op reis van Nha Trang naar Da Nang en Hoi An

In Nha Trang werd het mij snel duidelijk dat ik iets was vergeten, een pet. Binnen een uur loop je daar een zonnesteek op. En gezien de maat van mijn hoofd, is dat wel een probleem. Zelfs in Nederland past mij bijna nooit een pet, daar is die kop van mij veel te groot voor. Maar bij de eerste de beste souvenierwinkel die petjes en hoeden verkocht, had ik al een passende. Moet haast wel een winkeldochter zijn geweest.

In de categorie hotels waarin ik verblijf is het bijna standaard dat er wel iets niet werkt. Over het algemeen heb je in de kamer wel een grote lamp en een of twee kleine lampen. Maar de kans dat die kleintjes ook werken is in Vietnam wel heel erg gering. Toch is het meestal heel aanvaardbaar, even afgezien dan van het eerste hotel in Nha Trang vorige week. Het volgende hotel was voorzien van een ruime kamer met een tweepersoonsbed, salontafeltje, 3 stoelen, grote kleerkast, 2 nachtkastjes, een koelkast met zelfs een diepvrieskast, een airco en TV met satellietontvangst, een badkamer en een klein balkonnetje (enkel staanplaatsen). Dat voor ongeveer 14 euro. En dan ook nog elke dag een nieuw zeepje, dat laatste is hier geen usance.

Nha Trang is een echte toeristenstad. Ook voor Vietnamezen is het een vakantiebestemming. Momenteel is het de Vietnamese nieuwjaarsvakantie. Langs de boulevard zijn veel enorme restaurants te vinden en allemaal goed vol. De meeste tijd ga ik naar een klein restaurantje een paar straten verderop. Prima eten daar en een stuk rustiger. De menu-kaart is enorm. Wel 3 bladzijden broodjes. Brood met kaas, brood met kaas en tomaat, brood met kaas, tomaat en ui, tosti met kaas, tosti met kaas en tomaat, etc. Daarna de pannekoeken, pannekoek met jam, pannekoek met honing, pannekoek met chocola .....

Een fles wijn besteld. Als glas kreeg ik een plastic ijscoupe. Maar afgezien daarvan is de Vietnamese wijn prima te drinken. En dan krijg je hier een fles voor de prijs van een glas in Holland.
Bij het internet-cafe kun je ook te drinken bestellen. Krijg je het geserveerd in een oud waterflesje waar de bovenkant van is afgeknipt.

In Nha Trang krijg je veel lekkere en diverse groenten bij het eten. Dat ben ik elders in Vietnam niet veel tegen gekomen. Vaak krijg je als groente veel ui, morning-glory (geen idee wat de Nederlandse naam daarvan is) en diverse soorten muntkruid.
Op straat zie je hier veel handelaren met een kleine barbeque, met zoete aardappelen, maar ook wel met een hele mooie grote kreeft. Ik vind het echter jammer genoeg toch nog niet helemaal vertrouwd om bij zo'n stoeprestaurant te eten.

Naar de flappentap was in de week na Tet wel een opgave. Als gevolg van de nieuwjaarsvakantie zijn er diverse leeg. Maar zeker in de toeristencentra zijn er voldoende te vinden. De flappentap staat hier of in een glazen hokje langs de weg of binnen bij een restaurant of hotel. Meestal haal ik 2 miljoen en dan krijg ik over het algemeen 20 biljetten van 100.000.
Vanochtend kwam ik zo'n hokje binnen zat er een grote rat boven op de machine. Ik heb pardon gezegd en ben naar een volgende gelopen.

Maandagochtend werd ik gewekt door de school vlak bij het hotel. Om 7 uur met muziek en zang via een geluidsinstallatie geschikt voor een popconcert. Nu begrijp ik waarom het hier altijd zo lawaaig is, het wordt ze al van jongs af aan geleerd.

