leven in Hue

Voetbal op TV gekeken. Vietnam tegen Libanon in de voorronde van de ASIAN-cup. Ik heb wel niet veel verstand van voetbal maar volgens mij zou Go-Ahead een redelijke kans hebben tegen zulke tegenstanders. Vietnam heeft met 3 - 1 gewonnen, Na de wedstrijd reed iedereen claxonerend over straat, maar aangezien ze dat altijd doen betwijfel ik of er enig verband is. In de kroeg werd wel enthousiast meegeleefd maar niemand was verkleed alsof het carnaval is.

In het restaurant aangeschoven bij een oude-jaars-etentje. Om dank te zeggen voor het afgelopen jaar was buiten een grote tafel volgeladen met gaven voor Boedha. Eten, bier, snoepgoed, nep dollarbiljetten, toetjes en veel wierrook. Binnen was de tafel voor ons gedekt. Een groot gezelschap, het personeel, vrienden, buren en 2 klanten, waarvan ik 1. Alhoewel klant, meestal hoef ik helemaal niets te betalen en eet ik met de familie mee. Het bier en ook de toetjes kwamen van de
offertafel onze kant op. De toetjes lijken erg veel op appelmoes, maar volgens mij was het een soort zoete aardappel.

Het gaat hier voor de meeste mensen steeds beter. De eigenaresse van het restaurant klaagde dat het tegenwoordig zo moeilijk is om personeel te krijgen dat hele dagen wil werken. En dan bedoelt ze letterlijk hele dagen. Tegenwoordig willen de jongeren enkel de ochtend en de middag, of de middag en de avond werken. Trouwens nog steeds minimaal 6 dagen per week, meestal 7. Toch is niet iedereen in staat te profiteren van de toenemende welvaart. Nog steeds zie je bejaarde vrouwen over straat scharrelen op zoek naar blikjes en plastic in het afval.

Soms wil je toch echt niet geloven dat Vietnam in de tropen ligt. Een paar hele koude dagen gehad afgelopen week. Ik zat met 2 truien en de jas over elkaar aan. Het is dat er palmbomen groeien en niemand een kachel heeft, dat je de hoop geeft dat het slechts van korte duur is. Het is ook allemaal open, zodat je nergens even lekker warm kunt zitten. Na een dag buiten bij hooguit een graad of 14, dan ben je wel behoorlijk afgekoeld. De verkoudheid die bijna over was, is weer helemaal terug. Vandaag is weer plotseling omgeslagen, nog even en ik ga de korte broek maar eens opzoeken.

Ik kan het werk toch nog niet helemaal loslaten. Ik heb het voorgenomen besluit van de Nederlandse Zorgautoriteit inzake de
steunverlening aan het IJsselmeerziekenhuis met belangstelling gelezen. En niet enkel het krantenartikeltje. Het zal mij benieuwen hoe dit afloopt. Als je marktwerking propageert moet je natuurlijk niet met staatssteun een ziekenhuis overeind willen houden. En dan natuurlijk al helemaal niet als een prive-persoon daar dan de eigenaar van wordt.

De Vietnamese overheid propageert officieel beleid tegen namaak, daar is echter nog niet veel van te merken. Open en bloot hebben hier tientallen winkeltjes vitrines buiten staan met horloges van de top-merken. Het is werkelijk de grootste rommel, je mag blij zijn als zo'n horloge een maand werkt. In Nederland kun je op de kermis nog betere klokjes winnen. Als je cd's of dvd's wil kopen dan zou ik niet eens een winkel kunnen vinden die de orginele verkoopt. Op de straathoek worden Samsonite-koffers verkocht. Als de overheid echt meent dat ze er werk van willen maken, dan hebben ze een behoorlijke kruistocht voor de boeg. De gemiddelde Vietnamees heeft geen benul waar je het over hebt, als je het hebt over merkrecht.