Paradepaardjes.

Mijn laatste verslag eindigde ik met te vertellen, dat ik zag hoe een autobezitter een parkeerbon kreeg. Zoals toen en ook wel eerder gemeld, dat is nogal bijzonder. Gewoonlijk kun je hier een auto dag en nacht fout parkeren. Dat de politie er deze keer wel wat aan deed, komt denkelijk door het voetgangersgebied, dat hier in het weekeinde 's avonds wordt ingesteld. Het was er wel net buiten, maar ik heb al eerder gezien dat ze ook willen dat het rondom het gebied netjes opgeruimd is.
Het is duidelijk een paradepaardje. Ik weet nu telkens dat het vrijdag is. Op vrijdagmiddag rijdt een grote sproeiwagen rond. Het gebied moet schoon. Je moet dan wel maken dat je aan de kant komt, anders worden je voeten gewassen. Het zijn de enigste straten die ik hier ken met prullenbakken. En recent kreeg het begrip putjessscheppper nog een geheel nieuwe betekenis voor mij. Ik ken het woord, maar mijn hele leven heb ik er nog nooit één gezien. Vorige week werd de regenwaterafvoer in het voetgangersgebied schoon gemaakt. Daarbij verdween dan daadwerkelijk iemand in het mansgat om de drab eruit te scheppen. Een emmertje per keer werd dan door een collega aan een touw naar boven gehaald en in kruiwagens gegooid. Die kruiwagens werden dan naar een grote container een eindje verderop geduwd. Het kruiwagentransport is trouwens een vrouwenbaan.
Alle moeite is niet voor niks. Het voetgangersgebied is nog steeds een succes. Ondernemend Huế heeft dat ook in de gaten, er komen steeds meer zaken bij. Was het paar jaar geleden nog voornamelijk restaurantjes gericht op toeristen, nu zitten er de nodige horecagelegenheden, die zich in eerste instantie op de Vietnamese jongeren richten. (Toeristen zijn van harte welkom hoor.) En de meeste zijn ook echt mooie zaken. Enkel het meubilair is aan de lage kant, maar anders zouden ze de concurrentie in een Nederlands uitgangsgebied zo aan kunnen. Er is nu ook ruimte voor niche-zaken. Vrijdagavond heb ik nog in een gezellig ingericht zaakje met live muziek, een biertje met vrienden gedronken.
En ondanks dat het mooie zaken zijn, die toch wel enige investering zullen vergen, zijn de prijzen nog steeds op het normale Vietnamese niveau. Het biertje gisteravond was 50 cent voor een halve liter. In mijn hotel betaal ik ongeveer 80 cent voor een pijpje en dan krijg ik daar nog korting ook.
Je hoeft niet per se ergens te gaan zitten. Je kunt ook gewoon rondlopen. Vaak is er op meerdere plekken muziek. Er zijn de nodige kraampjes waar je wat te eten kunt kopen. Van popcorn of een ijsje tot aan een bbq. Of ergens meedoen aan een spelletje voet-badminton.
Gisteravond ontmoette ik een vriend op een terrasje in het voetgangersgebied. Hij was al in gezelschap, waarvan ik niemand kende, maar ik kon rustig aanschuiven. Het was een wat meer traditionele Vietnamese zaak. Iedereen zit bijkant bij elkaar op schoot aan lage tafeltjes. De tafel stond vol met het nodige eten. Het was bijna op, maar dat vond ik niet zo erg, gezien wat er op tafel stond. Ik kreeg een flesje bier in mijn handen gedrukt, die blijkbaar al wel een tijdje op tafel stond. Het biertje was al ruim op kamertemperatuur. En het was een zogenaamd ice-beer en dat dien je, zoals de naam al zegt, ijskoud te drinken. Dat is nu, wat ik noem, drankmisbruik. Maar het was wel gezellig en ik kreeg de ijsemmer om mijn biertje weer wat af te koelen.

Het voetgangersgebied is niet enigste dat geld mag kosten. Langs de rivier is een wandelpromenade gemaakt. Net zoals in Deventer een verlaagde kade. En net zoals in Deventer staat het minstens een maal per jaar diep onder water. Enkel hier is het van tropisch hardhout, talihout uit Zuid-Afrika, hoe verzin je het. Ik heb gelezen dat dat een redelijke stuiver heeft gekost. Daarvoor hebben ze dan wel subsidie gekregen uit Zuid-Korea.

Wat nog veel meer geld kost is de restauratie van de oude keizerlijke paleizen en de citadel, beiden Unesco-monument. Veel van de paleizen, de zogenaamde verboden stad, zijn reeds gerestaureerd. Nu is citadel aan de beurt. Het oude gedeelte van de stad is nog volledig ommuurd, 2 bij 2 kilometer, dus 8 kilometer muur. Een groot gedeelte van de muur is nauwelijks zichtbaar, omdat er van alles tegen en op is gebouwd. Er wonen ook mensen. Soms in krotten , maar ook in mooie woningen. De bedoeling is nu om dit allemaal te verwijderen. Daarvoor moeten dan 4.200 huishoudens, zo'n 20.000 mensen verhuizen. Die krijgen dan wel compensatie, maar er wonen er ook die geen enkel eigendomspapier hebben en die vrezen dat ze straks met lege handen staan. Voor de compensatie, de ontruiming en nieuwe woningen is 150 miljoen euro beschikbaar.

Er is ook het voornemen om in de verboden stad een compleet verdwenen paleis, enkel het fundament is er nog, te herbouwen. Dat heeft dan weinig meer te maken met het restaureren en behouden van de historie van Huế. Het is eerder het bouwen van een toeristenattractie. Elders in de stad zijn ze helemaal niet zo zuinig op hun historie. De paradepaardjes daar gaat het geld en de aandacht heen, elders staan (mijns inziens belangrijke) historische huizen te verkommeren, of gaat zelfs de bulldozer er overheen.

p.s. Vorige week vertelde ik ook over de Engelstalige radiozender, dat ze enkel presentratrices hebben. Klop niet. Vanochtend las een presentator het nieuws. Nog slechter te verstaan dan de dames. En dan heb ik nog het voordeel dat ik het Vietnamese Engels gewend ben. Maar goed, van het journaal in het Vietnamees kan ik geen woord verstaan, dus zolang mijn Vietnamees niet beter wordt, is dit het beste alternatief.

Nog een p.s. Deze week is bekend gemaakt, dat in 2020 een Formule 1 race wordt gehouden in Hanoi. In Nederland denken zowel Zandvoort en Assen een Grand Prix te kunnen organiseren. En ze denken kennelijk dat het Formule 1 circus op basis van allerlei (zelfs sentimentele) redenen een keus tussen een van beide zal maken. Er is maar één reden voor die beslissing en dat is geld. Max of geen Max. Je hebt niet eens een circuit nodig, gewoon een paar straten afzetten.