Het regent

Ook de tweede typhoon is aan mij voorbij gegaan. Deze was al boven zee uitgeraasd. Maar ook zonder zo'n storm kan het hier zeker in deze tijd van het jaar behoorlijk regenen. Per slot is het moessontijd. Dinsdag ben ik in Hue aangekomen. Het was de eerste dagen wel bewolkt, maar best wel warm en gisteren was het zelfs erg mooi weer. Echter sinds gisteravond regent het. Het hoost nu al de hele dag. Zo af en toe iets minder, maar dat iets minder kun je nog steeds wel gieten noemen. Koud is het niet. Vanochtend een ontbijt gehaald, gekleed in regencape, korte broek en op badslippers. Lekker door de plassen banjeren.
Toch nodigt het weer niet echt uit om op pad te gaan. Ik zit nu op de hotelkamer TV te kijken. Eerst de formule 1 en nu het WK rugby. Kwartfinale Nieuw Zeeland tegen Argentinië. Stoere kerels die het leuk vinden andere mannen stevig beet te pakken. De verslaggevers zijn wel erg neutraal. Ik heb al een paar goals (of hoe je dat ook mag noemen bij rugby) gemist.
En als ervaren Vietnam-ganger had ik voorgezorgd. Op mijn kamer heb ik een fles Nep Moi (Vietnamese sterke drank), een doos koeken en een stuk echte Edammer kaas (hier gekocht).
De enigen die dit weer wel leuk vinden, zijn de regencapeverkopers. Die lopen nu op straat op zoek naar slecht voorbereide toeristen. Zie ook het videotje.

Nu eerst nog wat over Saigon.
Het relatief onschuldige karakter van Saigon verandert snel. Toenemend toerisme is niet altijd een zegen. Werd mij in de voorgaande jaren wel marihuana op straat aangeboden, nu zelfs ook al cocaïne. De straathoertjes liepen voorheen maar in een klein gebied, nu krijg ik ook in de andere straten regelmatig een verleidelijk aanbod.
Ik mag in Saigon nog wel graag naar een animeerbarretje (Bia Om) gaan. De dames die er werken waren een aantal jaren geleden zeker geen hoertjes. Hooguit een niet al te hoge mate van zedigheid en soms het lange termijn doel, een buitenlander definitief aan de haak slaan. Nu gaan er steeds meer voor het korte termijn gewin en willen ze je met alle plezier vergezellen naar je hotelkamer. Ze mogen in de Bia Om dan wel meer verdienen dan ven serveerster in een gewoon restaurant, er moet natuurlijk ook behoorlijk worden geïnvesteerd in kleding en make-up.
Als je het goed aanpakt, kun je het ver schoppen. Een van deze dames heeft nu al vier barretjes van haar zelf. Staat er in trotste neonletters; nog een bar van Kim My.
Sommige van deze bars houden ook rekening met de wat anders georiënteerden onder ons. Daar werken dan een of twee heel lieve jongens. Een er van zit zijn vrouwelijke collega's te vertellen hoe ze zo voordelig mogelijk moeten gaan zitten en de jurk draperen. Ik had het natuurlijk niet moeten doen, maar ik kon het niet nalaten te vragen, hoe hij dat zo wel goed wist. Vol trotst werden mij toen de foto's van hem in een heel mooie jurk (ao dai) getoond. Ik moet het toegeven, het stond hem erg goed.
Veel tienerjongens hier zien er vaak toch wel ietwat verwijfd uit. Tenminste in mijn ogen dan. Ze hebben soms de mooiste kuiven. Dit denk ik in navolging van wat ik op TV zie. Er zijn nog al wat boys-bands. Momenteel is de populairste een 10-mans sterke band uit Korea, Super Junior. Zo te zien zitten die langer voor de spiegel dan de dames van de Bia Om.

Altijd al waren er de straatverkoopsters die tot diep in de nacht met een zuigeling liepen te zeulen. Wat ze verkopen stelt niets voor, papieren zakdoe3kjes en kauwgom en overstijgt nauwelijks bedelen. Volgens mij wordt het kind enkel meegesleept als extra verkoopargument, misschien zelfs wel geleend van de buurvrouw. Nu beginnen die kinderen iets ouder te worden en staat er een peuter van drie aan je broek te trekken. Ik heb er zo'n hekel aan dat ik uit principe nooit iets van hun koop. Dat is natuurlijk wel erg gemakkelijk praten. Ze doen het natuurlijk niet omdat dit hun droombaantje is. Als ik dan 's nachts een vrouw met kind op de stoep zie slapen, voel ik toch best wel schuldig. Dat is wel wat anders dan wat je in Nederland op straat ziet, een wandelend drankprobleem die te laat was, of te dronken, voor de nachtopvang. Ik sus mijn geweten dan maar weer, door geld te sturen naar het weeshuis hier in Hue.

Zeker in het toeristengedeelte van Vietnam valt het niet mee, om niet voortdurend belaagd te worden door straatverkopers. Hoewel best handig dat je niet zelf op zoekt hoeft naar scheermesjes, wil je ook niet continue gevraagd worden, of je wat koopt. De enige manier om het te ontduiken is dwars door ze heen te kijken en ze absoluut niet te zien staan. De Vietnamezen doen het zo. Ik blijf liever wat beleefder en zeg vriendelijk nee, wel toon ik absoluut geen enkel interesse in hun handelswaar. Anders ben je voorlopig niet van ze af. Als je dan wat nodig hebt, moet je zorgen dat in een oogopslag ziet wat ze verkopen. Dat is nu ook weer niet al te moeilijk. Het is behoorlijk eenduidig. Een ronde rieten mand is o.a. vogeleitjes, pinda's en onrijpe mango (wordt met kruiden gegeten), een platte houten kist is sigaretten, een plastic mandje de scheermesjes en andere handige waar. Een mand met losse doppinda's en blikje als maatschepje moet je voorbij laten gaan, deze zijn namelijk niet gebrand. Verpakt in kleine plastic zakjes zijn de gebrande. Soms heb ik ook, nu nog steeds niet, geen enkel idee wat ze verkopen, zeker etenswaar komt in een ongekende variatie.

Straatverkoper in het toeristendistrict van Saigon is, denk ik, niet de slechtste baan. Toeristen hebben geen benul van de prijzen. Ook hanteren ze vaak een opslag van 5.000 dong t.o.v. de winkeltjes, zeg maar voor het brengen. Een Vietnamees zal dat niet gauw betalen en al zeker geen fooi geven. Toeristen willen nog wel fooi geven, die soms buiten alle proporties is. 10.000 op een aankoop van 20.000. In absolute zin niet veel geld, maar in Saigon mag een bouwvakker blij zijn met 100.000 voor een lange werkdag.

P.S. Nieuw Zeeland heeft gewonnen. De TV staat nu op de muziekzender en ja hoor, Super Junior. Nog beter de regen is gestopt.