Gestrand

Hoewel niet echt vervelend, is het nu toch wel een beetje de tijd uitzitten. Een week in HCM was mij eigenlijk wel genoeg. HCM is een mooie stad, waar veel valt te zien. Ik heb echter niet van die grootse toeristische ambities, nog een pagode, kerk, of ander interessant gebouw hoeft van mij niet zo nodig. Ik breng dus een groot deel van de dag door met het lezen van een boek of een beetje grasduinen op het internet. En tja, 's avonds maar weer een biertje gaan halen.
Als ik hier probeer uit te leggen, waarom ik noodgedwongen een week langer blijf, blijkt het Engels soms toch wel erg beperkt. Ze trachten dat altijd te verbergen en ze reageren op een half woord dat ze denken te begrijpen, maar in werkelijkheid krijgen ze geen hout mee. De reactie van de hotelreceptioniste (die dus ook vol begrip stond te knikken): "de was is vanmiddag klaar". Vliegtuig en vertrek had ze dus begrepen. Als ik het uiteindelijk al krijg uitgelegd, blijkt ook dat ze het nieuws niet of nauwelijks volgen. Er zijn er natuurlijk ook best wel, die echt weten waar je het over hebt, maar ik ken hier in HCM naast de receptioniste en de serveerster of ober ook maar een enkeling. Ik ben trouwens heel blij, dat ik niet halverwege ben gestrand. Als ik de beelden zie van mensen die al een week op een vliegveld bivakkeren, prijs ik mijzelf erg gelukkig.
Omdat het plan was niet zo lang in Saigon te verblijven, heb ik mij tevreden gesteld met een kleine hotelkamer. Nu had ik dus wel wat liever een wat grotere kamer gehad. Per slot betaald de reisverzekering mijn verlengde verblijf, maximaal 5 dagen hebben ze mij al gemeld. Onderhand zit ik er dus alweer voor eigen rekening.

Duurkoop is niet altijd goedkoop. Mijn vaste koffie-lunchroom zat vol, dus maar naar de volgende. Een stuk chiquer, maar een bezoekje vorig jaar was mij niet zo goed bevallen. Ik wist al snel weer waarom. Alles een stuk duurder, maar zeker niet beter. Voor meer geld dan waar ik elders, en dan vergelijk ik niet met een stoeprestaurant, een maaltijd krijg, wordt je er afgescheept met een snack. Je krijgt er wel een mandje stokbrood bij. Zeker afgekeken van een Nederlands kak-restaurant. Te duur, te kleine porties en de honger moet je stillen met brood. Voorzien van airco, maar koel is het bepaald niet. Gratis wifi, enkel onmiddellijk vliegen de meest enge beveiligingswaarschuwingen over mijn scherm. Kortom maar snel het erg dure kopje ijskoffie opdrinken, het kommetje Caesar-salade is al op, en kijken of er al een plek is in mijn favoriete zaak. Als het afrekenen tenminste lukt. De eerste poging is op niets uitgelopen.

Een restaurant hier heeft op menu "Holland Breakfast" staan. Dat moest ik natuurlijk proberen. Hutspot en niet eens slecht. Een bar adverteert met de tekst Hollandse haring, maar ik denk dat ik daarmee maar even wacht tot ik terug ben.

De vice-premier van Vietnam is bij Rouvoet op visite geweest. Ze hebben gesproken over samenwerking op het gebied van watermanagement. Het land is één grote kustlijn en twee enorme deltagebieden. De beheersing daarvan kan zeker niet worden vergeleken met Nederland. Regelmatig krijgen ze hier natte voeten en erger. Heeft Willem-Alexander weer wat te doen. Kan Maxima gelijk nog wat micro-kredietjes verstrekken.
Naast hoog water ook problemen met lage waterstanden. Deze worden in de krant gerelateerd aan de klimaatverandering. Dat heeft er wellicht wel iets mee te maken, maar er is ook een heel andere oorzaak. China die de grote rivieren welke uitmonden in zee in Vietnam (en andere Aziatische landen) afdamt. In de krant wordt dat hooguit wat terloops genoemd. Ze willen de grote buur zeker niet boven op de eksterogen gaan staan.

Ze hebben in Saigon een vreselijk irritante manier van reclame maken via de mobiele telefoon. Ongeveer elke minuut licht de display op met een boodschap. Ik heb het scherm al op de kortste stand en laagste helderheid, toch kan de telefoon dagelijks aan de lader. Ook als ik deze helemaal niet heb gebruikt.

In plaats van de gemeente bellen, kun je natuurlijk ook zelf het knipgat in de weg repareren. Gisteren zag ik ze dat doen. Iedereen maakt hier zo wie zo al zijn eigen stoep. Die dus soms per huis verschillend is.

Nederland is in het buitenland bekend of berucht vanwege de raamprostitutie en koffieshops. Dat is in Vietnam dus net als in de meeste andere landen verboden. Het maakt het, zeker in Saigon, niet moeilijker te krijgen. Op straat wordt mij regelmatig marihuana aangeboden. In de straat om de hoek krijg ik ´s avonds van diverse dames een verleidelijk aanbod. Meestal bij hun pooier achter op de brommer. Ook zijn er de nodige bars en massagesalons die eigenlijk wat anders bieden. Na de eerste slok krijg ik al het aanbod maar naar een hotelletje te vertrekken. Er zit hier zeker een tiental massagesalons in de buurt. Vaak niet meer dan een kamer boven een winkel. Op straat delen ze foldertjes uit met de prijslijst van schoonheidsbehandelingen en massage. Op mijn vraag of ze wel echte massage geven, "yeah real mà-sa" inclusief vette knipoog.
Maar voor jullie je zorgen maken, er zijn hier ook genoeg echte bars en serieuze massagesalons.

Ik heb nu een ticket met vertrek morgenavond. Ik heb zelfs de door mij gewenste stoel. Dinsdag ben ik weer in Nederland.