrats een behoorlijke maaltijd krijgen.
Groenten en fruit zijn hier soms nog duurder dan bij ons. We realiseren het ons niet zo, maar dit is in Nederland goedkoop. Druiven zijn hier duur, een stuk duurder dan bij ons. (Terwijl wij ze nota bene moeten importeren.) Wel verkopen ze ook kleinere minder mooie druiven die niet zo duur zijn. Bananen zijn goedkoper, maar niet veel. Ook hier weer een kleine variant. Minibanaantjes, nog hardstikke lekker ook en goedkoper dan een zakje chips. Melk kost net zo veel als bij ons, dat is voor hier dus duur. Luxe koekjes, schreeuwend duur, maar dan wel verpakt in een mooie trommel. Ik koop ze om als verjaardagscadeautje te geven. Coca Cola is blijkbaar geen luxe, slechts een 3e van de prijs bij ons. (In plaats van goedkoop in Vietnam kun daarvan wellicht beter zeggen; verschrikkelijk duur in Nederland.)
Ik kan het natuurlijk niet volledig beoordelen, ik doe hier geen dagelijkse boodschappen, maar ik heb wel de indruk dat voor veel mensen hier, het leven niet goedkoop is. De warme maaltijd is driekwart van de tijd, rijst met waterspinazie en riviervisjes. Zo kun je ook goedkoop leven.
Zo is het met alles hier, het kan altijd goedkoper. Vaak zelfs enkel de goedkopere variant.