Een goedkope hotelkamer.

Vorig jaar heb ik al verteld dat mijn hotel wel over zijn prime heen is. Toevallig zag ik deze week dat ze volgens Google een drie-sterren-hotel zijn. Dat zijn ze ongetwijfeld geweest, maar dat is onderhand wel de nodige jaren geleden.

Geen misverstand, voor mij is het een prima hotel. Ik heb een ruime kamer en ik ben maar wat gek met mijn ook ruime balkon, eigenlijk meer een patio. Er zijn genoeg hotels die adverteren met 'kamer met balkon', maar dat is dan vaak niet meer dan een staanplaats en met een beetje nog meer pech is het uitzicht het hotel aan de overkant van de straat.

Wel heb ik de werksters wat moeten opvoeden. Vaak wordt zolang de kamer bezet is even de vloer aangeveegd of gedweild, in Vietnam altijd en overal een tegelvloer, het sanitair schoongemaakt en het bed opgemaakt. Wat uitgebreider gebeurd pas als de gasten weer vertrekken en dat is meestal al na een of twee nachten. Maar, ik vertrek niet. Dus heb ik de dames er weleens op moeten wijzen, dat het hier of daar wel wat beter mag. Is wel een beetje een kwaal hier, het personeel doet vaak pas iets als ze het expliciet wordt gezegd. Gezien hun salaris kan ik ze nauwelijks ongelijk geven.

Deze week heb ik verzocht of de muren van de badkamer eens gepoetst konden worden. Dat wordt dan wel weer probleemloos gedaan. De werksters zijn maar wat gek met mij, ondanks mijn gebrom. Ik geef ook dagelijks een fooi van wel 40 cent. Een van de werksters kwam er gelijk aan toen ik terugkwam op de kamer en toonde vol trots de badkamer. Het ziet er nu stuk beter uit. De volgende dag boven op de fooi nog een trommel met koekjes op mijn kussen gelegd. Dan is er nog het nadeel dat de werksters, zelfs voor een Vietnamees, nogal klein van stuk zijn. Als ik in de douche sta kan ik het badkamerraampje zien, maar dat is voor hun letterlijk te hoog gegrepen. Als ik daar wat vuil zie, doe ik het zelf maar even.

De werksters opvoeden mag dan zijn gelukt, nu de eigenaar nog. Preventief onderhoud is iets waarvan hij volgens mij nog nooit heeft gehoord. Dat is trouwens wel vaker de gebruikelijke aanpak in Vietnam. Hij heeft zuinigheid met vlijt hoog in het vaandel staan. En dat is zeker niet ongebruikelijk hier.

Ik krijg gratis water en koffie (sachets met instantkoffie) op mijn kamer. Eerst zorgden de werkster voor de koffie, maar ik denk dat zij te gul voor mij zijn. Nu krijg ik om de paar dagen een aantal pakjes van de receptioniste. Ik heb wel een eigen mok moeten kopen, de kopjes op de kamer zijn expressoformaat.

Deze week was de badkamerlamp stuk. Bij de portier gemeld. Hij beloofde mij, dat zodra de eigenaar er weer was, hij deze om een lamp zou vragen, nou ja zeg.

Mijn patio grenst ook aan de overloop van de etage. Daar zit een raam. Aan mijn kant, dus aan de buitenkant, zit een gordijn. Goor is zacht uitgedrukt. Na mijn klacht is het gordijn gewassen. Alle vlekken zijn er niet uit, dat zou ook een klein wonder zijn geweest, maar het ziet er nu een stuk toonbaarder uit. Ik durf er nu weer naast te gaan zitten.

Was ik vorig jaar vaak de enigste gast, nu zijn er de meeste dagen toch wel meerdere kamers bezet. Dan wel met name Aziatische gasten. O.a. Indiërs hebben Vietnam ontdekt. Afgelopen week zag ik voor het eerst een paar Westerse gasten. Toen het nog wel een 3-sterren-hotel was, waren het voornamelijk Westerse gasten op groepsreis. Dan is het hotel vooraf gekeurd door de reisorganisatie, dat zal nu vast niet meer lukken. Meerdere gasten heeft wel tot gevolg dat ik tegenwoordig wel eens op de lift moet wachten. De lift die volgens mij nog nooit is gekeurd. Ik was gewend als ik na een uur weer wegging de lift er vaak nog stond. En ik woon op de 7e, dus de trap zie ik niet echt als een alternatief.

Maar goed wat zit ik eigenlijk te klagen. Ik betaal €14 per nacht voor een kamer die als alles wel goed was het dubbele zou kosten en daarvoor zit ik dan ook nog midden het uitgaans/toeristencentrum. Ik klaag ook niet echt, ik ben dik tevreden.

Middernacht, Vietnamese tijd, is de F1-race. Ik kijk wel morgenochtend. Moet ik wel oppassing, dat ik niet voor de tijd, zoals vanochtend, het nieuws kijk. Ik wist dus al dat Max was uitgevallen. Misschien wel expres, na de vorige race werd al opgemerkt dat de sponsors nauwelijks in beeld kwamen, omdat hij de hele race op kop reed. Die vorige race heb ik in mijn stamtent gekeken samen met een Deense jongedame. Een echte Ferrari-fan. De teleurstelling was dus groot toen Leclerc uitviel. Het seizoen is nog vroeg, ze krijgt vast nog wel eens de kans om te juichen.