stamcafé, buurcafé en sportbar

Meldde ik de vorige keer dat mijn favoriete serveerster er niet was, dat lieten haar collega's toch niet gebeuren. Wellicht omdat ik nu in het buurcafé zat. Ze hebben haar opgebeld en ze kwam terug naar Saigon. Er zat toen voor mij dan ook weinig anders op, om maar weer een paar avondjes door te brengen in mijn vorige stamcafé.
Inmiddels ben ik er ook achter waarom de zaak nieuw, ongezelliger mijns inziens, is ingericht. Er is nu een nieuwe eigenaar. Een Nederlander. Hij kwam hier vorig jaar op vakantie en heeft daar een Vietnamese vriendin aan overgehouden. Lief genoeg om zijn Nederlandse leven vaarwel te zeggen.

Vlakbij mijn hotel zit een luxe sports-bar. Dat is een bar waar niemand aan sport doet, hooguit bierglas tillen. Wel hangen er aan alle kanten tv's afgestemd op de diverse sportkanalen. Golf op één, tennis en voetbal op de andere tv's. Meestal drink ik daar nog een laatste biertje op weg naar het hotel. De meeste avonden is het behoorlijk rustig, echter op zondag was het afgeladen. Chelsea versus Arsenal live op TV. Alle tv's op deze wedstrijd.

Omdat de helmen die je hier te leen krijgt, als je meerijdt achter op een scooter, echt helemaal niets voorstellen en mij nooit passen, heb ik in Saigon een helm gekocht. De vorige keer had ik er een meegenomen uit Nederland, maar die was toch te warm voor hier. Nu heb ik er een met afneembare oorkleppen. Ook te koop in Nederland, enkel niet in mijn oversized hoofdmaat. Het vreemde is dat ik hier helemaal niet lang hoefde zoeken voor een helm in mijn maat. Weliswaar was daardoor de keuze wel beperkt en was ik verplicht een zwaardere, en zeg maar rustig een echte, helm te kopen, maar dat kan ik moeilijk als een bezwaar zien. Had ook een wat meer westers prijsje, ongeveer veertig euro. Je kunt hier al een "helm" kopen voor minder dan 2,50. Ik denk niet dat dat meer bescherming zal bieden dan een petje, maar je krijgt dan geen bekeuring. Ik zag een dame met een helm die een paar centimeter boven haar hoofd zweefde. Het duurde even voordat ik de constructie door had. De helm stond boven op haar haarknotje.

Uit de flappentap kreeg ik een bankbiljet met een beschadiging. Een minuscuul stukje miste. Ik bedacht gelijk, dat het wel een probleem zou worden om het weer kwijt te raken. Een bankbiljet mag een oud vod zijn, te vies om aan te pakken, dat is geen probleem. De nieuwere bankbiljetten zijn van kunststof. Als deze ouder zijn, dan vervaagt het drukwerk helemaal. Ook geen probleem. Maar oh wee als er een stukje af is. Het lukte dan ook pas bij de derde poging. Een verkoper die weigerde het biljet aan te pakken, wou mij het wisselgeld wel teruggeven in afgesleten biljetten. Vanzelfsprekend stond ik er toen op, ook nieuwe biljetten terug te krijgen.

Ik heb gelezen dat Schiphol de prijzen wil verhogen. Dat terwijl het al een van de duurste, zo niet de duurste, luchthaven ter wereld is. Ik moet wel eerlijk zeggen, dat het ook een van de beste is. De beveiliging zal ook wel een paar cent kosten. Het is een van de fanatiekste, die ik zo meemaak. De laptop moet uit de tas en de klep zelfs open. De beambte probeerde zelfs mijn losse disk-drive te openen, maar daar heb ik hem gelukkig van kunnen weerhouden. Na de controle ben ik weer vijf minuten bezig alles weer in te pakken.
Onderhand mag je veronderstellen dat iedereen wel weet dat je slechts heel beperkt vloeistoffen mag meenemen in je handbagage. Toch staan er telkens weer mensen voor en achter mij met de tas vol shampoo, scheerschuim, scharen, flessen water, etc. Dat ben je dan allemaal onverbiddelijk kwijt.
Op het vliegveld hoor je voortdurend oproepen voor passagiers om zich te melden bij hun vlucht. Nu hoorde ik een oproep voor de bemanning van een Deens vliegtuig om te komen. Zaten zeker nog aan het ontbijt met aquavit.

De grens van Vietnam is al weer een stukje gemakkelijker geworden. Buitenlanders hoeven geen in-reis-verklaring meer in te vullen. Wat is het doel van de reis, waar verblijft u, hebt u geen verboden waar bij u? Zover zijn ze in Nederland na jaren van deregulering nog steeds niet en dat zal met de nieuwe regering ook wel helemaal niet meer gebeuren.

Recent is er een diplomatieke rel ontstaan tussen Japan en China, nadat Japan de bemanning van een Chinese vissersboot had gearresteerd, die volgens hen in Japanse wateren voer. China is hoogst verontwaardigd. Maar dat is wel de pot verwijt de ketel. Vorige week is de bemanning van een Vietnamese vissersboot opgebracht door de Chinezen. Zij voeren bij de Paracel-eilanden. Een stel verlaten rotsklompjes in zee, honderden kilometer verwijderd van het vaste land. Maar wel met vermoedelijk olie in de bodem. Formeel zijn Vietnam en China bevriende landen, maar er bestaat al jaren een voortdurende, zeg maar rustig stevige, discussie over waar de grens ligt, vooral in de zee. Van wie is welk rotsklompje.

Inmiddels ben ik in Hue. Ik had willen besluiten met groeten uit een zonnig Hue, maar zojuist begon het te regenen.
n.b. Foto’s plaatsen lukt nog niet. De wondere wereld van internet, geweldig maar soms onnavolgbaar.
Als je de plaatjes mist, op de site zijn wel de foto’s van de vorige bezoeken te vinden. Zie: mijn andere reizen.