Sai Gon en Nha Trang

Van Sai Gon ken ik niet veel meer dan de weg van het vliegveld naar het centrum gezien vanuit de taxi. Maar aangezien elke chauffeur klaarblijkelijk zijn eigen favoriete route heeft, zit daar wel de nodige variatie in. De kortste route is rechtsaf bij het vliegvelduitgang daarna een grote brede weg 7 kilometer volgen, rechtsaf en dan nog een kilometer tot mijn hotel. Aangezien ik meestal voor een vast tarief in de taxi zit, is dat niet stiekem omrijden om de meter te laten oplopen. Kennelijk denken zij dat hun route sneller is, dan de drukke rechte weg. Ik heb nog geen substantieel tijdsverschil kunnen merken. Ik heb al eens in een taxi gezeten die via allerlei steegjes reed. Natuurlijk niet zo druk met verkeer als de grote weg, hooguit mensen die een voet buiten hun voordeur steken.
Maar goed, zo zie ik nog eens wat van de stad. Als ik eenmaal bij mijn hotel ben, zie ik ook niet veel meer dan de vier straten van het blokje om. Nu zitten er dat stukje geconcentreerd op elkaar talrijke hotels, restaurants en barretjes. Ook wel wat winkeltjes, maar dat stelt niet veel voor. Het is overduidelijk het toeristencentrum, waar de lokale bevolking nauwelijks komt.
Hoewel hier nu wat verandering zit. In een steegje, tot voor kort exclusief voor toeristen, ziten nu een aantal nieuwe cafe's die overduidelijk in trek zijn bij de lokale jeugd. Elke avond tot de laatste stoel gevuld.
Het moet natuurlijk niet veel gekker worden, komen wij hier als toerist de sfeer van het land proeven, zit de lokale bevolking in de weg. Niet enkel de serveersters, zonnebrilverkopers, sigarettenverkoopsters, sjageraars en hoertjes, maar de doorsnee mensen.
n.b. in Sai Gon is zonnebrillen verkopen een mannelijk beroep en sigarettenverkoop vrouwelijk.
Gelukkig is het ietsje verderop nog als vanouds, dure megatenten, of niet duur op de stoep zitten met een biertje. Lijkt net Vietnamees wat we daar doen met een paar honderd medetoeristen. En natuurlijk, mijn persoonlijke favoriet, de barretjes met erg persoonlijke bediening door aardige dames.

Inmiddels ben ik Nha Trang. Ook daar ken ik niet veel meer dan de straten in de directe omgeving van mijn hotel. En vanzelfsprekend hier het strand, maar dat is ook niet verder dan vijftig meter van mijn hotel.
Verschil met Sai Gon is dat het hier stukken opgeruimder is, de zonnebrillen ook door vrouwen worden verkocht en de Russen. Zit mijn favoriete restaurant weer helemaal vol met Russen.
En hier is slechts een barretje met aardige gezelschapdames. Was dit hier vorig jaar nog vrij onschuldig, daar is behoorlijk verandering in gekomen. De eigenaresse uit Sai Gon is nu hier en zet de puntjes even op de i. Normaal wordt het hier gerund door haar broer. De eigenaresse ken ik uit Sai Gon. Haar startkapitaal heeft zij volgens mij van haar nu ex vriend uit Nederland. Ze heeft ook een paar dames uit Sai Gon meegebracht.
Reuze aardig en ik vermaak mij prima. Een van de dames heeft mij tot haar vriendje gebombardeerd en houdt mij bij het drinken gezelschap. De eigenaresse stelt voor, dat ik mijn nieuwe liefde aan het einde van de avond meeneem naar het hotel. Erg aanlokkelijk, maar zodra ze het boem boem beginnen te noemen, bekoelt mijn enthousiasme behoorlijk.

Vanavond de bus naar Hue. Vanaf morgen wordt het leven dan weer een stuk rustiger. Minder drinken, weer van het roken afkicken en dames die niet met mij naar bed willen. Wel weet ik daar tot in de ruime omgeving de weg. Niet zelden zelfs beter dan menig Vietnamees die er woont