Da Lat

De kapper heeft een spiegel tegen de muur van de pagode gehangen. Als ik er aan kom ligt hij te slapen in de kapstoel. De tondeuse heeft pas een onderhoudsbeurt gehad. Deze ruikt nog naar benzine. De kosten van de knipbeurt zijn een euro en daarvoor ben ik prima geknipt.
Naast je haar laten knippen, kun je ook je oren laten schoonmaken. Met een speciaal lang metalen lepeltje worden de oren uitgepeuterd. Van deze behandeling heb ik maar afgezien.

Onderhand heb ik wat meer idee gekregen wat er nu zo Nederlands is aan de Holland Bar. Naast de dames van plezier voor de zaak, is het ook nog de ontmoetingsplaats voor de lokale lesbiennes. De tolerantie die wij in Nederland onderhand weer aan het afschaffen zijn, viert hier nog hoogtij.

Nederland is een heel geordend land. Voor alles zijn regels en je kunt ook nog overal bezwaar tegen maken. Daarbij lijkt dan wel eens de mentaliteit van, "goede zaak, maar niet in mijn achtertuin", te overheersen. Tegenwoordig hebben we het zelfs over horizonvervuiling als er een windmolen gebouwd gaat worden. Dan heb ik ook de neiging om te denken, het moet nu niet gekker worden, maar hier in Nha Trang kan ik goed zien wat horizonvervuiling inhoudt.
Op de strandboulevard staat een gestileerde vuurtoren, de Hoa Bien (zeebloem). Deze is 's avonds mooi verlicht. Het is een heel herkenbaar gebouw, dat weliswaar nog niet zo oud is, maar wel wordt gebruikt als symbool voor Nha Trang. De laatste jaren zijn wat verderop enorme hotels verrezen. Tegen deze achtergrond valt de Hoa Bien in het niet.
Mijn hotel heet Sea View en heeft nu nog een paar kamers met echt zeezicht. Het is echter twijfelachtig of dat nog lang zo zal blijven. De grond tussen Sea View en het strand wordt nu bouwrijp gemaakt. Als daar ook zo'n hotel komt, dan is alle uitzicht straks enkel nog de buurman.

Mijn belevenissen hier moeten onderhand wel een beetje saai worden om te lezen. Het is telkens het zelfde. Naar de kroeg in Saigon, niets doen in Hue en op het stand zitten in Nha Trang. Het werd dus wel tijd voor verandering. Ik ben naar Da Lat gereisd.
Da Lat ligt op een kleine 200 kilometer van Nha Trang op 1.500 meter hoogte in de bergen. Dat is ongeveer vier uur klimmen en dalen over een bergpas met de bus. Daar kom je altijd wel een vrachtwagen tegen, die halverwege de berg de geest heeft gegeven en waarvan de chauffeur midden op de weg poogt de wagen weer te repareren.

Da Lat is Vietnamees en dat is wel te zien, maar toch is het heel anders dan de rest van Vietnam. Ik waan mij hier in een bergdorp in de alpen. Veel huizen zijn als een chalet gebouwd. Soms is het niet veel meer dan een schapenschuur en dan nog een bouwvallige ook, maar het heeft wel een chaletdak. Dat het een huis is en geen schuur leid ik af aan de satellietschotel op het dak.
Als de zon schijnt is het warm, zelfs wel heet, maar zodra deze achter een wolk verdwijnt, is het plotseling hartstikke koud. Het is voor het eerst, in Vietnam dat ik een hotelkamer zonder airco heb. Dat is hier geen enkel probleem.

Door het heel gematigde klimaat in Da Lat, is het de ideale plek voor bloemen en groentekweek. Overal in de omgeving zijn grote kassencomplexen te zien. Enkel zijn dit geen glazen kassen, maar is het gaas ter bescherming en ik neem aan als schaduw. Uit Da Lat komt ook de Vietnamese wijn. Ik ben geen kenner, maar volgens mij is het een heel acceptabele wijn.

Elke plek heeft zijn eigen eigenaardigheid. Zo ook Da Lat. De ophalers van oud papier en plastic lopen hier door de straat met een speelgoedpiepertje. Enkel is meestal het speelgoed al wel versleten en is het fluitje gemonteerd op een oude plastic flacon. Bij elke stap knijpen ze er in. Na enige tijd begint dat knap irritant te worden, aangezien zodra de ene de staat uit is, de volgende er in wandelt. Volgens mij heb ik nog nergens in Vietnam zoveel oud-papier-ophalers gezien. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze hier wel erg nadrukkelijk aanwezig zijn.

Da Lat is ook een vakantieplaats voor de Vietnamees, een bestemming voor huwelijksreizen. Het moet hier heel romantisch zijn. Zichtbaar wordt dat vertaald in een wat kitscherig aangezicht.
Van de mensen moet je het niet zo hebben. Hoewel beleefd en niet onvriendelijk zijn ze stugger dan de gemiddelde Vietnamees. Het gaat blijkbaar overal op, als het klimaat kouder is, zijn de mensen dat ook.