De laatste dagen??

Het zit er weer bijna op. Maandag ben ik weer thuis. Tenminste als de vulkaan geen roet in het eten gooit. Mooi volk die IJslanders. Eerst maken ze onze spaarcenten kwijt en nu leggen ze het vliegverkeer lam. En dat wil dan bij ons in de EG komen.
Momenteel (zaterdagmiddag, volgens planning moet ik zondagavond vertrekken) ziet het er nog niet gunstig uit. Ik hoop enkel wel dat als de vlucht naar Amsterdam niet doorgaat, ik dat te horen krijg voor ik uit Vietnam vertrek naar Bangkok, waar ik moet overstappen. Hoewel ik kan dan natuurlijk een geel hemd aantrekken en kijken of ik de roodhemden kan vinden.
Maar het wordt wel tijd om weer naar huis te gaan. In de eerste jaren dat ik hier kwam nam ik altijd anti-muggenspul mee, maar aangezien ik nooit een mug zag, laat ik dat tegenwoordig thuis. Ik was echter nog niet eerder in Vietnam in april en blijkbaar worden die beesten dan wakker. Dagelijks heb ik wel een beet te pakken.

De afgelopen week ben ik in Saigon. Geen strand in de buurt, dus lekker uitslapen. Ergens ontbijt halen, Pho oftewel bamisoep, daarna naar een volgende zaak voor de (ijs)koffie en het is alweer tijd voor siësta. In de middag ergens gaan zitten met de laptop en wederom een ijskoffie. Eens kijken op het internet wat er in de wereld gebeurt. "De Bouvrie opent toch geen winkel in Deventer." Wat een schok. Daar heb ik gisteravond maar een extra biertje opgenomen, anders had ik vast niet rustig kunnen slapen.

Het volgen van het Deventer nieuws via de Stentor (Deventer Dagblad) op internet is trouwens al mijn hele vakantie een bron van eindeloos vermaak. Vooral de ingezonden meningen. Nou ja meningen, oprispingen is vaak nog een erg vriendelijke omschrijving.
Hoogte- of dieptepunten, de tweede is denk ik de betere omschrijving, waren de reacties op de berichtgeving over het neerschieten van een inbreker door een agent en het willen openen van een speciale afdeling in een verzorgingstehuis voor Turkse mensen. Dat soort onderwerpen brengen echt het beste boven in veel mensen.
In werkelijk allerbelabberdst Nederlands klagen, dat Turken geen goed Nederlands kunnen spreken.
Ik merk nu zelf aan den lijve hoe moeilijk het is om als volwassene een totaal andere taal te leren. Het is wel even iets anders dan als Nederlander Engels te leren, wat een grote gelijkenis met het Nederlands heeft. Hoe ik mij ook inspan, ik zal het ook nooit echt goed kunnen.
Het absolute dieptepunt waren de ingezonden mails naar aanleiding van een aanranding bij een woonwagenkamp. Dat werd zelfs zo bont, dat toen ik later nog eens keek of er nog meer reacties waren, bleek dat de Stentor ze had verwijderd.
Het onderzoek van Maurice de Hond vorige week naar de mening over de verkiezingsprogramma's, stond de volgende dag zelfs in de Vietnamese krant. Ze hebben het heel beleefd omschreven, "Nederlanders tegenwoordig kritisch ten opzichte van het tolerante beleid".

De serveersters van mijn stamkroeg blijken nog steeds verliefd op mij te zijn. Geen enkel kwaad woord dat ik ze een paar maand in de steek heb gelaten. Dat maakt mij op mijn beurt weer zo blij dat ik aan het eind van de avond weer een rekening heb van ruim een half miljoen Dong.
Als de terugreis wordt uitgesteld, weet ik in ieder geval waar naar toe.