Verdwenen TV-zenders & naar Hanoi

Midden in de nacht voor het naar bed gaan, zette ik de TV nog even aan. Zonder dat ik zelf maar iets hoefde te doen, veranderden de zenders. Blijkbaar was de provider bezig. Wellicht positief, aangezien ik ineens naar een muziekzender zat te kijken, die al een jaar geleden tot mijn spijt zomaar uit het pakket was verdwenen. Dat bleek ijdele hoop. Het klopte wel dat de provider bezig was met wijzigingen in het pakket. Een hele stoot zenders was maar zo verdwenen, daarvoor waren andere zenders in de plaats gekomen. En daarbij was niet de muziekzender. 14 zenders waren gewijzigd, op een na allemaal buitenlandse zenders (p.s. de meeste wel met Vietnamese ondertiteling of vertaling, dat is hier verplicht). Alle filmzenders waren vervangen door zenders waar ik nog nooit van had gehoord, trouwens ook de Vietnamezen niet. Nou ja, dat is niet zo heel erg, ze zenden wel dezelfde films uit. BBC World en CNN waren vervangen door een Franse en een Singaporese nieuwszender. Dat is minder, nu mis ik het Trump-bashen. BBCen CNN zijn zacht gezegd geen fan van Trump, is trouwens wederkerig. Nog minder leuk, de beide Fox-sport-zenders waren verdwenen en daarvoor in de plaats geen andere sportzenders. Dat betekende dus vorige zondag Formule 1 op mijn tablet kijken (met een paar kleine kunstgrepen gewoon in hoge kwaliteit live te volgen). En het allerergste, Disney Channel is ook verdwenen. De enigste zender die ik echt mis, is Red. Die zend Aziatische films uit, met zowel Engelse ondertitels als een Vietnamese voice-over. Daar moet je even aan wennen, maar het zijn vaak wel kwaliteitsfilms en in Nederland zie je die zo goed als nooit.

Wat is hier nu zo bijzonder aan, dat ik dit vertel. Welnu dat is de reactie die er op volgt, of beter gezegd, niet volgt. Als Ziggo in Nederland zonder vooraankondiging, ik was niet de enigste die was verrast, zulke ingrijpende wijzigingen aan zou brengen in het pakket, dan zou het land te klein zijn, veel te klein zijn.
Het gros van de Vietnamezen neemt zoiets heel gelaten. Als ik erover begin, halen ze de schouders op. Waarom je druk maken over zaken die je toch niet kunt veranderen.
Volgens een woordvoerder wordt door de wijziging de service aan de klanten verhoogd. Dat klinkt mij wel bekend, dat argument wordt in Nederland ook altijd gebruikt. Een vermoedelijk wat belangrijkere reden was de hoogte van de uitzendrechten. Gaven ze later ook wel toe. Viel mij trouwens niets tegen dat ze uberhaubt rechten betalen. Enige jaren geleden verdacht ik ze er echt van dat niet te doen. Toen ging met enige regelmaat een zender een tijdje op zwart.

Blijkbaar heeft een enkeling toch wel geklaagd, want het haalde nog wel de (web)krant. De verantwoordelijke autoriteit, die is hier wel degelijk, zal een onderzoek instellen. Dat gaat dan echter enkel over de vraag, of ze in voldoende mate hun abonnees vooraf op de hoogte hadden gesteld. Dat zou dan een boete kunnen betekenen, maar dat zijn boetes waar zo'n bedrijf vast niet wakker van ligt. Een paar duizend euro of zo.
Toen ik dit aan het schrijven was, zocht ik nog even het artikel terug. Het was behoorlijk gewijzigd. Niets meer over een mogelijk onderzoek. Wel kwam de provider uitgebreid aan het woord. De klanten zouden wel degelijk zijn geinformeerd. (Wellicht, maar niemand had dat gelezen.) De klanten dienden wat geduld te hebben. Na enige tijd zullen ze de veranderingen vanzelf wel gaan waarderen. Vast wel, als je favoriete sportzender (met live de Premier League) is vervangen door een zender met een volkomen onduidelijke programmering. Klinkt ietwat arrogant. Maar je zult wel moeten. In ieder geval in Hue hebben ze een monopolie.
De gewraakte provider is trouwens een grote telecommaatschappij, die eigendom is van het leger. Die beunen wat bij. Ze hebben onder andere ook nog een bank.