Met de sneltrein naar Da Nang gegaan. In bijna 9 uur 450 km met slechts 1 stop. Van noord naar zuid loopt een spoorlijn welke goeddeels een enkelspoor is. Diverse keren moest de trein stoppen omdat de tegemoet komende trein eerst op een uitwijkspoor moest. Niet op toeristen gericht, wel een goede manier om het land te zien, als je tenminste overdag gaat, wat ik expres heb gedaan. Wel heb ik een slaapwagon genomen, "comfortabeler".
Bij de Vietnamese spoorwegen zijn ze nog niet ingesteld op toeristen. De treinen zijn oud en op het station gaat alles in het Vietnamees. Ook het personeel van de trein spreekt niet of nauwelijks Engels. Als mensen uitstappen uit de slaapcoupe worden snel even de dekens rechtgetrokken en kan de volgende er in. Een slaapcoupe heeft vier bedden dus je moet een beetje geluk hebben. Eten en drinken had ik meegenomen, maar dat was niet echt nodig. Er is een restauratiewagon
en ze komen door de hele trein met het een en ander.
Alles gaat nog ouderwets bij de spoorwegen. Bij overgangen, wissels en stations staan mannen met vlaggen, welke braaf blijft uitgestoken tot de hele trein is gepasseerd. Je komt het station niet op en ook niet af zonder je kaartje. Dat betekende wel dat ik niet als souvenier een treinkaartje heb, dat werd ingenomen. Al met al heb ik enorm genoten van de reis. Enkel had ik nauwelijks een benul waar de trein was. De stations welke werden gepasseerd hadden geen herkenbare, in ieder
geval niet voor mij, plaatsnaamborden.

Da Nang is de plaats waar ik verbleef bij mijn eerste bezoek aan Vietnam nu al weer 6 jaar geleden. Het centrum is een stuk moderner dan toentertijd. Hier kan ik goed zien hoe razendsnel Vietnam zich ontwikkeld. Zag ik bij mijn eerste bezoek hier niet of nauwelijks prive-auto's, nu hebben ze in het centrum zelfs parkeerstroken. Dat ben ik verder in het land nog nergens tegen gekomen. Parkeren is overal elders verboden en je kunt je auto enkel kwijt op prive terrein.

Om nostalgische redenen heb ik het zelfde hotel genomen, wat toen een aftandse tent was. Nu zit ik in een prachtige kamer welke mij 27 euro kost, maar daar is het comfor zeker op het niveau van een goed Nederlands hotel van 150 euro per nacht.
Da Nang is niet bijzonder toeristisch. Het is de havenstad van Vietnam met nogal wat bedrijven. De boulevard langs de rivier is echt een visitekaartje wat er mag wezen. Ik drink er koffie in een zaak de naam Grand Cafe waardig. Maar daar kost de koffie dan ook 1 euro 50.

Naar een erg luxe Chinees restaurant geweest. Daar heb ik een vis-fondue gegeten. Ik geloof dat de vis best goed en lekker was, maar eerlijk weten doe ik het niet, zo scherp. In de fondue dreef naast de nodige pepers ook knoflook. En dan niet een teentje maar twee hele voeten. En dat was ook nog eens een knap duur uitje, voor 2 personen 35 euro. Krijg je ervan als je indruk wilt maken. Voorlopig maar weer eens een tijdje naar eenvoudige Vietnamese restaurants.

Met een taxi van Da Nang ben ik naar Hoi An gegaan. Kost ongeveer 10 euro. Nu zit ik weer in een echt Vietnamees hotel. Waarschijnlijk nog geen 10 jaar oud, maar nu al vergane glorie. Wel prachtig meubilair met houtsnijwerk, maar de airco is met plakband gerepareerd en het schemerlampje mist de kap (werkt trouwens wel). Verder is de kamer voorzien van een centrale electraschakelaar die werkt op de kamersleutel. Wat betekent dat als ik niet op de kamer ben, de koelkast uit is en er bij terugkomst een plas water onder ligt.