Over scooters, auto's en drugs.

Vorige week maakte ik melding van de merken scooters hier. Daar dien ik mij iets te corrigeren. Ik noemde Sym als nummer twee, dat is toch duidelijk Yamaha. Doordat ik er over begonnen ben, viel het mij nu op dat er helemaal niet zoveel Sym-scooters meer rondrijden. Ik denk nu dat het er nooit zoveel zijn geweest, maar een paar jaar geleden hadden ze een erg opvallend model met een nog opvallender naam. De Sym Attilla Elisabeth, met een kroontje als logo! Liefst in rood. Ik verdenk de naambedenker ervan, redelijk enge dromen te hebben. Nu zie ik deze nauwelijks meer. Wellicht dat een Taiwanese scooter toch wat minder lang meegaat dan de Japanse concurrentie.
Niet zo belangrijk allemaal, maar ik heb nu wel een opstapje voor het volgende onderwerp, auto's. Want ook daar zijn sommige typen aan het verdwijnen. Is trouwens ook helemaal niet belangrijk. Houdt het er maar op, dat ik deze week wat weinig inspiratie heb.

De jaren dat ik hier rondloop, gaan ongeveer gelijk op met komst van de privé-auto hier. Tijdens mijn eerste bezoek zag ik enkel taxi's of auto's met overheidskentekens. Tegenwoordig hebben meer en meer Vietnamezen een eigen auto. Rijden kunnen velen niet, behalve dan in de weg rijden, maar dat is cultuur. Daar kan ik een andere keer wel een verhaaltje over maken, meerdere zelfs wel.
De eerste Vietnamezen die zich een auto konden veroorloven, waren natuurlijk ook de rijkste Vietnamezen. En die demonstreerden dat door een Mercedes te kopen. Na een tijdje kwam daar Audi bij. Een aantal jaren waren dat zo ongeveer de enigste privé-auto's die ik zag. Die zijn nu net als de Atilla aardig uit het straatbeeld verdwenen.
Een tijd lang waren grote suv's in de mode, maar de rijke Vietnamees koopt nu een echt bakbeest, zo'n Amerikaans model pick-up met dubbele cabine. Soms echt Amerikaans, meestal van een Japans merk. Ook met een Range Rover Discovery kun je je goed laten zien. En Mercedes mag dan een stuk minder populair zijn, pas zag ik hier nog wel een Mercedes Maybach rondrijden. Ook wel een aardig statussymbool.
Nu zijn het niet meer enkel de allerrijksten die zich een auto veroorloven. Tegenwoordig rijden er ook de nodige middenklassers rond en de laatste paar jaar zie ik steeds vaker van die kleine koekblikken op straat. Dit zijn zo goed als allemaal Japanse of Koreaanse merken. Duidelijk kopen ze liever een goedkopere nieuwe auto dan een tweedehands Mercedes. Ik zie tenminste niet iemand rondrijden in een oud barrel van een Mercedes of Audi. Ik heb mij al weleens afgevraagd, waar die toch blijven. Wellicht naar een land dat nog wat lager staat op de welvaartsladder dan Vietnam.
Recent heeft de VinGroup, dezelfde van het winkelcentrum waar ik pas over heb verteld, aangekondigd volgend jaar met een eigen automerk te komen. De VinFast. De modellen zijn vorige maand al gepresenteerd op de Parijse Autoshow. Zien er blits uit. Ik ben benieuwd of de Vietnamees er warm voor loopt. Daarvoor zullen ze dan wel een stuk beter moeten zijn dan de motorfietsen die hier worden geproduceerd. Dat is de Detech, een kopie van de Honda Win, 125cc. Een model van Honda uit de zeventiger jaren, dat Honda zelf al vijftien jaar niet meer produceerd. Voor 520 euro heb je al een nieuwe, maar ik ken geen Vietnamees die daarop wil rijden. Volgens mij wordt dat ding enkel verkocht of verhuurd aan toeristen. Dat heet dan een heel authentieke ervaring. Is ook vast een hele belevenis, als je tijdens je rondreis door Vietnam met pech langs de weg staat.

Vorige week kreeg ik een vraag over drugscriminaliteit in Vietnam. Dan ben ik snel uitgepraat, behalve dan, dat het ongetwijfeld voorkomt. Af en toe zie ik weleens een foto in de krant van wat sneu kijkende verdachten. (Als je hier wordt gearresteerd, doen ze niet erg moeilijk over privacy.) Over elkaar uitmoordende bendes heb ik nog nooit iets gelezen, dus wat dat betreft halen ze het niveau van Nederland niet.
Echt weten doe ik dit natuurlijk niet. Net zo goed, dat ik in Nederland ook niet meer weet, dan dat wat ik erover in de krant lees. Het enige dat ik meekrijg, is dat mij als toerist regelmatig marijuana wordt aangeboden. Dat is dus niet echt moeilijk te krijgen, enkel als je kwaliteit wilt, zul denkelijk wel iets langer moeten zoeken. Ik waag mij er zelf niet aan, maar ik kan het verschil wel ruiken, tussen wat de toeristen roken en wat sommige expats soms hebben. Wat ik veelzeggend vind, is dat ik enkel weleens buitenlanders publiekelijk een joint zie roken. Dat heb ik een Vietnamees nog nooit zien doen. Die rekent er dus zeker niet op, dat de politie het wel door de vingers zal zien. Ik heb trouwens een hekel aan die buitenlanders, die kennelijk denken dat alles maar moet kunnen. Vorige week zag ik nog een stel toeristen, dat middenin een grote kroeg zat te blowen. In hun eigen land zouden ze op de kop de tent uitvliegen, daar mogen ze nog niet eens een gewone cigaret opsteken. Ik vind dat maar van weinig respect getuigen.

Mocht je ook een vraag hebben over Vietnam, laat het dan even weten. Dat kan mij dan ook weer helpen bij een gebrek aan inspiratie.