Festival in Hue

Hue is de laatste weken opgeruimd. Alles wordt netjes gemaakt. De zebra en middenstrepen zijn opnieuw geverfd. Zelfs de sproeiveegwagen is weer van stal gehaald. Die had ik al een flinke tijd niet meer gezien. Ik nam aan dat er was bezuinigd. Maar ze hebben de wagen nog.
Er is een groot festival in de stad. Vandaar.
Op diverse podia in de stad is muziek en dans. Nationale en internationale groepen. De laatste varierend van Indonesische tempeldansen tot Hongaarse jodelaars.
Op een plein tussen het oude paleis en een fort met een enorme vlag erop (de herkenbare skyline van Hue), zijn tribunes gebouwd. Daar wordt de openingsceremonie gehouden en in de loop van de week ook nog twee modeshows. Modeshows van de traditionele au dai. Een soort van lange jurk met een hoge split aan weerszijden over een lange broek. Dit wordt hier nog erg veel gedragen bij feestelijkheden e.d.
In tegenstelling tot de andere podia moet hier entree worden betaald. Ongeveer tien euro, wat hier een stevig bedrag is. Kennelijk zijn er Vietnamezen die dat over hebben voor een modeshow.
Volgens mij zit er op de openingsavond nogal wat volk dat niet zelf betaald. Ik ken iemand die in een duur hotel werkt, wat normaal gesproken zo'n dertig procent bezetting heeft. Op de openingsdag zat het helemaal vol met hotemetoten uit Ha Noi e.d.
Ik ben niet naar de openingsceremonie geweest, trouwens ook niet naar de modeshows. De ceremonie kon je gratis op tv zien. Heb ik ook niet gedaan. Ik heb enkel gekeken naar de drukte er omheen. En ik niet alleen, het was behoorlijk druk. Om er te komen moet je door een oude stadspoort. Die is niet te breed, dus dat is dringen. Het is er eenrichtingsverkeer. Dan heb je toch nog mensen (op de scooter) die tegen de richting ingaan. Het is ongetwijfeld een stuk sneller om naar de volgende poort te rijden. Maar omrijden staat bij deze slimmerikken niet in het woordenboek. De politie staat er bij en kijkt ernaar.

Een eindje verderop had Huda, de lokale bierbrouwer, een feesttent neergezet. Daar ben ik wel naar toe geweest. Een blikje met prima bier en nog goed gekoeld ook, kostte daar vijfendertig cent. Om dat dus even in verhouding te plaatsen, een toegangskaartje kost dertig blikjes bier.
Later in de week was er een markt waar alle grote sterren-hotels, de echte niet zo'n miezerige eensterrentent als mijn hotel is, een kraam hadden. Een normaal mens gaat nooit naar zo'n hotel, maar deze avond kon je voor een schappelijk bedrag de kunsten van hun koks proeven. Ook dit was behoorlijk druk en ik heb maar elders gegeten. Het zag er wel goed uit.

Op het paleisterrein was een avond die de cultuur moest laten zien zoals het daar was in de tijd van de keizers. Een kaartje hiervoor kostte zeven euro, exclusief eten. Een kaartje inclusief het keizerlijk banket was zeventig euro. Voor veel mensen hier meer dan een maandloon.
Ik had een kaartje zonder eten. Aardig, mooi verlicht maar niet meer dan dat.
Ik heb mij beter vermaakt bij de diverse gratus podia. Vietnam kent nogal wat minderheidsgroepen. Deze presenteerden zich hier met hun cultuur.

Ook mooi verlicht was de brug op vrijdagavond. Normaal wordt deze al met gekleurde lampen uitgelicht, maar nu waren er een paar duizend vuurpotjes opgehangen. Een erg mooi gezicht. En, wederom druk. Nu zelfs vreselijk druk. De hele stad was kennelijk uitgelopen, of beter, uitgereden. In de buurt van de brug was het wel tien graden warmer door die mensenmassa, waarvan het merendeel op scooters. En het is al warm zat hier.