Airconditioning en auto's in Vietnam

Mijn stamrestaurant heeft flink geïnvesteerd. Er is airconditioning aangeschaft. Op deze wijze hopen ze meer toeristen te trekken. Je kunt hier een paar toeristencategorieën onderscheiden. De backpackers en de georganiseerde reizen. De laatste categorie, meestal ouderen, reist onder begeleiding van een gids het land rond. De reisgezelschappen laten zich door de gids enthousiast dat prachtige, verre, vreemde en armoedige land tonen, maar hechten toch wel aan de luxe van thuis. Ze verblijven in de sterrenhotels, bezoekt de bezienswaardigheden per airco-busje en willen graag een restaurant met airconditioning.
De backpacker vindt zelf wel een hotel met de Lonely Planet in de bagage. Huren soms een gids voor een dag en de andere dag zoeken ze het zelf wel uit. De gids die zij huren is vaak enkel een man met een motorfiets en een half woordje Engels. Hij dropt je bij een pagode of een tombe (begraafplaats van een keizer, maar daarover de volgende keer meer) en wacht braaf buiten tot je terugkomt.
Sommige van de backpackers reizen het liefst zo goedkoop mogelijk. Ze maken er een sport van om goedkoop te leven en zodoende langer van huis weg te kunnen blijven. Er is nu een slimmerik die heeft bedacht hoe je daarmee toch geld verdient. Sinds kort is er in Hue het Backpackers Hostel (er zit er ook een in Hanoi). Een nacht kost 6 dollar, maar dan moet je wel de kamer delen met minstens 5 anderen. In mijn hotel heb je een heel nette tweepersoonskamer voor 10 dollar. Ik moet er wel bij vermelden, dat de prijs inclusief ontbijt, gratis koffie en thee en gratis bier tijdens happy-hour (5 tot 6) is. De formule is heel succesvol. Binnenkort ook te vinden in de volgende stad. Ze verkopen ook T-shirts en gezien het aantal mensen dat ik er mee zie lopen is dat een klein goudmijntje.
Zelf kwalificeer ik mij als een backpacker met een Samsonite.
Vakantievierende gezinnen zie ik nauwelijks. Wel zie ik steeds meer feestvierende groepen jongeren komen. Ik neem aan dat het meestal Australiërs zijn. Ook redelijk nieuw is de Vietnamees met geld op vakantie. Deze wil dan ook luxe, dus airconditioning.
De airco in het restaurant is zo goed, dat de dag na ingebruikname de hele stad koud was.
Mijn verhaaltjes zijn net een soort omgekeerd weerbericht. Ik meld dat het slecht weer is en de volgende dag is het stralend. Ik meld dat ik naar het strand moet omdat het zo heet is en het weer slaat om. In twee dagen tijd halveerde de temperatuur. Van 34 naar 17. Maar dat is nu al weer voorbij. Vandaag was het al weer heet. 's avonds zit ik op het terras nog vlak voor een ventilator.

Meldde ik de vorige keer zo trots dat ik wist wat het Vietnamees voor cabriolet is, zat ik toch niet goed. Ik vond het juist zo'n mooie benaming. Onderhand heb ik al 3 andere benamingen verzameld. Ik hoop er maar het beste van. Veel uitmaken doet het niet, wat ik ook zeg, ze verstaan me toch niet. Spreek ik het net verkeerd uit. Ik kan vaak niet eens hun namen goed uitspreken. De toon iets naar boven of iets naar beneden maakt het heel wat anders. Ik troost mij er maar mee, dat zij ook erg veel moeite hebben met Kees.

