Feestjes

Deze week had ik twee feestjes op een dag. Een aan het begin van de avond en een na middernacht. Een uitnodiging om tussentijds mee te gaan naar de disco, heb ik maar afgeslagen. Ik moet nog een klein beetje rekening houden met mijn leeftijd.

Een van de receptionistes van mijn hotel nam afscheid. Ze gaat naar Zwitserland op bezoek bij haar vriend. De laatste tijd heb ik haar geholpen met haar Duits. Ze spreekt al een aardig mondje, maar de naam van haar vriend, Urs, is wel een probleem. De R in het midden wil maar niet lukken.
Haar afscheidsfeestje was in een karaoketent. Daar krijg je met je gezelschap een priveruimte met professionele karaoke-installatie. Een krat bier en limonade worden binnengezet en je redt je zelf maar. De flesopener ligt er bij.
Hapjes zijn er ook, maar ik geloof, dat men die zelf heeft meegebracht. Onder andere zure zult. Het is wel de Vietnamese variant, dus met stukjes peper. Gelukkig was er ook komkommer en kon ik zo de mond weer wat koelen.
De muziek gaat op standje onbenullig en het feestje kan beginnen.

Na middernacht had ik nog een feestje met het personeel van mijn stamkroeg. Hier nam de kokkin afscheid. Heel erg spijtig, want ze zorgde heel erg goed voor mij. Nu moet ik maar weer zien om goede vriendjes te worden met de nieuwe.
We gingen naar een "restaurant" waar de prijzen zo ongeveer dertig procent zijn van die in de tent waar ze zelf werken. Is ook wel verklaarbaar, het eten is voor mij ondefinieerbaar en ik beperk mij dan ook tot een enkel hapje en het bier. Binnen kun je niet zitten, dat is de keuken, het toilet en de woning van de familie. Het is tegenover het station en we zitten buiten op het plein. Daar staat ook de televisie. Op een grote flatscreen buitenlands voetbal. De TV is naar mijn schatting ruim meer waard dan de rest van de inventaris.

Het station is een paar kilometer verderop en ik kon bij iemand meerijden achter op de brommer. Nu zit ik wel regelmatig bij iemand achterop en ben ik het verkeer ook al wel gewend, dus veel zorgen maak ik mij dan meestal niet. Nu was echter al na middernacht en ik voelde mij niet bepaald happy. Het is rustig op straat en er kan nu dus flink gas worden gegeven. Maar de straten zijn nog niet helemaal leeg. Op een goed moment zie ik er toch een met een rotgang de bocht omkomen. Je zult daar maar net oversteken. Natuurlijk een jongeman met grenzeloze zelfoverschatting van zijn kunnen en waarschijnlijk nog gedronken ook. Rijden met drank op is hier de gewoonste zaak van de wereld. Het is net als bij ons niet toegestaan, maar controle daarop staat echter duidelijk niet op het prioriteitenlijstje van de politie.
Mijn chauffeur drinkt ook, weliswaar bier met ijs, dus verdund, maar zeker meer dan de wettelijke limiet. Ik taxeer hem toch nog wel als redelijk fris en kruip weer achterop. In teruglopen heb ik ook niet veel zin en zoals hierboven gemeld ook niet geheel ongevaarlijk.

Als ik bier drink is er altijd wel een vrouw die mij vraagt hoeveel ik kan drinken. Dat is mij al zo vaak hier overkomen, dat het duidelijk een standaardvraag is. Zo ongeveer in de categorie van vragen welk werk iemand doet.
Ik ben er nog niet achter wat nu het sociaal wenselijke antwoord is. Of ze nu een man willen die flink kan buizen en dan toch nog de weg naar huis kan vinden, of juist op zoek zijn naar iemand die het huishoudgeld niet verzuipt.