Voorouderverering deel 2 en op bijzondere visite.

Vorige week heb ik verteld over de voorouderverering. Als je er het geld voor hebt, dan bouw je daarvoor een eigen familietempel. Bij de nieuwste tempels heb ik de indruk dat het eerder een kwestie is van de buren de ogen uitsteken, dan je voorouders eren. De extravagantie spat er soms werkelijk vanaf. Maar hier in de omgeving staan ook de nodige behoorlijk oude tempels, die er heel wat decenter uitzien. Daar ligt vaak de nadruk meer op de rustige omgeving en een mooie tuin. Dat rustige stamt dan wel uit de tijd dat het werd gebouwd. Wat 100 jaar geleden nog aan de rand van de stad lag, ligt er nu in. Op sommige plekken liggen er meerdere kort bij elkaar.

Ik had ze al vaak genoeg gezien op mijn dagelijkse fietstochtjes. Recent ben ik mij uit hobby eens gaan afvragen wat de verschillen tussen de diverse tempels zijn.
Heel erg ruw samengevat zijn er de pagodes (kerken en kloosters), de tempels voor de verering van een godheid, de dorpstempels (tevens buurthuis) en de familietempels. Daarnaast kwam ik er achter, dat nogal wat van die reeds genoemde oude tempels zijn gewijd aan één persoon.
Hue was tussen 1800 en 1945 de residentie van de keizers van Vietnam. Een aantal van die keizers hadden nogal wat vrouwen en dus ook nogal wat kinderen. De keizers bouwden voor zichzelf enorme graftombes. Dat was voor de vele kinderen niet weggelegd, maar inmiddels heb ik ontdekt, dat diverse van die oude tempels aan een prins of prinses zijn gewijd.

Van de week zag ik op een van mijn fietstochtjes een bijzonder mooie tuin en ik was even afgestapt om te kijken. Op de tuinmuur stond een bordje, waardoor ik vermoedde dat hier ook een tempel was voor de verering van een belangrijk persoon. Iemand zag mij en gebaarde dat ik rustig binnen mocht kijken. Eerst dacht ik dat hij daar woonde, maar het bleek een buurman. Geheel altruistisch was hij daarbij niet, naderhand bietste hij mij nog wat "souverniergeld" af. Hij bracht mij naar het huis, waar een ouder echtpaar (tachtigers) woont. Ik werd allervriendelijkst ontvangen en getracteerd op een cola en koekjes. Toen ik nieuwsgierig informeerde naar de familietempel in de tuin, werd de huishoudster (vermoed ik tenminste) geroepen, die de tempel ging openen en aanvegen, waarna ik deze kon bekijken. Mijn gastvrouw stond er daarna op, dat ik ook het huis van binnen bekeek.

Zowel in de tempel als in het huis had ik een antieke foto gezien van een heel statige meneer. Het echtpaar sprak geen Engels. De buurman sprak ietsjes Engels, maar dat was nog rottiger dan mijn Vietnamees en dat zegt wat. Toen mijn gastvrouw bemerkte, dat ik wel wat Vienamees kon, wees ze telkens de buurman terecht, wanneer hij iets in het Engels probeerde te vertalen. Dat was niet nodig, meneer verstaat wel Vietnamees. Ja, dat verstond ik nog wel. Maar goed, het is mij gelukt, min of meer te begrijpen wat ze vertelde. Ben ik best trots op. Ik meende te begrijpen dat de man op de foto een zoon van keizer Minh Mang was. Helemaal zeker was ik niet, dus heb ik dit later op het internet nog eens nagezocht. Ook in Vietnam kun je alles op het web vinden. In de Vietnamese Wikipedia, vond ik de bevestiging. Een van de vele tientallen zonen, Minh Mang had er 78 en ook nog 64 dochters. Gezien het aantal kinderen, waarvan sommige ook weer zoveel kinderen kregen, moet half Hue wel familie van elkaar zijn. Maar hoe dan ook, ik kan nu toch wel mooi zeggen, dat ik op visite ben geweest bij de keizerlijke familie.

Deze week heb ik nog eens doorgevraagd bij vrienden over de voorouderverering. Ook degenen die er niets bij geloven, doen aan voorouderverering. Dat wordt door allen als belangrijk gezien, dat zit diep geworteld. Wellicht is het eerder cultuur te noemen dan geloof. In ieder geval blijkt mij wel weer eens, dat ondanks mijn vele bezoeken, ik toch nog steeds een buitenstaander ben. Cultuur is niet iets, wat je even leert en, nog belangrijker, begrijpt, in een inburgeringscursus. Iets wat mensen met de paplepel is ingegoten, is ook maar moeilijk te vertalen. Het levert je hooguit het wat en hoe, niet waarom het zo vanzelfsprekend is.

Na weken van stralend weer was het gisteren helemaal mis en vandaag maar nauwelijks beter. Regen en koud. Na achtentwintig graden afgelopen vrijdag is het nu maar achttien. Ik zie dat het vandaag in Nederland warmer is. Dat gebeurt niet vaak. Nu is het wel weer droog en de verwachting voor morgen is stukken beter.