De jeugd van Vietnam.

Op zaterdag en zondagavond is een deel van het centrum van Da Lat afgesloten voor verkeer. Dat ben ik nog niet eerder tegengekomen in Vietnam. Wat een heerljjke luxe om rustig te kunnen wandelen, zonder dat ze je continue de vouwen uit de broek rijden.
Dit weekeinde waren er optredens op een podium op een plein. Dans en muziek, denkelijk in het kader van de herdenking van de slag bij Dien Bien Phu. Dat is binnenkort zestig jaar geleden.
Volgens mij goeddeels jongeren van Thanh Nien Viet Nam (jeugd van Vietnam). Scholieren van de middelbare school, zijn hier lid van. Ik denk min of meer vrijwillig verplicht, of verplicht vrijwillig.
Het heeft wel wat weg van de padvinderij. Allemaal in een blauw overhemd. In het weekeinde hebben ze allerlei sociale en culturele activiteiten. Als ik dan langs de school kom, is er geheid een groep die drumles krijgt. Of op een of andere speciale dag een fietstocht. Dan komt er een groep van wel zestig jongeren met vlaggen op de fiets voorbij. Of het verkeer regelen op een druk kruispunt, beter gezegd voor joker staan met een fluitje en vlaggetje, want niemand trekt zich wat van je aan.
Het is naast de grote propagandaborden die overal staan, het enigste uiterlijke vertoon van het communisme hier. Afgezien van de staatsvorm is het kapitalisme pur sang.
De belangstelling voor de optredens was niet erg groot. Als enkel al de familie van de jongelui waren gekomen, zou het al drukker zijn geweest. Ik vond het wel aardig, maar waarschijnlijk kwam dat toch wel omdat ik dit nauwelijks ken. Allemaal heel patriottisch. Maar ook wel omdat veel Vietnamezen erg goed kunnen zingen. De karaoke is niet voor niets populair.

De in eerder stukje genoemde broodjes gebakken ei zijn over het algemeen ook rijkelijk gelardeerd met de nodige muntbladeren. Bij een goed stalletje krijg je er ook nog een schijfje (onrijpe) mango bij. Mij wordt nog wel gevraagd of ik wat sambal wil. OK. Niet slim is om daarna ook nog te zeggen dat je er ook wel chilisaus overheen wilt. Dat gaat dan vanzelfsprekend rijkelijk.
Vaak meldt ik dat het eten behoorlijk pittig is. Het is niet enkel pepers (van de stevige variant), maar ook knoflook en munt worden ruimhartig gebruikt. In Nederland ken ik eigenlijk enkel peterselie die rauw (en half als decoratie) aan het eten wordt toegevoegd. Hier echter krijg ik soms wel hele struikgewassen bij het eten geleverd. Meestal muntachtig. Ben je daar echter een keer aan gewend dan is over het algemeen prima eten hier en een stuk gezonder dan de Nederlandse kost, vooral minder zout en vet.
Zeker in Hue waar ik de meeste tijd ben. Hue staat in heel Viet Nam bekend om zijn goede keuken. In het hele land kun je restaurants vinden die specialliteiten uit Hue verkopen. Recent is in Sai Gon nog een nieuw restaurant geopend, Mon Hue (Hue gerechten). Een steriele imitatie, maar luxe geserveerd, van het eten in Hue. Minder, duurder en ook een stuk zouter.

Er is een nieuw kledingstuk dat ineens heel populair is. Voor de dames die in een (kort) rokje op de scooter zitten, is er een soort wikkelschort. Op deze wijze zijn de benen compleet bedekt. In de winter tegen de kou en in de zomer tegen de zon. Ook beter voor de tegemoet komende heren, blijven ze tenminste op het verkeer letten. Het wordt met klittenband vastgemaakt.

Ook in Vietnam wordt belasting geheven op sigaretten. Er zit dan ook een banderolle op een pakje. Tegenwoordig moet het pakje ook nog voorzien zijn van een afschrikwekkende foto. Dat alles zit niet op illegaal geimporteerde sigaretten en deze zijn dan ook onmiddelijk als zodanig herkenbaar. Open en bloot liggen deze in de etalage. Maar denk nu niet dat de politie niets doet. Recent is er een grote partij Koreaanse sigaretten in beslag genomen. Het enigste effect is dat de prijs tijdelijk stijgt. Van 13.000 (45 cent) naar 17.000. In stapjes van duizend is de prijs inmiddels weer gezakt naar 14.000. Niet bij alle handelaren. Het is net Nederland, de prijsstijging is onmiddelijk door iedereen doorgevoerd, de daling vergt wat meer tijd.

Momenteel is de politie in het centrum van Sai Gon ook erg actief. Alle terrassen en stalletjes moeten van de stoep. Vorig jaar meldde ik al eens, dat in de toeristenbuurt veel winkeltjes de stoep hadden volgezet met plastic meubilair en goedkoop bier verkochten. Dat is in een aantal jaren uitgegroeid van een winkeltje tot zeker een tiental, razend populair bij de toeristen en tegenwoordig ook bij de Vietnamezen. Avond aan avond zitten er honderden voor die winkeltjes op de stoep. Nu houdt de politie dagelijks razia's en neemt tafels en stoelen in beslag. Zodanig fanatiek dat men ook nog nauwelijks een stoel durft buiten te zetten en die wordt met een razende vaart binnen gehaald als signaal door de straat gaat, dat de politie in aantocht is.
Het helpt echter geen steek, aangezien men nu stukken karton of zeil op de stoep legt en de gasten gewoon op de grond zitten. Het verhoogt enkel de attractiewaarde. Ook bij de luxere bars die een echt terras hadden, ligt nu zeil. Blijkbaar is zo rond half twaalf de politie naar bed en zie je weer voorzichtig wat meubilair naar buiten komen.
Degenen die er nog het meeste last van hebben, zijn de kleine voedselstalletjes, die hebben zo te zien duidelijk minder klandizie omdat er geen plek meer is om te zitten. Het zal ook restaurants omzet kostten, aangezien ze nu domweg minder tafels hebben. Ook winkels mogen niets buiten zetten.
Het waarom ontgaat mij wat. Ik weet dat het altijd al formeel verboden is, maar het komt wat kinderachtig over. Als er geen terrassen op de stoep staan, staan ze vol met scooters. Die moeten daar nota bene staan, want op de straat parkeren is niet toegestaan. Lopen kun je er zo wie zo niet. Zou het al vrij zijn, dan breek je wel je nek omdat iedereen zijn eigen stoep aanlegt. De een legt mooie tegels, de buurman stort wellicht enkel beton, maar in ieder geval niet op de zelfde hoogte.
De belangrijkste reden is geloof ik, de wens om van Sai Gon een moderne stad te maken. Opgeruimder, maar een stuk saaier.

Voorlopig is dit weer het laastste verslag. Morgenavond begint de terugreis en dinsdagochtend weer thuis.