Op visite in het klooster

De regen is voorbij en de zon schijnt weer uitbundig. Net als de regen gaat ook de zon in de overtreffende trap. Meestal is het wat heiig hier, maar nu is de lucht kraakhelder. Zal ook wel zijn schoongewassen door de regen. Ik kan mij niet herinneren dat ik hier ooit zover heb kunnen kijken. Rondom Hue zijn wat heuvels, hooguit pittig te noemen als je ze op de fiets moet beklimmen. Maar momenteel zie ik vanuit Hue echte bergen, die staan volgens mij zo'n 70 kilometer verderop.
Het heldere weer maakt ook dat de zon knap brand. Een fietstochtje in de ochtend maakt mij net zo nat als een duik in het zwembad. Zelfs als ik de heuvels links laat liggen.

In Hue en omgeving staan de nodige tempels, Boeddha-beelden en kloosters. Sommige zijn werkelijk prachtig. Vietnamezen zien het als een uitstapje er naar toe te gaan. Soms om te bidden, maar ook zeker om te genieten van de pracht en praal en dan vaak gelegen in een schitterende omgeving.
Je kunt over het algemeen gewoon naar binnen en wandelen door de tuinen van het klooster. Vanzelfsprekend kun je natuurlijk ook wel ergens bidden/offeren.
Een klooster waarvan mij al meerdere keren was verteld, dat het daar erg mooi is, had ik tot heden nog niet kunnen vinden. Het ligt een twintig kilometer buiten de stad in de heuvels en de bewegwijzering laat hier nogal te wensen over.
Een receptioniste van mijn hotel (welke nu verbouwd wordt), heeft mij achterop de brommer er naar toe gebracht. Had ik een lift en persoonlijke gids. Nu het hotel dicht is, heeft ze de tijd. Werkelijk schitterend daar. Ik zou serieus gaan overwegen mij terug te trekken in dat klooster. De monniken hebben zich daar alvast het paradijs op aarde gecreëerd. Zover ik wat weet van het Boeddhisme, geloven ze niet in een hemels paradijs. De verklaring voor al dat moois is dat je beter kunt mediteren.

Op de terugweg maakte mijn gids mij nog even aan het schrikken. Bergaf zette ze de motor van de brommer uit. Benzine besparen. Een poging mijnerzijds om uit te leggen dat dat niet bepaald veilig is, maakte geloof ik weinig indruk.

Een zich zelf respecterende toeristenkroeg is hier voorzien van een pooltafel. Als je geen tegenstander hebt wil het personeel wel met je spelen. Meer dan bij ons in de kroeg, is een belangrijk deel van hun werk de bezoekers te animeren. Er is ook veel meer personeel dan bij ons. Minimaal een factor vier. Je wordt altijd enthousiast ontvangen, als een oude vriend die lang niet is geweest, ook als je voor het eerst komt. Ze hebben tijd voor een praatje, spelen dus pool met je en in de disco willen ze ook nog wel met je dansen.
Ik vermaak mij nog wel eens met toekijken, naar de toeristen die het soms wel erg op een zuipen zetten. Zoals de stevig uitgevallen dame, die per se met een van de obers wou dansen. De arme man heeft haar diverse keren van de grond moeten rapen.
Minder dronken zijn de vrouwen die graag? met hun vriend een partij pool willen spelen. Ik heb het idee, dat het vanuit dezelfde opvatting van het personeel is, haar vriend animeren. Soms is het hemeltergend om te zien hoe iemand het presteert de bal met de keu te missen. De stootbal wel te verstaan, om nog maar niet te spreken van de tweede bal. Ik kan mij niet voorstellen dat je het spel echt leuk vindt als je geen bal kunt raken. Maar ach, vriendlief zal het wel leuk vinden, hij komt tenminste niet op het idee haar te vertellen hoe de keu vast te houden. Heeft hij eindelijk een tegenstander waarvan hij kan winnen. N.b. het personeel laat je ook wel winnen. Vanavond zag ik het trouwens andersom. Vrouwlief kan een aardig balletje stoten en manlief zou de toegang tot de tafel moeten worden verboden.

Morgen ga ik naar Nha Trang.