Rondwandelen in Ha Noi

Na vijf dagen heb ik Ha Noi weer verlaten en ben ik naar Hue vertrokken. Voor mij is Ha Noi enkel een tussenstop. Hoewel, met name de oude binnenstad, is zeker de moeite waard om te bezoeken. Ik heb het echter al een aantal keren gezien en de stad is verder veel te groot. Als je wat verder wilt heb je al snel een taxi nodig. Dat gaat trouwens erg gemakkelijk, ik stap het hotel uit, steek mijn hand op en een taxi stopt.
Mijn aktiviteiten beperken zich dus voornamelijk tot rondjes lopen door het oude kwartier, zoals het wordt genoemd. Ik vermaak mij met de volcontinue voorstelling van het leven hier op straat. Op het eerste gezicht een enorme chaos, een mierenhoop in het groot. Maar dan wel heel erg kleurijk en heel erg lawaaiig. De winkels die de gehele stoep in beslag nemen met hun waar. En als er geen winkel zit dan staan er wel scooters. Op straat lopen dus. Tussen het verkeer en de talloze straathandelaren. Zoals al gezegd, ik heb het al eerder gezien, maar ik vermaak mij er nog steeds mee. Het leven speelt zich hier op straat af, in vergelijking hiermee is Nederland heel steriel. Als je dit nooit hebt gezien, dan is het wat moeilijk voorstelbaar. De foto's bij het vorige verslag geven slechts een kleine indruk, maar de absolute levendigheid ontbreekt daarop. Overal om je heen gebeurt wel wat.

Een vriendin van mij heeft tegenwoordig een prive-schooltje in Ha Noi. Daar wordt Engelse les gegegeven aan Vietnamezen en Vietnamese les aan buitenlanders. Daar ben ik een paar keer op visite geweest. De school heeft een leuke gezellige aanpak. Naast reguliere les organiseren ze koffieuurtjes. Onder het genot van koffie conversatie oefenen. Dit in een heel aangename omgeving. Samen met haar vriend zijn we uit eten geweest. Klaarblijkelijk zijn ze erg goede klanten in het restaurant waar wij hadden afgesproken. De tent was stampend vol, maar wij kregen de enige tafel op het balkonnetje op de bovenste etage. Daar paste trouwens ook echt niet meer dan een tafel met vier stoelen op. Er was toen wel live-muziek op straat. Wij zaten precies tussen twee bands in. Dus weinig genieten van de muziek. Wel heb ik genoten van het eten. Werkelijk prima. Ik was ondanks de stereomuziek toch wel erg blij op het balkon te zitten. Binnen zaten de mensen bijkant bij elkaar op schoot.

Ik had het zelfde hotel waar ik al eerder was geweest. De vorige keer had ik een heel leuke kamer aan de voorkant met een piepklein balkonnetje. Nu een toch wel wat mindere aan de achterkant. En helemaal geen balkon. Wel tralies voor de ramen, op de vijfde verdieping. Maar goed de kamer was schoon en ruim. De kamer is inclusief ontbijt. Ik wist van de vorige keren al, dat dit in dit hotel niet bijzonder was. Toch nog een keer geprobeerd, maar het was niet beter geworden, hooguit slechter. Brood dat naar cake smaakt en koude thee. Geen groot probleem. Restaurantjes genoeg in de omgeving.
Een paar dagen heb ik gegeten in een heel leuk restaurant, daar kon ik echter enkel toast bij de eieren krijgen en niet van die lekkere broodjes die ze hier hebben. "Helaas, dat hebben we niet." Dat is toch wel in tegenstelling tot wat ik hier gewend ben. Gewoonlijk glipt dan iemand van het personeel de deur uit om bij de bakker op de hoek (die is echt nooit ver weg) gauw broodjes te kopen. Ze hadden wel een lekkere fruitsalade.
De volgende dag vond ik in een zijstraatje een heel klein broodjeszaakje, drie tafeltjes. Daar werd het broodje precies zo klaargemaakt als ik het zelf wilde. En dan ook nog voor een habbekrats. Het meisje wat daar werkte sprak nauwelijks Engels, maar onderhand is mijn Vietnamees net toereikend om ontbijt te krijgen. Daarna weer terug naar de vorige zaak voor die fruitsalade.