Naar de tandarts, kapper en Da Lat

Toen ik vanochtend uit bed stapte, stond ik met mijn blote voeten op de koele vloertegels. Een heel ongewoon gevoel.
Ik ben gisteren aangekonen in Da Lat, een van de koelste plekken van Viet Nam. Het ligt in de bergen op 1.500 meter hoogte. Hier is het overdag maar 29 graden en zakt het 's avonds terug naar een graad of 20. Beide zo'n 10 graden minder dan ik de afgelopen weken te verduren heb.
Deze week op de Radio 1 (internet) nog een hele leuke gehoord, "het wordt zeer warm, 20 tot 25 graden" Nu weet ik wel dat alles relatief is, maar dit komt nu op mij wel ietwat lachwekkend over. Ik moet maken dat ik wegkom uit Vietnam, want behalve dan in Da Lat, smelt ik zo ongeveer, en het is hier nog niet eens zomer. Terug naar het koele Nederland, waar 25 graden zeer warm is.

Ik ben nu dan ook langzaam maar zeker onderweg naar Sai Gon, aangezien ik over ruim een week weer naar huis vlieg. Vorig weekeinde ben ik uit Hue vertrokken en naar Nha Trang gegaan. Het was de bedoeling om vandaar midden volgende week naar Sai Gon te gaan, maar door feestdagen de komende week is mijn hotel deze week volgeboekt. 30 april is herenigingsdag van Noord- en Zuidvietnam en natuurlijk is 1 mei hier een feestdag, per slot is Viet Nam formeel communistisch. Ik stond dus voor de keuze in Nha Trang een ander hotel te zoeken, eerder naar Sai Gon te gaan, of een ommetje via Da Lat te maken. Dat laatste heb ik maar gedaan. Een mooie trip door de bergen en even iets afkoelen.

Ik had zodanige kiespijn, dat ik toch maar naar de tandarts ben gegaan. (nog in Hue) Op de hoek van de straat zit een praktijk met twee keer daags spreekuur. De rest van de dag werkt de tandarts blijkbaar in het ziekenhuis. Beetje bijbeunen met privepatienten.
De praktijk zag er keurig uit. Menig Nederlandse tandarts heeft het niet beter voor elkaar. Enkel wellicht dat privacy hier onbekend is. Er staan twee behandelstoelen naast elkaar. En de mensen uit de wachtkamer kunnen door de glazen deur meegenieten.
Maar het is er toch niet druk. Toen ik kwam was ik de enigste en dus ook direkt aan de beurt.
Gelukkig hoefde er niets ingrijpend te gebeuren. Volgens de tandarts, die enkel Vietnamees tegen mij sprak, kon worden volstaan met medicijnen. Kosten van het bezoek inclusief de medicijnen was 3,50 euro. Ik kreeg drie verschillende medicijnen. Het zullen wel een ontstekingsremmer, een pijnstiller en wat voor de maag vanwege de eerste twee middelen zijn geweest. In Nederland krijg je vaak medicijnen die dat alles kunnen, maar die zullen hier wel te duur zijn. Ik krijg ze mee in een plastic zakje en zonder bijsluiter.
Het was voldoende voor een kuur van drie dagen en de kiespijn was toen ook over.
Ik vraag mij af of ik er in Nederland bij mijn eigen tandarts ook zo makkelijk van af was gekomen. In ieder geval zou hij ook nog wel een paar rontgenfoto's hebben gemaakt, voor de "zekerheid", ........ voor mijn rekening.

In Nha Trang ben ik naar de kapper geweest, twee keer. Normaal ga ik daar tot volle tevredenheid naar een kapper, die een plekje heeft naast een pagode. Op de stoep een kappersstoel en tegen de muur een spiegel. Stroom krijgt of koopt? hij van de pagode, er hangt een kabel over de muur. Toen ik hem na vier dagen daar nog steeds niet had gezien, ben ik maar naar een collega gegaan, die in een vergelijkbare entourage een straat verderop zit. Helaas dat was een miskoop van een euro. Slecht geknipt en hij wilde ook nog niet eens het model doen wat ik wilde. Zie ik natuurlijk even later mijn favoriete kapper weer op zijn stek zitten. Balen.
Ik heb mij door hem toen nog maar een keer laten knippen. Was ik weer een euro verder, maar nu ben ik wel goed geknipt. Het is nu ook lekker kort, zo red ik het wel tot mijn volgende bezoek in het komende najaar.

In Da Lat had ik een hotel gereserveerd waar ik al eerder was geweest. Ik had toen een hele nette kamer voor 15 dollar. De kamer die ik nu heb ik is ook heel netjes, enkel is het uitzicht nul. De buurman bouwt een nieuwe woning pal tegen mijn hotel aan.
Aangezien er verder weinig mis mee is en ik geen zin had om op zoek te gaan naar een ander hotel, die er hier overigens genoeg zijn, heb ik de kamer toch maar genomen. Het is per slot maar voor drie dagen en ik heb een hele mooie lamp in de kamer, maar ik heb wel de prijs naar 12 dollar gekletst.

Da Lat is zo wie zo niet erg duur. Na mijn aankomst rond het middaguur ben ik een lunch gaan halen. Een karbonade met rijst en komkommer voor een euro. In de avond als diner een bamisoep gehad, ook weer voor een euro. Vanochtend als ontbijt biefstuk met gebakken ei en brood. Dit was prijzig, anderhalve euro.
Koffie is hier verhoudingsgewijs wel duur. Ik heb nu een kop, overigens een prima bak, Westerse koffie voor mij staan, voor ook een euro. Een kop Vietnamese koffie is trouwens niet veel goedkoper.