De Russen komen

Op vrijdagochtend ben ik uit Saigon vertrokken. Met de bus naar Nha Trang. Een trip van 12 uur. Ik had dit al wel vaker gedaan, maar dan met de slaapbus die 's nachts rijdt. Maar dan zie je niets en het leek mij ook wel eens leuk.
"s ochtends tijdens het spitsuur ging het Saigon uit. Dat viel wel mee. De stad in was een enorme colonne motorrijders. Vlak voor de tolpoortjes stond wel een vrachtautootje met pech pech dwars over de weg maar dat leidde niet tot oponthoud.
Langs de snelweg juist buiten Saigon zitten tientallen handelaren in bouwmachines. Ik heb kilometers lang kunnen kijken naar tweedehandse shovel, bulldozers, bouwkranen en dergelijke. Bijna allemaal geel en appetijtelijk opgesteld. Bijvoorbeeld allemaal met de grijpers naar boven. Als je dus nog wat te graven hebt dan weet ik waar je moet wezen.
Strategisch opgesteld langs de kant van de weg ook de verkopers van zonnebrillen. Hier een essentieel accessoire als je brommer rijdt.
Verder onderweg nog 2 gestrande vrachtauto's gezien en eentje op zijn kant in de berm. De tegenpartij, een grote truck, werd juist afgesleept toen wij er passeerde. Deze werd naar het politiebureau een eindje verderop gesleept. Daar stonden ook nog een bus en een vrachtauto van een vorig ongeluk. Niet zo verwonderlijk als je ziet hoe ze rijden. Overbeladen vrachtauto's die met een slakkengangetje rijden, die moeten natuurlijk worden ingehaald. Dit terwijl de tegenligger al in zicht is. Als deze nou ook oplet, dan loopt dat toch weer goed af. Trouwens soms ook luxe auto's die veel te langzaam rijden, bang als ze blijkbaar zijn, om hun kostbare bezit te beschadigen.
Zo bezien is de nachtbus toch wel wat beter voor je gemoedsrust. Maar ach, ook in deze bus heb ik het grootste deel van de tijd geslapen. Ik had dan wel geluk, aangezien er niemand naast mij zat.

Dat brengt mij ook weer op een van mijn favoriete onderwerpen. Het gemak waarmee toeristen een brommer of zelfs motor huren. Ik zat deze week vanaf een terrasje toe te kijken, Hoe een tweetal aanstalten maakten op hun gehuurde motoren probeerde weg te rijden. In ieder geval een van de twee had overduidelijk niet of nauwelijks ervaring met een motor. Het wegrijden zonder afslaan kostte diverse pogingen en de eerste meters getuigden niet bepaald van enige ervaring. Ik heb al eens een vrouw in de eerste de beste bocht met de gehuurde brommer zien omvallen. Dan wagen ze zich dus, zonder zelfs maar de meest basale vaardigheid, voertuigbeheersing, in het Vietnamese verkeer.
Het is hier al gevaarlijk zat, als je wel ervaren bent. Deze week nog is een buitenlander die hier woont 's nachts tijdens een regenbui getorpedeerd door een andere brommer. Been op drie plaatsen gebroken en een gebroken rib. Hij moest worden geopereerd en zijn verzekeraar leek het beter hem daarvoor naar Saigon te laten brengen. Met een ambulance twaalf uur onderweg, leuk, zie je nog eens wat van het land.

Zo ergens halverwege Saigon en Nha Trang ligt Mui Ne. Ik ben er zelf nooit geweest, maar het is een bij toeristen erg populaire badplaats. Zover ik weet stelt de plaats zelf niet veel voor, maar kilometers lang zijn er hotels langs het strand gebouwd. Vanuit de bus kon ik daar dan ook maar weinig van de zee zien, zo dicht staan ze op elkaar.
Na Mui Ne kwam het meest lege stuk Vietnam dat ik ooit heb gezien. Ook tussen de steden wonen er meestal mensen langs de wegen. Dat is per slot de plek waar de handel plaats vindt. Maar hier was de weg door duinen aangelegd en dat is blijkbaar zelfs voor de meest opportunistische Vietnamees te veel van het goede. Ik zag er wel stelletje lopen met brommer aan de hand. Pech, of niet bepaald ongebruikelijk geen benzine meer, ook pech dus. Die hadden nog een heel stevige tippel voor de boeg. Naar mijn schatting was het eerste huis op 5 kilometer en de volgende plaats nog een stuk verder. En je hebt daar ook geen bereik op je mobiel.

De Russen komen. Nou ja, komen? Ik dacht eerlijk dat ze hier (Nha Trang) al zijn. Per keer dat ik in Nha Trang kom zijn er meer Russische reclame-uitingen. Een restaurant kan het zich niet meer permitteren geen Russische menukaart te hebben. Maar binnenkort moeten het er nog veel meer worden. Er komen dan 3 vliegtuigen per dag vol met Russen. Direct vanuit Rusland naar Nha Trang.
De Duitse nieuwszender is in het kabelpakket al vervangen door een Russische zender. Een klantenlokster, buiten het restaurant staan om mensen binnen te krijgen, die ik ken, zit nu op Russische les.
De souvenirwinkel waarover ik de vorige keer heb verteld is verdubbeld. Om de hoek zijn er nog een paar winkels bijgekomen. Klaarblijkelijk zijn Russen veel betere souvenirkopers dan westerlingen. De westerling koopt goedkope prullaria, de Rus wil echt wat moois mee naar huis nemen.
Zover ik het kan zien, bij dergelijke winkels zijn de reclame-uitingen exclusief Russisch, zijn parels en krokodillenleer gewilde artikelen. Krokodillen zijn te koop in alle vormen, schoenen en tassen natuurlijk, maar ook opgezet, klein groot en in allerlei standen. n.b. en niet te vergeten op de barbecue. Ik geloof dat het mij niet eens is toegestaan krokodillenleren schoenen in te voeren in Nederland.
Van de mensen hier hoor ik ook dat er steeds meer hotels worden overgenomen en nieuw gebouwd door Russen.

Dat Russen lastig zouden zijn en veel kabaal maken kan ik niet zeggen. De vorige avond was er wel een vechtpartij in een toeristenkroeg, maar dat waren Amerikanen. Dat is natuurlijk historisch gegroeid, dat zij hier naar toe komen om te vechten.

Het is nu regentijd. Dat betekent 's ochtends heet, met blote voeten op het strand lopen kan je rond het middaguur al absoluut niet meer, behalve dan als je wilt oefenen om over hete kolen te lopen. Later komt de bewolking op en de meeste dagen volgt er dan aan het eind van de middag een heel stevige bui. 's avonds is het dan best uit te houden, moet je nog wel vlakbij een ventilator zitten. Doordat het aan zee ligt, wil hier nog wel eens een aangenaam briesje waaien. Dat maakt het hier aangenamer dan Saigon.
Elke ochtend ga ik zwemmen. Ik wil net zulke brede schouders als Ranomi.