Teddybeer, tandarts en een verjaardag.

Voor de dochter van mijn vrienden breng ik altijd wel een teddy mee, ze heeft al een aardige collectie. Haar buurmeisje heeft dat kennelijk gezien en toen aan de overkant van de straat zich een teddybeerverkoopster op de stoep installeerde, bedacht ze dat ik er wel een voor haar kon kopen. Dat zal wat worden als ze ouder is, ze weet nu al hoe ze mannen het geld uit de broekzak klopt. Sorry dames, niet generaliserend bedoeld.
De kinderen krijgen met de paplepel ingegoten, dat ze de straat enkel mogen oversteken aan de hand van een volwassenne. Met het verkeer hier zeker geen overbodige regel. Hier in het centrum heeft ook zo goed als niemand een tuin waar de kinderen veilig kunnen spelen. Ik ben volwassen, dus dat kwam goed uit. Ze heeft een groot pluche konijn uitgezocht.

Vlak voor mijn vertrek was ik bij mijn tandarts in Deventer geweest. Een stuk kies was afgebroken. De enigste oplossingen waren een kroon (€600) of trekken. Een kroon zetten kostte 2 weken en daar had ik geen tijd meer voor. En, ik heb hier geen slechte ervaring met de tandarts. Die heeft mij een aantal jaren geleden al eens een kroon gezet en die zit nog steeds stevig op zijn plek. En ook nog, dat de kies is gebroken wijt ik in ieder geval deels aan een vorige behandeling van mijn Nederlandse tandarts.
Dus op naar de tandarts. Het is niet ver, ik kan er lopend naar toe. Ik ben op tijd, de tandarts niet. Dat blijkt standaard. De tandarts werkt ook in het ziekenhuis en volgens mij vertrekt hij daar pas als zijn spreekuur al begonnen is.
Als ik er een paar minuten zit, komt een assistent vragen, wat ik kom doen. Ja, een keer raden, ik kom voor de tandarts. Oh, dan moet u nog even wachten, de tandarts is nog in het ziekenhuis, vijftien minuten.
Ik zit met een paar oudere dames in de wachtkamer, die de tandarts er vrolijk op aanspreken als hij bijna een half uur te laat arriveerd. Vrolijk, want ze vinden het een aantrekkelijke kerel. Zover reikt mijn kennis van het Vietnamees al wel.
Als ik aan de beurt ben, trek ik braaf mijn schoenen uit voor ik de behandelkamer in ga. De behandelkamer is wat krap, maar wel met moderne apparatuur ingericht. Er staan twee behandelstoelen naast elkaar. Als de tandarts met mij bezig is, mogen zijn assistenten op de andere stoel een patient helpen. Hij heeft trouwens nogal wat assistenten. Allemaal leerling tandarts volgens mij, zal hij wel lenen van het ziekenhuis.
Alhoewel dat wat moeilijk is in te schatten, denk ik dat hij wel een goede tandarts is. Ook Vietnamese vrienden vertellen mij dat. Maar het is wel een echt ouderwetse dokter met de manieren van een dierenarts. Zijn assistenten hebben het redelijk te verduren en ik ook. Ha is open, gap is dicht. Zo moeilijk is het niet, maar de tandarts praat voordurend tegen zijn assistenten, dus heb ik het niet altijd direkt door als hij het ineens tegen mij heeft en dan krijg ik weer op mijn donder.
In eerste instantie zag de tandarts deze keer een kroon niet zo zitten. Hij kon dat nog wel vullen. Dat bleek toch wel wat te optimistisch en helaas had mijn Nederlandse tandarts hierin gelijk. Het moest dus alsnog een kroon worden. Een half uur beitelen en slijpen op het restant van de kies en na twee dagen (!) kon ik alweer terugkomen en werd de kroon geplaatst. Het heeft mij €100 gekost.

Een stuk leuker, ik ben ook naar een verjaardag geweest. In een luxe restaurant aan de rivier was een zaaltje gehuurd. Bij de ingang staan aquaria met vissen, schildpadden en grote dikke kikkers. Op de tafel staat een kaartje met het menu dat wij zullen krijgen. Daarop staat ook kikker, dus ik verheug mij al. Viel wat tegen, het bleek dat iemand anders de billen al had opgegeten. Wij kregen het restant van de kikker en dat is niet veel. Het hele menu was op die manier. Het was niet slecht, maar het was niet de standaard voor het restaurant waar wij zaten. Zal wel zo'n aanbiedingsmenu zijn geweest, zoveel gangen voor zo weinig geld. Wel prima bediening, zodra ik mijn flesje bier leeg had, stond er al een serveerster naast mij met een nieuwe. Was nog duur bier ook. Zal wel niet in de aanbieding zijn inbegrepen, of wellicht denk ik nu wat te Hollands. Ik vond het wat onbeleefd om hiernaar te vragen bij de jarige. Had ik vermoedelijk rustig kunnen doen. Ik kijk er tenminste niet meer gek van op als ik een cadeautje geef en de eerste vraag na dankjewel is "wat kost het?".
Voor het feest had ik mijn nette kleren aangetrokken, een lange broek en ook een overhemd met lange mouwen. Ik maakte mij wat zorgen, dat ik een stikkend warme ruimte zou komen en binnen de korste keren mijn overhemd niet meer toonbaar zou zijn, maar de zorgen waren nodeloos. De airco stond op standje Noordpool. Ik had nog wel een trui aan kunnen hebben.
De tafels waren gedekt met o.a. in elke rijstkom een mooi gevouwen luxe servet. Voor het eten begon, werden deze weggehaald en werd er een mandje met papieren servetjes op tafel gezet. Slechts ter decoratie dus en niet bedoeld om vies te maken? Ik ben er hier al wel eens tegen aangelopen, dat gebruik van het servet op de rekening stond. Enkel bij mij liet de serveerster het servet staan? Ik was de enigste niet-Vietnamees op het feest, wellicht daarom. Waarschijnlijker is dat de gastvrouw had ingefluisterd bij de serveerster, dat ze dat ene servet wel zou betalen.
Op de meeste feestjes waar ik hier ben geweest, is karaoke de hoofdattractie. Deze keer echter niet. Volgens mij nog belangrijker dan het eten en drinken, was de ingehuurde fotograaf. Op een speciaal daarvoor ingerichte plek moest iedereen op de foto. Samen met de jarige, alleen, met een groep ... Honderden foto's zijn gemaakt. We leven in het facebook tijdperk.