Een nieuwe broek en over horloges.

De vorige keer heb ik al verteld, dat ik inmiddels in Huế ben. De eerste dagen als ik alle oude bekenden weer tegenkom, ben ik centimeters gegroeid. Iedereen maakt mij complimenten. Ik zie er zo gezond uit. Ik lijk een stuk jonger dan de vorige keer. De dames zeggen allemaal, dat ik er zo knap uitzie. Deze beleefdheden als je iemand een tijd niet hebt gezien, probeer ik mij ook wel aan te wennen, maar zij zijn mij telkens voor.

Tijdens mijn laatste bezoek aan Hanoi in het voorjaar heb ik een korte broek gekocht. Een North Face, tenminste dat staat erop. Er hing zelfs een garantiebewijs van North Face aan. Moet dus wel echt zijn. Veel goedkoper dan in Nederland, slechts 8 euro. En dan heb ik vermoedelijk nog te veel betaald ook. Mij ontbeert nog steeds het doorzettingsvermogen om tot het bittere eind af te dingen. Maar het was wel goedkoper dan in andere winkels in de straat. Dus al te slecht heb ik het niet gedaan.
Zo'n beetje elke zich zelf respecterende kledingwinkel in Vietnam verkoopt wel North Face kleding. Dat is hier razend populair.
Ik koester geen enkele illusie over de echtheid van de broek. Ik acht het zelfs niet onwaarschijnlijk, dat de echte helemaal niet in Vietnam te koop zijn. Ik kom trouwens genoeg toeristen tegen, die denken dat het echt is. De North Face jas, de Ray Ban zonnebril, de Samsonite koffer, etc. Geen schijn van kans. Vietnam is wel een goedkoop land om te leven, maar als luxe merkartikelen hier al te koop zijn, betaal je er ongeveer net zo veel voor als bij ons.
Mijn vermoeden werd al snel bewaarheid. De gesp van de bijgeleverde riem springt steeds los. Geen nood, de riem van mijn andere North Face broek, ook in Vietnam gekocht, past wel. Ja, ja, ik heb allemaal luxe spullen hier. Ook de rits was er nogal slordig ingezet. Bij de minste of geringste beweging stond de gulp open. Dat is ook op te lossen. Een van de serveersters van het restaurant waar ik altijd kom, heeft de broek naar een naaister gebracht. Dat is een stuk veiliger, als ik zelf naar de winkel ga, kon de prijs wel eens tegenvallen. Kosten van de nieuwe rits, €1,50. Is het toch nog een dure broek.

Ik ben wel zelf naar de horlogemaker gegaan. Het pinnetje van de band van mijn horloge was gebroken. Ik achtte het wel verantwoord er zelf naar toe te gaan. De man zit hier al, al die jaren dat ik hier kom. Hij verkoopt onder andere ook horloges. Onder andere, want hij verkoopt ook zonnebrillen, aanstekers en sigaretten. Het lijkt mij, dat de horloges die hij verkoopt, opgeknapte tweedehandsjes zijn. Eerst zat hij met zijn handel direct naast mijn stamrestaurant, nu zit hij voor een gallerie een eindje verderop. Hij heeft een soort vitrinekastje op wieltjes. Ik denk dat hij het karretje 's nacht bij de gallerie binnen mag laten staan. Een klapstoeltje wordt voor mij neergezet, zodat ik even kan zitten, terwijl hij het horloge repareert. Kosten omgerekend drie kwartjes.
Direct naast de gallerie zitten een paar souveniershops die allemaal glimmende horloges in de etalage hebben. En dan enkel de duurste merken, Breitling, Rolex, etc. Ik weet wel zeker dat je met een tweedehandsje van de horlogemaker stukken beter af bent. Ik heb voor de aardigheid wel eens zo'n "Breitling" voor een tientje gekocht. Dat was toen wel na zwaar afdingen. Maar desondanks is het gewoon zonde van het tientje. Na twee weken kon die al bij het vuilnis. En dat was nog lang. Het horloge dat ik eerst had gekocht, liep wel goed zolang het stil in de etalage lag, maar toen ik het ding omdeed, raakte het compleet van slag en liep per uur een kwartier achter. Die kon ik de volgende dag nog omruilen voor de "Breitling". Het is handel die zich echt speciaal op toeristen richt, die zijn de meestal de volgende dag toch al verder gereisd en kunnen niet meer klagen. En de meesten hebben dan nog een stuk meer betaald dan het tientje dat ik er voor heb gegeven. Ik zie ook wel eens Vietnamezen met dure horloges, vooral Rado is nogal populair. Die kopen ze vast niet bij de souveniershop. Toch is het net zo goed namaak, maar dan niet voor een tientje. Ook in namaak is er kwaliteitsverschil.

Nu hoef ik al niet meer te werken voor mijn geld, ik heb zogezegd mijn schaapjes al op het droge, maar binnenkort ben ik helemaal boven Jan. Ik krijg een erfenis van 1,3 miljoen dollar. Ik weet enkel nog niet wie er is overleden. Ik heb een e-mail ontvangen van de City Bank. Die deelde mij mede, dat zij mij dit, in opdracht van het Internationaal Monetair Fonds, dienen over te maken. Ik moet hun enkel nog een kopie van mijn ID en mijn bankgegevens mailen, dan krijg ik het geld. Ik had wel geluk, ik zou de mail bijna hebben gemist. Gmail had dit belangrijke bericht nota bene in de spam-box geparkeerd. Maar goed dat ik die box af en toe controleer. Kan ik nu een echte Breitling kopen.