Een cabriolet is hier ook een zo goed als onbekend verschijnsel. Als je het al zou kunnen betalen is het natuurlijk helemaal niet zo aangenaam hier rond te rijden in een cabrio. Pas in de avond kan het dak naar beneden. Een auto met airco is dan veel prettiger. Ik heb er misschien twee gezien in HCM en hier in Hue rijdt er een.
Toen ik zeven jaar geleden voor het eerst in Vietnam kwam was een privé-auto een nog zo goed als onbekend verschijnsel. In HCM zag ik die voor het eerst. Nu zie ik ook hier in Hue steeds meer privé-auto's. Soms hele mooie, zoals Lexus en Mercedes. De genoemde cabrio in Hue is een prachtige nieuwe Pontiac cabrio. Kon wel eens de enigste in het hele land zijn. Er is hier een absolute toplaag die zich zulke zaken kan veroorloven. De sub-top doet het met Toyota, Honda, Huyndai, of Ford. Bijna altijd de grotere modellen. Dan komt er een hele tijd niets tot de middenklasse met een scooter.
Een paar jaar geleden was het hoofdzakelijk de Honda Dream. Nu steeds meer blitse scooters. Dan zit zo'n klein vrouwtje op het voorste puntje van de buddy-seat. Doordat ze zo klein zijn passen er ook vrij gemakkelijk drie op. Wij doen er vaak wat lacherig over, maar het past gewoon gemakkelijk.
Nog een ander voordeel van klein zijn, is dat ze ook kleine voeten hebben. Dan passen er 2 voeten op een pedaal. Vaak zie ik bij de tieners de achterpassagier meehelpen trappen op de fiets. Het alternatief voor de achterpassagier zijn twee minuscule voetsteuntjes die op de achteras zijn gemonteerd. Soms kunnen ze niet helpen trappen, omdat de fiets geen bagagedrager heeft. Dan staan ze op de steuntjes.
Fietsen in Vietnam is voor tieners, toeristen en armoezaaiers. De meeste families hebben tegenwoordig wel een motorfiets. (80 tot 125 cc). Wat ik hier niet had verwacht zijn elektrische mobiletjes, maar die zie ik nu regelmatig.
Maar hoe dan ook fietsen zijn er genoeg. Als ik naar de markt ga en de fiets daar in de stalling zet, moet ik goed onthouden waar die staat tussen de paar honderd anderen. Dat is echter niet altijd voldoende. Dan hebben de mensen er een puinbak van gemaakt en gaat de stallingbaas alle fietsen ordelijk wegzetten om plaats te maken en staat mijn fiets niet meer op de plek waar ik die heb neergezet. Hoe ziet mijn fiets er ook al weer uit? Rechttoe rechtaan, met een mandje voorop. Maar dat is het signalement van 80% van de fietsen. Ik heb al eens gedacht dat de fiets gestolen was, maar uiteindelijk bleek deze heel ergens anders te staan.
Langzamerhand worden ook de motorfietsen als vrachtvervoerder vervangen door pickups. Vroeger werden hele ladingen gestapeld op een brommer, nu wordt het in kleine pick-ups geladen. Hyundai, Kia of Vinazuki. Dat zal wel een Suzuki zijn, die in Vietnam wordt geassembleerd.
Wat nog niet uitsterft, is de cyclo (fietstaxi) als vrachtwagen. Zeker hier in Hue rijden nogal wat cyclo's. In Hue zijn meer cyclo's dan elders in Vietnam. In andere steden worden ze verdrongen door de bromfiets als taxi, te vinden op elke straathoek, of een echte taxi. Of zoals HCM, daar is het gewoon te druk en mag de cyclo in sommige wijken helemaal niet komen. Daar zijn ze helemaal uit het straatbeeld verdwenen.
In Hue is de cyclo een toeristenattractie op zich. Ik zie ook regelmatig Vietnamese toeristen die het leuk vinden op deze wijze de stad te bekijken. Het liefst wordt er natuurlijk een toerist gereden, maar die is er niet altijd, of heeft dat na een keer wel gezien. Het vervoeren van vracht levert ongetwijfeld minder op dan het vervoeren van een Westerling, die geen benul heeft van de prijs, maar het is wel brood op de plank. Ongelooflijk wat op zo´n cyclo kan. Soms ook zo vol en zwaar dat de man niet eens meer kan fietsen en moet duwen. Tegen de brug op.

Ik ben buitenlanders tegengekomen die het leuk vinden om Vietnam op een antieke Minsk-motor te doen. In Hanoi er een kopen voor een paar honderd dollar en dan weer zien te verkopen in HCM. Als ik die dingen bekijk, is het mijns inziens een paar honderd te veel. Dat moet dan de enige echte originele manier van reizen zijn in dit land. Het is ongeveer net zo origineel om door Nederland te toeren in een roestige Fiat 500 met een missend linkerportier. Een Vietnamees wil op zo´n barrel nog niet dood gezien worden.