De stad is schoongeveegd.

Een tijdje geleden heb ik geschreven, dat Hue steeds meer een moderne nette stad begint te worden. Dat viel mij zelf eigenlijk pas goed op, omdat ik jullie dit heb verteld. Soms zie je dingen wel, maar dringt het niet echt door. De enorme bundels met kabels die overal over de straat hingen zijn verdwenen en liggen nu onder de grond. De regenwaterafvoer is flink verbeterd, nu hoef je niet meer bij elk beetje stevige bui te waden. Op veel plekken zijn straten en stoepen opnieuw aangelegd en waar dit nog niet is gebeurd zijn ze druk bezig. De stoepen zelfs vaak met luxe tegels. Niet altijd een even gelukkig keuze. Het is mij al een paar keer overkomen, dat ik bijna uitglij als het net heeft geregend. Maar de meest opvallende verandering is het schoonvegen van de stoepen. Elke winkel nam bijkant de hele stoep in beslag. En op een vrij plekje had zich een ondernemende Vietnamees geinstalleerd met een handeltje. Veelal horeca. Zoals een vrouw met een koffiekan of een soeppan en wat kleuterkrukjes voor de klanten. De verkopers met een karretje. Zogenaamd ambulant. Ambulant mag, maar je ergens installeren niet. De markt nam de halve straat in beslag. Er is zelfs een verkeersbord die waarschuwt dat er een markt is. In de loop der jaren zijn er meerdere pogingen geweest ze te verjagen. Dat lukte dan hooguit tot de politie de hoek om was. Met een beetje pech had de politie een paar krukjes in beslag genomen, of als je echt pech had je karretje. Die kon je dan de volgende dag op het politiebureau ophalen na het betalen van een boete. Maar nu is het dus gelukt. De politie had uiteindelijk toch de langste adem. Waarschijnlijk dat covid in behoorlike mate heeft bijgedragen. Er zijn hier strenge lockdowns geweest.

De losse handel is verdwenen, winkels hebben niets meer buiten staan en zelfs de markt houdt zich bijna aan de regels, nog wel de stoep maar niet verder. Nu moet je niet denken dat je dan over de stoep kan lopen. De stoep is namelijk de parkeerplaats voor de scooters, dat moet zelfs, op straat is niet toegestaan. Wel is het tegenwoordig toegestaan de auto langs de straat te parkeren, meestal aan één kant van de weg. Dit was een tijd geleden niet toegestaan, enkel parkeren op een eigen terrein, maar daarvoor zijn er nu teveel auto's. Loop ik dus alsnog op de weg en dankzij de auto's midden op straat.

Slechts een enkele handelaar is er nog. Zoals de broodjesverkoopster tegenover mijn hotel. Die staat er dagelijk vanaf een uur of 6 tot 12. Gelukkig maar, daar haal ik regelmatig mijn ontbijt. Een extra groot broodje met twee gebakken eieren en paté. Cay, pittig?, ja doe maar, dat lust ik wel. Maar, geen! rau ram! Een soort van muntbladeren, dat lust ik absoluut niet. 80 cent.

Verder weet ik nog een sigarettenverkoopster, of beter gezegd twee, volgens mij zussen die elkaar aflossen, die de hele dag met hun karretje op de zelfde plek zitten. Een pakje ook 80 cent.

Dan weet ik nog een sleutelmaker te vinden. Dit zijn wel mensen waarvan ik weet dat ze er al jaren zitten. Wellicht dat ze daarom worden gedoogd, of misschien hebben zij nu wel een echte vergunning. Het is mij nog niet gelukt dit te achterhalen.

Er zit ook nog een orchideeënverkoper in het plantsoen. Ik kan mij gezien de plek niet voorstellen dat dit legaal is. Pal voor de citadel waar alles juist extra netjes is gemaakt. Oh ja, en een man met een scooter met een kooi met puppies achterop. Die hondenverkoper staat altijd op de zelfde plek. Maar dankzij zijn scooter natuurlijk wel erg ambulant.

Dat de stad zo opgeruimd wordt, haalt wel wat weg van de vrolijke chaos, waarvan ik altijd kon genieten. Gelukkig is er nog het verkeer, ik kan altijd nog op een terrasje bij een drukke kruising gaan zitten.

Nog iets waar ik deze week extra op heb gelet, de doe-het-zelf-koffie waarover ik vorige week heb geschreven. De filters zijn echt helemaal verdwenen. Toch zie ik nog wel Vietnamezen deze koffie drinken, maar het werk is al gedaan in de keuken van de koffiezaak.

Deze week ben ik een dag/nacht naar Da Nang geweest. Een grote stad zo'n 90 kilometer verderop. Met de trein ruim twee en een half uur. Het kost de trein een uur om over een bergpas te kruipen. Met de auto, scooter kun je door de tunnel, maar ook dan ben je bijkant twee uur onderweg. Reizen gaat hier niet zo snel. De trein is een oud barrel en dan druk ik mij vriendelijk uit. Ik kon wel eens veel te positief zijn als ik denk dat de wagons 50 jaar oud zijn. Desondanks vind ik het een aangename manier van reizen. Ik neem dan wel de luxe slaapwagon (Retour €12,50). Erg stipt is de trein ook niet, de heenweg vertrok 25 minuten te laat, de terugreis 55.

Ps het is heet, zelfs de Vietnamezen lopen te klagen.