Een 1 ster hotel

Ik verblijf in een 1 ster hotel, tenminste volgens het bordje in de lobby. Dit had ik altijd gezien als een wat overspannen zelfbeeld van de eigenaar, maar afgelopen week bleek dat dit toch wel serieus genomen dient te worden. Al 's ochtends vroeg waren de eigenaar en zijn vrouw aanwezig. Die zie ik anders maar heel af en toe en nooit vroeg. Er kwamen wat heren op visitie. Dit bleek controle te zijn van de ster.
Een dag later werd onder andere het stopcontact op mijn kamer, dat al een paar jaar kapot was, gerepareerd. Dat blijft voor mij nog steeds onbegrijpelijk, dat ze dingen pas repareren als ze er niet meer onderuit kunnen komen. Vaak hebben ze hier last van een kortzichtige zuinigheid. Wat begint met een loszittende schroef, die eenvoudig kan worden aangedraaid, eindigt zodoende vaak in een complete vervanging.
Ook is het wel het personeel, dat pas iets doet, als wordt gezegd dat het moet. Maar goed, voor een paar euro per dag zou ik vermoedelijk ook niet niet veel eigen initiatief tonen.
Ik heb nu ook een douchegordijn. Dat is wel een prettige toevoeging, maar als dat nu het criterium voor een ster is. Ik vind dat ik een net hotel verblijf, die waar voor zijn geld levert, maar ik zou het uit mijzelf geen sterrentent noemen.

Op een ochtend loop ik in mijn eentje een koffietent binnen. Het is mooi gelegen aan de rivier, maar toeristen zullen er niet zo snel verdwalen. De serveerster komt schoorvoetend op mij af en is overduidelijk opgelucht als blijkt dat ik in het Vietnamees kan bestellen. Dat is ook niet zo vreselijk moeilijk. cà phê đen đá, koffie zwart met ijs.
Het gebeurt mij ook wel andersom. In een toeristenzaak waar ik veel kom, bestel ik bij een nieuwe serveerster, die mij nog niet kent, trái cây, fruit(salade). Ze verstaat mij prima, maar zoekt wanhopig in haar Engelse kennis. In het Engels lukt het ook niet. We komen er pas uit, als ik het op het menu aanwijs.
Dat is hier over het algemeen de beste methode om datgene te krijgen wat je wilt hebben. Het personeel heeft dat stiekem ook wel graag, dan hoeven ze tenminste niet toe te geven, dat ze je niet begrijpen.
Als ze mij wat later het fruit brengt, blijkt ze al helemaal te zijn ingelicht door de collega's en kent ze mijn (Vietnamese) naam al.

In elke zich zelf respecterende toeristenkroeg staat een pooltafel, over het algemeen in een belabberde conditie. Een scheur in het laken is bepaald niet ongebruikelijk. Bijna nog erger is, dat een busje talkpoeder tot de standaarduitrusting schijnt te moeten horen. Door sommigen, over het algemeen de slechte spelers, wordt dit overdadig op de handen gestrooid en dus op de tafel gesmeerd. Zo erg, dat de bal soms niet eens rolt, maar over de tafel glijdt.
Aanvankelijk vond ik pool maar een flauw spelletje waartoe ik mij als biljartspeler niet wilde verlagen, maar onderhand ben ik overstag. Tegen echt goede spelers heb ik weinig kans, maar de meeste huis-, tuin-, en keukenspelers kan ik goed partij geven. Vooral blaaskaken. Die brengen het beste (spel) en het slechtste (karakter) bij mij boven. Weggeven komt dan niet meer in mijn woordenboek voor.
Voor het personeel in deze kroegen hoort pool spelen met de klanten tot het (leukere) werk. Ik ben dan ook een graag geziene gast. Meestal kom ik alleen en ben ik wel in voor een spelletje pool. De beste speler van mijn stamkroeg werkt tot tien uur 's avonds in het restaurant om dan een uur vrij te hebben, voor hij als nachtportier in het hotel aan de slag gaat. In dat uurtje komt hij meestal wel even kijken of ik er ben, om een paar potjes te spelen. Hij is wel een betere speler dan ik, maar zomaar winnen doet hij al lang niet meer van mij. Ik denk dat hij daarom ook wel graag tegen mij speelt.

Het is nu heet in Hue. De temperatuur in de schaduw is vijfendertig graden en eerlijk gezegd, wil ik helemaal niet weten hoeveel het daarbuiten is. De verwachting voor de komende dagen is nog heter. Dit vrij plotseling nadat het vorige week nog een aantal dagen winterde, de temperatuur zakte toen terug tot twintig graden. Het zal wel psychisch zijn, maar als ik hier ben vind ik dat koud. Je moet toch wat te kankeren hebben. Ook hier is het weer daarvoor een geliefd onderwerp.