Voorbereidingen voor Tet

De airco in mijn hotelkamer staat op een aangenaam koele 25 graden. Het is zonnig en zo goed als geen wolkje aan de lucht. Het wordt met de dag warmer. Nu na twee weken voor het eerst een paar wolkjes en een zuchtje wind, dus ik heb een klein beetje hoop dat het ietsje gaat afkoelen. Ik heb nu ramen en deur van de hotelkamer opengezet om even door te luchten. Het is nu (met de airco uit) maar 30 graden.
Dat ik het warm heb is blijkbaar iets dat bij mij tussen de oren zit. Ik vroeg van de week iemand, of ze ook een ijsje wou. Antwoord, Nee dank je, in de zomer graag maar nu niet. Was trouwens een uitzondering hoor. De meesten willen maar wat graag een ijsje.

Mijn hotel is nu gereed voor Tet. Toen ik arriveerde bedacht ik, dat ik de volgende keer toch maar eens een ander hotel moest zoeken. Het begint er nu toch wat haveloos uit te zien. Maar de volgende dag gingen de schilders aan de gang en nu is alles, behalve mijn kamer, weer geverfd. Ik ben eigenlijk best benieuwd of ze na mijn vertrek de kamer alsnog doen. Per slot is Tet dan al wel voorbij. Ook de ijzeren balustrade op het balkon is geverfd. Zwart, mijn fiets die beneden stond zit nu onder de zwarte spettertjes. Nog wel mijn gloednieuwe fiets. Twee dagen er voor gekocht. Een dure van 65 euro, ze zijn er al voor 45. Ik wilde er beslist een waar de trappers recht opzitten en tot op heden is er ook nog niets van afgevallen. Niet dat ik erg veel keus had. Ik had nog wel een duurdere willen kopen, maar gezien mijn, voor dit land, bovengemiddelde lengte werd het deze.
Hij is helemaal chroom met als extra luxe een zitting voor de passagier. Dat heb ik Nederland nog nooit gezien en is best wel prettig voor iemand achterop. Op mijn (echt) heel dure fiets in Nederland zit in enkel een sticker dat de bagagedrager niet meer dan 15 kilo kan dragen.

Na het verven was het grote schoonmaak en als laatste kwamen er vlaggen op het balkon.

Wat echt minder was aan mijn hotel was de matras. Na twee nachten had ik al geen rug meer over. Maar na klagen met behulp van de nodige gebarentaal heb ik nu een nieuwe matras.
Het is natuurlijk een kwestie van het komt uit de lengte of de breedte. Gezien wat ik betaal per nacht kan het mijns inziens ook nauwelijks uit. Het slotje in mijn nachtkastje was de vorige keer stuk en dat is nu opgelost door het slot geheel te verwijderen. Verder mist er een dop onder een van de poten van het tafeltje, maar door deze tegen de muur te schuiven blijft die toch recht staan.

Je ziet het nu overal. Iedereen is druk met de voorbereiding voor Tet. Naast schoonmaken en verven, moeten er ook moet planten of bloemen worden gekocht. Liefst geel, in het noorden van Vietnam ook roze. Er zijn nu in de stad twee grote bloemenmarkten. 80% zijn gele asters. Op de grootste markt hebben ze een voetbalveld vol hiermee. Een grote gele bloemenzee. Als je meer geld hebt, dan wordt het een sinasappelboompje. Je ziet hier de hele dag fietstaxi´s voorbij komen met een grote pot asters of een boompje erop. Voor 1,20 euro krijg je op die manier je aankoop thuisbezorgd.
Er zijn ook wilgentakken te koop met katjes in alle kleuren van de regenboog. Die worden dus blijkbaar geverfd.
Voor het restaurant waar ik altijd kom heb ik een boompje met roze bloesems gekocht. Deze staat nu in de zaak versierd als een kerstboom.

Toen ik in HCM was heb ik daar de PC Hooftstraat van Vietnam gevonden. Winkels met de top modemerken met een portier bij de deur. In tegenstelling tot het plebs in Nederland kom je hier niet met een tractor voorrijden. Een Mercedes 5 of liever nog 6 serie. Ik zag zelfs een Bentley. Zo'n dure Mercedes is dan wel voorzien van een boel chroomwerk. Gelukkig hadden ze de Bentley met rust gelaten.

Op de nodige plekken worden hier fietsen verhuurd. Overdag aan de toeristen, maar 's avonds zijn de Vietnamese tieners dankbare klanten. Met je vriendinnetje achterop door de stad flaneren, of naar het park toe. Ik zag een groep van acht tieners drie fietsen huren, meer had de verhuurder toen niet. Een heel spektakel.

Deze week heb ik met een paar bekenden een biertje gedronken. Op het terras van een erg mooi restaurant. Klaarblijkelijk konden ze het toch niet goed aan het lopen krijgen en is de doelgroep nu de doorsnee Vietnamees. Dus Vietnamese prijzen. Een halve liter kost er nog geen 30 cent. Meestal moet ik toch wel 40 cent betalen, in de disco zelfs 1 euro. Met z'n vieren hadden we een rekening van 8 euro, inclusief te eten. Twee schalen met ....., geen idee eigenlijk. Ik geloof maar ben mij niet echt zeker, dat er onder andere rivierslakjes bij zaten. Je diende het op rijstkoeken te scheppen. Best lekker en het biertje was goed koel. Ik zal er dus nog wel eens vaker komen. Het zou mij echter niet verbazen, dat wanneer ik er zonder Vietnamees gezelschap heen ga, de prijzen anders zijn.

Het dagboek heeft nu meer ruimte voor foto's. Aan de vorige verslagen zijn nu ook nog wat extra's foto's toegevoegd. Zie het fotoboek.