Gratis water

Zondagavond had ik iets te vroeg gejuicht. Het was nog niet helemaal droog. Ik ben toen naar mijn stamtent gelopen op vierhonderd meter van mijn hotel. Onderweg moest ik twee keer schuilen voor een hoosbui. Ook op de terugweg haalde ik het niet in een keer, maar de bar waar ik naar binnen vluchtte was gelukkig gezellig. Wel was ik nog eens vier bier verder. Ik was ook veel te warm gekleed. Lange broek en een dun shirt met lange mouwen. Toch nog te veel het Nederlandse idee, dat het met zoveel regen ook wel zou zijn afgekoeld. Het tegendeel was waar en de luchtvochtigheid was makkelijk 100%. Mooi excuus voor de biertjes.
Maandag was het heel mooi weer, maar nu regent het weer en zodoende weer tijd voor een stukje.

De mensen hier zijn het wel gewend, de mua to (regen groot). Het leven gaat gewoon door, met slechts het verschil dat iedereen een regencape of poncho draagt. De straathandelaarster komt gewoon voorbij, ze zal enkel even wat beschutting zoeken als ze je broodje of soep klaar maakt. Nu is het ook een mooie tijd voor schoonmaak. Gratis water in overvloed. Overal zie je emmers en teiltjes op de stoep om het water op te vangen.
Nu kun je schoonmaken, water in overvloed. Als je ook nog wat reiniger voor de ramen gebruikt kun je dit uitwrijven met oude kranten. Zuinigheid met vlijt wordt hier nog met hoofdletters geschreven. Of andersom schrijven wij in Nederland verspilling in kapitalen.

Ik heb een niet-vergeten-lijst, waarmee ik voor vertrek controleer of alles wel in de koffer zit. Als er dan iets nieuws bijkomt, moet je dat dan natuurlijk wel op de lijst zetten. Bij mijn vorige bezoek had ik een Vietnamese 3G-stick (een dongel) aangeschaft voor de laptop. Niet opgeschreven en dus prompt vergeten. In de vertrekhal van het vliegveld stond Mobifoon, een lokale aanbieder, met een actiekraam de 3G aan te prijzen. Ik kon er ter plekke een aanschaffen. Wat de actie precies inhield heb ik niet begrepen, maar nu ben ik voor het internet niet meer afhankelijk van de wel of niet werkende onbeveiligde wifi in het hotel. Wel was er een loterij bij, maar ik trok natuurlijk de "meer geluk de volgende keer". De verkoopster vond dat blijkbaar erg sneu en ging toen net zo lang lootjes opmaken tot ik prijs had. Ik heb nu een zaklantaarn, twee sleutelhangers en een flesopener.

In de Vietnam News las ik een discussie over de privacy van gebruikers op Facebook. Zoals ook wel bij ons bekent, al zou je dat niet zeggen als je ziet wat de mensen aan het internet toevertrouwen, laat die wel wat te wensen over. Het artikel in deze krant is echter wel wat lachwekkend, aangezien Facebook hier wordt geblokkeerd. Het is enkel te zien, als je handig genoeg bent om dit te omzeilen. Dat ben ik niet, maar dat is geen gemis denk ik. Ik heb geen Facebook-pagina, maar misschien leef ik nog wat in het stenen tijdperk.

De taxi waar ik in zat, werd de pas afgesneden door een ambulance met sirene en zwaailicht. De chauffeur begon gelijk verontwaardigd te toeteren. Ik had al veel meegemaakt in het verkeer, maar dit sloeg toch echt wel alles. Het was trouwens ook een bijzonder goede taxichauffeur, toen hij mijn hotel voorbijreed en ik ho ho begon te roepen, was de reactie; "Yes, yes, I know hotel". Ja, die ben je nu dus voorbijgereden.