Inmiddels ben ik naar Hanoi verhuisd. Mijn hotel hier heeft gelukkig een andere provider met wel Fox-sport en twee muziekzenders. Zojuist heb ik de kwalificatie van de F1 in een kroeg op een supergrote TV zitten kijken. (Dat was gisteren, zo meteen ga ik daar de race kijken.)

Met de trein ben ik naar Hanoi gereisd. De coupe deelde ik met groot Frans reisgezelschap. Een paar stations voor Hanoi stapten zij uit. Op het perron werden ze opgewacht door een Vietnamese gids met een Frans vlaggetje. Volg het vlaggetje. Ha, stumpers, dat heb ik niet nodig. Ik red mij zelf wel.
Alhoewel, dat gaat ook niet altijd even goed. In Hanoi heb ik mij een poot laten uitrukken door een taxichauffeur. Volgens mij was de meter voorzien van een turbo. Weer een les geleerd, niet in een taxi stappen waar de tarieven niet opstaan. En hij had ook nog niet voldoende wisselgeld. Als bewijs toonde hij zijn lege portemonnee. Hij zei trouwens wel heel beleefd dankjewel.
Heb ik voor een kort ritje 5 euro moeten betalen. Wel te overzien, maar volgens mij zeker het dubbele van wat het had moeten zijn. Geen wonder dat Grab (de Aziatische Uber) hier in korte tijd erg populair is geworden. Zeker de bromfietstaxi's willen nog wel eens woekerprijzen rekenen. En niet enkel bij toeristen. Grab ging van start in Hue toen ik net was aangekomen twee maanden geleden. In die korte tijd zijn de groene jasjes van de Grab-motorrijders een heel normale verschijning op straat geworden.

Tijdens de reis ben ik ook ergens het slotje van mijn koffer kwijt geraakt. Waarschijnlijk niet dichtgedrukt, niet erg slim, zo helpt een slot niet veel. Hier dus op zoek naar een winkel. De vorige reis heb ik al verteld, dat in Hanoi op een extreme manier dezelfde soort winkels allemaal bij elkaar zitten. Ook nu. Ik was niet speciaal op zoek, maar tijdens een wandeling richting de koffie, toch even opletten of ik een winkel zag. Niets te vinden. Maar echter even de andere kant op, slechts vijftig meter van mijn hotel de hoek om, daar zat een heel nest. De hele straat gevuld met kleine ijzerwarenhandels. Ik heb ze niet geteld, maar een stuk of twintig waren het er wel en allemaal slotjes en sloten te koop. Zoveel winkels betekent echter niet veel meer keus. Ze verkopen allemaal hetzelfde. Toch maar even doorgezocht en de zesde winkel bleek wel te hebben wat ik wilde.
(Ha, ha, een kleine onderschatting. Zojuist ben ik er nog eens langsgelopen en heb ik wel geteld. De straat gaat ook nog de andere kant op. Er zitten er meer dan honderd, met slechts een enkeling een iets afwijkende handel.)

Het vertrek naar Hanoi heeft niets te maken met het gewijzigde zenderpakket, maar is de eerste etappe van de thuisreis. Het slechte weer van het vorige weekeinde was waarschijnlijk een laatste stuiptrekking van de winter. Donderdag, de dag dat ik uit Hue vertrok, was het inmiddels 35°. De zomer is in aantocht. Tijd voor mij om terug te gaan naar Nederland.

Dit is dan ook al weer het laatste verslag van deze reis. Ik hoop dat ik jullie een beetje heb kunnen vermaken met mijn stukjes. Dat neem ik maar aan, het is namelijk wel erg stil aan de andere kant van de lijn. Mag rustig reageren hoor, enige aanmoediging en zelfs kritiek wordt wel gewaardeerd.
Nog een paar dagen van Hanoi genieten en dan dinsdag het vliegtuig. Woensdag weer thuis.