Naar de zon toe.

Gelukkig is het weer zover, ik heb alweer veel te lang in de kou gezeten. Helemaal niet goed voor mijn oude botten. Vrijdag, met nog een dag vertraging, eindelijk weer naar Vietnam. Een winterjas neem ik vanzelfsprekend niet mee, die hangt dan 3 maand zinloos op mijn hotelkamer. Dus vijf lagen aan. Een hemd, een trui, een vest, een jack en een hoodie. En! 2 paar sokken in de sandalen. Direkt na aankomst de korte broek aan en op een terrasje naast mijn hotel een ijskoffie besteld.

Eigenlijk zou ik al donderdag weg, maar mijn vlucht werd een dag van te voren geannuleerd vanwege de weersomstandigheden. Probleemloos kon ik de vluchten omboeken naar de volgende dag. Echter werd ook deze vlucht geannuleerd. Toen begon ik het toch wel een probleem te vinden. Met wat beter zoeken kon ik bij de zelfde maatschappij, Turkish Airlines, een andere vlucht vinden eerder op de zelfde dag. Deze maar gauw geboekt. Wel had ik nu niet zo'n mooi vluchtschema. Ik kwam al in Istanbul aan op een tijd nog 2 uur eerder dan dat ik met mijn oorspronkelijk vlucht uit Nederland zou vertrekken. Nu moest ik 8 uur wachten op mijn vlucht naar Ho Chi Minh Stad. Maar goed, deze vlucht werd tenminste niet geannuleerd en zit ik dit nu te tikken in de schaduw onder een ventilator bij 33 graden. (Lekker er even inwrijven.)

Ik heb wel wat twijfels bij de reden voor de annuleringen. Ik denk dat weersomstandigheden in het Turks ruim dient te worden opgevat.

De taxichauffeur die mij van het vliegveld naar het hotel bracht, was een zeldzame uitzondering. Hij hield zich braaf aan alle verkeersregels. Werd notabene hij aangehouden door de verkeerspolitie. Dat kostte hem omgerekend 8 euro. Waarvoor is mij een raadsel, wellicht voor het fonds voor nooddruftige agenten.

Morgen reis ik door naar Hue. Volgende week zal ik weer een wat uitgebreider verslag schrijven.