Mot, Hai, Ba, Yo

Naar de disco in Hue geweest. Aan de muren hangen een aantal TV's. Op 2 een live voetbalwedtrijd uit de Engelse competitie. Op de derde een filmpje (van internetnet geplukt) van 30 seconden, waarin een gezegende dame zo'n 2 seconden met haar blote borsten schudt. Dit filmpje werd eindeloos herhaald. Ik heb er s'nachts nog van gedroomd. Gelukig was het bij mijn volgende bezoek vervangen door Tom & Jerry-cartoons.
Net als bij ons is de disco duurder dan de gewone zaken. Hier betaal ik ongeveer een euro voor een biertje. In een dergelijke zaak is het ook niet ongebruikelijk om sterke drank per fles te kopen. Een slechte wodka voor 14 euro, een goede whisky voor 36 euro en een top cognac voor 90. Ook kun je elke denkbare cocktail krijgen. Nieuwkomers worden door de baas onthaald op een spectaculair drankje met een boel vuur. Terwijl het nog brand moet je het met een rietje drinken. Een B-52. Daar moet je dan in Vietnam wel behoorlijk veel humor voor hebben. De echte B-52's hebben hier heel wat in brand gestoken.
Zoals de Cham-ruines welke ik in My Son heb bezocht. Voor de Amerikanen kwamen waren deze ruines beduidend minder ruine. Van wat toen het mooiste stuk was, is niets meer over.

Zoals al eerder gemeld is Vietnam nogal lawaaig en wordt ik nogal eens vroeg gewekt. Het record staat nu op half 6. En zelfs in Vietnam is dat vroeg. Meestal gaat het leven hier om 6 uur van start. Vorige week in Da Nang werd ik om die tijd wakker door het klokgelui van de katholieke kerk om de hoek. Vietnam is duidelijk toleranter dan Nederland. Als een moskee bij ons oproept voor het gebed lijdt dat direct tot kamervragen. Maar ze hebben hier dan ook geen geblondeerde xenofoob in het parlement.

Ik moet mij trouwens toch wat meer de gewoonte eigen gaan maken om vroeg op te staan. Het is nu met dag warmer. Als je iets wilt doen moet je tijdig je bed uit. Midden op de dag is het overal te warm voor. Het is voor mij meestal de tijd om te gaan internetten en daarna maar eens een middagdutje te gaan doen.
Het is nog lang geen zomer en het kan dus nog een stuk warmer. Vol verbazing hoor ik dan ook de Vietnamezen klagen dat het zo warm is. Maar wellicht is dat enkel een stuk beleefdheid en medelijden naar mij toe, als ze mijn rode kop zien.

Valentine-dag is hier een grootse gebeurtenis. Al dagen ervoor zijn de stoepen vergeven van de bloemenhandelaren. Bloemen te kust en te keur. Op die wijze ruikt het ook overal lekker. De dag er na is het wel direkt afgelopen. Dit in tegenstelling tot kerstmis. Ik zie nog bij diverse zaken kerstlampjes en Merry Christmas op de muur. Juist vanochtend zag ik ze ergens bezig de kerstboom af te breken.

Alhoewel er steeds meer moderne restaurants worden geopend is het is hier nog steeds de gewoonste zaak van de wereld om je ergens op de stoep te installeren met een geimproviseerd restaurant. Een kookpot, serviesgoed en meubilair (plastic kleuterstoeltjes). Op ongeveer elke straathoek zit er minstens een. En langs de muur om de kazerne zitten er diverse op rij. Sommige hebben zelfs een verlicht reclamebord. Een aantal van die zaken houdt het tot diep in de nacht vol. Als al het andere is gesloten dan kun je daar nog wel een biertje krijgen. Moet je wel van warm bier houden.

Zo af en toe koop ik een kokosnoot. Deze is met een hakmes al bewerkt tot de vorm van een drinkbeker. Heerlijk fris. Als je ook het vruchtvlees eruit peutert heb je zo ongeveer een complete maaltijd, zo vult dat. Dat is wel een heel werkje, maar met een beetje mazzel willen ze dat ook wel voor je doen.

Mee-eten bij de mensen thuis is, al hoewel gratis, niet altijd een succes. Varkenshuid met een sausje waarvan enkel de kleur al voldoende was om minstens een week geen honger meer te hebben. Dapper heb ik een stukje geprobeerd, maar daar is het ook bij gebleven. Gelukkig kon ik ook vis krijgen, formaat goudvis. Klein, maar een enorm gratenmonster. Van die hele gemene kleine graten.

Men is hier wel een heel stuk zuiniger dan bij ons. Ik had een gat gebrand in, natuurlijk mijn nieuwste, shirt. Hier kun je dat dan bij de kleermaakster op de hoek laten stoppen. Als iets kapot is, hoef je het nog niet direkt weg te gooien. Zo hangen er in de kleerkast op de hotelkamer gerepareerde klerenhangers.

Mot, Hai, Ba, Yo, oftewel, Een, Twee, Drie, Zuipen. De eigenaresse van het restaurant waar ik altijd kom is getrouwd en ik was uitgenodigd voor de bruiloft. Een zaal van een mooi hotel in Hue was hiervoor afgehuurd. Ik zat daar samen met ruim 100 Vietnamezen en nog 1 buitenlander. Het is ongeveer net als een bruiloftsfeest in Nederland met dat verschil dat het feest was van 11 uur s'ochtends tot 1 uur s'middags, er vanzelfsprekend eten bij was en het bier lauw werd geserveerd. Kratten bier strategisch tussen de tafels geplaatst, (je hoefde het trouwens niet zelf te pakken dat werd wel door het personeel gedaan) een grote schaal met ijsklonten op tafel en een klein glas waar precies zo'n grote klont ijs in past. Ik zat met een stel jongelui aan tafel dus dat was; Mot, Hai, Ba, Yo.
Het bruiloftsfeest werd strak georganiseerd door de ceremoniemeester. Nadat iedereen binnen was werd het feest geopend door een zangeres (erg goed), ondersteund door een zestal nimfen die een dansje deden (minder). Daarna kwamen het bruidspaar en de ouders binnen. Op een podium werden ze toegesproken en vervolgens was het belangrijkste dat het bruidspaar alle tafels langs ging om met iedereen op de foto en video te gaan. Aan iets anders is het bruidspaar niet toegekomen.
Onderwijl maakten een aantal gasten gebruik van de mogelijkheid om op het podium te klimmen en een lied te zingen.
De echte bruiloft is in besloten kring zowel bij de bruid als de bruidegom in het ouderlijk huis. Het bruidspaar draagt dan traditionele kleding. Voor het feest was omgewisseld in bruidsjurk en kostuum westerse stijl.