Bamboeladder

Nha Trang is een echte toeristische badplaats met het daarbij horende vermaak. Vlakbij elkaar zitten een aantal grote uitgaansgelegenheden. Zelf zoek ik meestal de wat kleinere kroegen op, waar er ook genoeg van zijn. En dan het liefst die waar de lokale expats (de hier levende buitenlanders) naar toe gaan. In tegenstelling tot de toeristen weten zij wel wat de echt goede zaken zijn.
Ook 's ochtends blijkt het toeristische karakter. Vlakbij mijn hotel zijn er restaurants te kust en te keur, maar slechts een enkeling is al voor negen uur open. Ik zorg er dus maar voor wat te eten te hebben op de hotelkamer, om zo niet met nuchtere maag naar het strand te moeten. Dat strand is op dat tijdstip trouwens ook zo goed als leeg. Weer leeg moet ik eigenlijk zeggen. Ten opzichte van de toeristen mag ik dan een vroege vogel zijn, op het moment dat ik aankom zijn de Vietnamezen al lang weer vertrokken. Die zijn er al om 6 uur.

Elke plaats heeft hier wel zo zijn eigen typische handeltjes en dergelijke. Hier vind je op de straathoek dames uitgerust met een ouderwetse trapnaaimachine. Kleermaakster kun je overal in Vietnam vinden, maar op deze manier had ik het nog niet gezien.

In het restaurant waar ik een, laat, ontbijt zat te verorberen, waren ze druk bezig met het klaarmaken van tientallen meeneem-maaltijden. Ten onrechte veronderstelde ik dat dit goede handel was. Op een goed moment werd er een tafeltje buiten gezet en van alle kanten kwamen mensen aangestroomd. Uitdeling van gratis eten voor de armen. Mijn werkelijk prima bamisoep was ineens een stuk moeilijker door te slikken.
Navraag leerde mij dat ze dit driemaal per week deden.

Aan het eind van de week werd het weer wat minder in Nha Trang (zie het videotje) en ben ik maar wat vroeger dan gepland vertrokken naar Saigon. Ook deze keer weer met de nachtbus. Net toen ik lekker sliep maakte deze de ruststop. Ik werd wakker toen de motor weer werd gestart. Ik zal wel zo goed hebben geslapen omdat de bus zo rustig was.

Zoals gebruikelijk als ik in Saigon ben, zoek ik 's avonds een barretje met wat extra vrouwelijke aandacht. Daar hoeft hier trouwens niet lang naar worden gezocht. De eerste avond trof ik een serveerster die zacht uitgedrukt niet bij mij was weg te slaan. Ook gisteren kregen de collega's geen kans. Ik zelf trouwens ook niet. Ik werd er wat claustrofobisch van. Hoewel ze best aardig is (en vleiend voor zo'n oude kerel als ik natuurlijk), ze spreekt zo goed als geen woord Engels en je wilt zo af en toe toch wel iets zeggen. Vanavond zoek ik denk maar een andere kroeg op.

Vanaf een terras zat ik toe te kijken hoe een paar werklui bezig waren orde te scheppen in de kabelchaos hier boven de straat. Hiertoe klom de eerste op een lange bamboeladder naar boven en sloeg een touw om de bos kabels. De tweede ging daarna aan het touw hangen om het goed aan te trekken. Vervolgens werd een beugel geplaatst. De bamboeladder zag er uit alsof dit al een paar keer was gerepareerd en op een goed moment brak deze dan ook in tweeen. Gelukkig droeg de man wel een veiligheidharnas en had hij deze ook vastgemaakt, daardoor liep het dan ook met een sisser af.

Als er deze keer geen vulkaan uitbarst, zal dit alweer het laatste verslag zijn van deze reis. Woensdagavond laat begint de terugreis en dan ben ik donderdag rond het middaguur weer thuis.
Dit ondanks dat ik hier nu goede Edammer kaas kan kopen en er dus al weer een reden minder is om terug te willen naar Nederland. Anderzijds ik heb de weersverwachting voor Nederland gezien en met een beetje geluk ben ik net op tijd terug voor de eerste sneeuw.