Vogeltjes eten

Vanaf dinsdagmiddag is het op een enkel buitje na droog geweest. Het weer was goed genoeg om al mooi rood te kleuren. Een half uurtje fietsen rond het middaguur is daarvoor ruim voldoende. Nu is het echter weer mis. Een complete wolkbreuk die nu al drie uur aan de gang is. De straat staat al weer helemaal onder water. De timing is anders wel goed. Ik kan nu weer de Formule 1 kijken. Straks is er ook weer rugby op TV, maar dat ga ik niet op de hotelkamer kijken. Het is de halve finale tussen Australië en Nieuw Zeeland. Dat is net zoiets als Nederland - Duitsland. Ik ga dat ergens gezeten tussen Kiwi's en Aussies in een kroeg kijken. Zeker Australiërs zijn hier in grote aantallen.
De regen lijkt iets af te nemen, dus met een beetje geluk hoef ik niet te zwemmen om er te komen.

Ik heb deze keer geen nieuwe fiets gekocht. Wel een zo goed als nieuwe van een fietsverhuurder. Volgens mij is deze zelfs beter dan nieuw. De verhuurder heeft hem vast zelf goed onderhanden genomen. Deze loopt soepeler dan de nieuwe fietsen die ik wel heb gehad. Tot op heden is er ook nog niets afgevallen, wat bij een nieuwe fiets meestal wel gebeurt. En ook belangrijk, het is niet te zien dat deze niet nieuw is. Ik verlies dus geen gezicht bij mijn Vietnamese kennissen. (vrienden vertel ik het wel)

Door de regen krijg je wel een boel bewondering voor de mensen hier. Een verkoopster loopt achter haar karretje of met twee draagmanden aan een stok, met de broekspijpen opgestroopt tot ongeveer het kruis, uren door de regen. En dit voor slechts minimale verdiensten.

Ik was aangeschoven bij een paar Vietnamese vrienden voor een biertje en volgens goed gebruik hier, kwam er ook eten op tafel. Vogeltjes, geen idee wat voor, maar het formaat was ongeveer dat van een merel. Veel botjes en weinig vlees. Erg smakelijk, maar al snel begon ik mij af te vragen waar mijn gezelschap die botjes liet. Niet op tafel, ook niet op de grond. De vloer is hier zeker niet ongebruikelijk als prullenbak. Mijn bange vermoedens werden bewaarheid. De botjes diende je ook op te eten. Ik heb een dappere poging gewaagd. Eetbaar, de botjes waren heel knapperig gaar, maar niet echt de moeite waard. Voor de echte liefhebber lag ook de kop op de schotel.

De rugby-wedstrijd begint zo, dus rond ik af. De regen zwelt weer aan, maar ik ga mij er zo meteen toch doorheen wagen. Ik wil het feest niet missen.