Maanfeest

Na een week met mooi weer, ondanks de bui aan het eind van de dag, en een kalme zee waarin het prima zwemmen was, sloeg op de laatste dag van mijn verblijf in Nha Trang het weer om. De zee werd te onstuimig voor mijn bescheiden zwemkunsten en ook regende het bijna de hele dag. En af en toe knap hard. In een wat laag gelegen straat stond het water een halve meter hoog. Gezien de hoge drempels van de huizen en winkels daar, is dat vast geen ongewone stand. De straat was afgezet met linten. Ik denk eigenlijk dat de bewoners dat zelf doen. Anders probeert het verkeer er toch nog door heen te rijden en als ze niet blijven steken gaat de boeggolf bij hun over de drempel. Ze hadden in die straat trouwens al de hele week geoefend. Een lekke waterleiding had de straat ook al blank gezet. Blijkbaar viel het repareren niet mee. Ik heb ze tenminste twee keer aan het werk gezien om de volgende dag wederom een natte straat aan te treffen. Helaas moet ik na mijn vele bezoeken aan Vietnam toegeven dat mij dat absoluut niet verrast. Als je ze aan het werk ziet, lijkt er soms geen enkel plan achter te zitten. Ook op de schop leunen is zeker geen exclusief Nederlandse kunst. Maar daar staat wel tegenover dat ik ze soms keihard zie werken, omdat zij met de schop doen, waarvoor bij ons een machine het werk doet. En dat bij een temperatuur die ons inziens enkel geschikt is om in de file naar het strand te staan.

Ik ben in Hue aangekomen tijdens het maanfeest. Het heet ook wel mid-herfst-festival, maar dat kan ik maar moeilijk geloven. Ze weten hier niet eens wat herfst is. Ik heb het nagezocht en het is van oorsprong een oogstfeest.
Het lijkt nu voornamelijk een kinderfeest. Kinderen trekken met trommels en leeuwenmaskers door de straten. Ze krijgen snoep. Ook de professionele groepen trekken door de straten en dansen voor een huis of zaak. Ik neem aan dat zij geen snoepgoed maar geld verlangen. Het was twee avonden een heidens kabaal op straat. De echte groepen gaat nog wel, die maken tenminste muziek, maar vaak ook kinderen die zonder enige melodie op een trommeltje slaan. Soms heel grote groepen met in hun kielzog tientallen jongeren, die nemen dan de hele straat in beslag nemen. Ze proberen tegen elkaar op te bieden in acrobatische kunsten. Een aantal jongeren houdt een paal overeind, waar dan iemand inklimt en dan op paar meter hoogte met vuur jongleert.
's Avonds hoor je bij het maanlicht maancake te eten. Een soort gevulde koeken. Best lekker.
In de dagen na het feest zag ik veel bruiloften en ik veronderstelde al dat het nu door het maanfeest zeker een gunstige tijd zou zijn om te trouwen. Het was meer andersom. De vorige maand was een slechte tijd om te trouwen. Waarom weet ik niet, maar een paar maanden in het jaar zijn niet geschikt om te trouwen.

Wat betreft bruiloften; Hanoi heeft juist een nieuwe maatregel uitgevaardigd. Partij-officials mogen niet meer onder werktijd naar bruiloften, de cadeautjes niet uit de staatskas betalen en ook niet met de dienstauto naar het feest. N.b. de regels gelden ook voor het bezoeken van begrafenissen. Ze mogen ook hun eigen bruiloft niet meer te extravagant vieren. Klaarblijkelijk begint de kloof tussen de haves en de have-nots te groot en te opvallend te worden.
Vandaag las ik nog op het internet dat bij iemand in de Mekong een Neushoorn-hoorn ter waarde van 150.000 euro is gestolen. Deze stond ter decoratie in een familietempel. Deze privétempel ter nagedachtenis aan de voorouders van de familie, welke slechts een paar dagen per jaar in gebruik is, reduceert (volgens de foto) menig Gooise villa tot een bescheiden optrekje.

Op de eerste avond werd ik uitgenodigd om even een biertje te drinken. We moesten daarvoor wel een behoorlijk eind weg. Ik dacht eerst dat ze ergens een tent hadden gevonden, waar het bier nog een stuiver goedkoper was, maar het was een specialiteitenrestaurant. Enkel geitenvlees op de kaart.
We zaten gelukkig buiten, daar stonk het al hard genoeg. De menukaart was werkelijk te vies om aan te pakken.
Een groot voordeel is, dat je op de Vietnamese manier geen eigen portie krijgt. Iedereen heeft zijn rijstkommetje en bedient zich van de schalen op tafel. Dan kan ik beleefd een enkel stukje pakken. En gelukkig stond er ook een fles wodka op tafel. Nog een groot voordeel in dergelijke restaurants is, dat de straatverkopers langs de tafels komen. Ik heb mijn hoger dus kunnen stillen met pinda's en kroepoek.
Als je echt honger hebt, is geitenvlees eetbaar. Voor het uiervlees moet je ernstig uitgehongerd zijn en de hersens heb ik maar niet eens geproefd. Ik begrijp nu ook, waarom we in Nederland geen geitenrestaurants hebben.