Op pagodebezoek.

De eerste weken na mijn aankomst in Hue was het nog winter. Dan moet je niet aan een Nederlandse winter denken, maar echt aangenaam is het weer dan niet. Veel regen, dagen gemiezer en een temperatuur tussen de 14 en 19 graden. Dat lijkt niet al te koud, maar ik kom hier om mijn oude botten te koesteren in de warmte. En, omdat het hier toch het grootste deel van het jaar warm tot heet is, heeft niemand verwarming. Isolatie is ook een onbekend fenomeen, eerder is er gebouwd op flink doortochten. De meeste restaurants hebben een open voorkant, die enkel 's nachts wordt afgesloten met een rolluik. Met plastic zeilen wordt getracht om enige beschutting te bieden, maar een lekker warm plekje is nergens te vinden. Als ik dan de hele dag heb rondgelopen bij 15 graden, ben ik aan het eind van die dag compleet vernikkeld. Op een goed moment was ik zelfs behoorlijk verkouden. Enige troost ontleende ik dan aan het Nederlandse weerbericht.
Nu heb ik wel gezegd, dat niemand verwarming heeft, maar dat dien ik iets te corrigeren. Ikzelf kan mij wel koesteren. De airconditioning op mijn hotelkamer kan ook hete lucht blazen. Het produceert wel een onaangename vochtige warmte, maar ik prijs mij er gelukkig mee. Ik denk dat slechts weinig mensen in Hue zo'n apparaat in huis hebben.
Met het begin van de Tet (nieuwjaar) vakantie kwam ook het mooie weer. Al snel was het 25 graden. Een goed begin van het nieuwe jaar dus. Aan het eind van de vakantie kwam het slechte weer nog even terug, maar dat was van korte duur. Nu is 25 wel het minimum. Vandaag is het zelfs 32.

In Nederland fiets ik wel veel, maar ik ga nooit zomaar een stukje fietsen. Hier doe ik dat bijna dagelijks. Een goede verklaring had ik daar eigenlijk nooit voor. Nu denk ik, dat er correlatie ligt met de broek die ik aan heb. Zolang ik hier de lange broek nog aan had, voelde ik mij nou niet bepaald geroepen om op de fiets te stappen. Vanaf de dag dat de korte broek uit de koffer kwam, kwamen ook weer de kriebels een flink eind te gaan fietsen.
Bij aankomst had ik wel gelijk een nieuwe fiets gekocht. Slecht 85 euro. Niet duur, maar wel stond ik 2 dagen later bij de fietsenmaker. Een binnenband was geklapt. Prijs en kwaliteit zijn wel met elkaar verbonden. Het ventiel heeft geen schroefdraad, dus ook geen moer om het op de plaats te houden. Je dient bij het oppompen te zorgen dat het ventiel goed recht zit, anders loop je het risico dat de band daar scheurt. Ook bleek toen dat er geen velglint was. Ik neem niet eens de moeite om terug te gaan naar de winkel waar ik de fiets heb gekocht. Voor 5 euro is de hele boel weer gefikst. En dan heb ik vermoedelijk nog te veel betaald ook. Ik had de pech dat ik moest afrekenen bij de vrouw van de fietsenmaker. De fietsenmaker zelf rekent altijd een onwaarschijnlijk laag bedrag. Zijn vrouw staat dan wat zuur toe te kijken. Buitenlander is buitenlander, dat haar man mij vriend noemt kost alleen maar geld.
Nu zou ik wel een betere (en duurdere) fiets willen kopen, maar die zijn hier niet of nauwelijks te krijgen. Mijn fiets is zelfs al een duurdere. Voor 6 tientjes kun je ook al een nieuwe fiets krijgen.

Afgelopen vrijdag ben ik naar een grote pagode (Boeddhistisch klooster/kerk) 10 kilometer buiten Hue gefietst. Hier ga ik wel vaker heen, niet uit stichtelijke overwegingen, maar gewoon een eindje fietsen door een mooie omgeving. Expres was ik daar niet heengegaan tijdens de Tet-vakantie. Ik verwachtte, dat het toen wel druk zou zijn. Het is namenlijk ook een geliefd doel voor de Vietnamezen in hun vrije tijd. Waarschijnlijk was het toen ook wel druk, maar dat was het vrijdag zeker. Vrijdag was de eerste volle maan na Tet en dat is de ideale dag om naar de pagode te gaan, weet ik nu dus.
Niet enkel daar waar ik heen ging, maar onderweg daar naar toe zijn meerdere pagodes. Die dag allemaal druk in bedrijf. Verhoudingsgewijs zijn er meer pagodes te vinden buiten de stad. De monniken hebben duidelijk een voorkeur voor een rustieke omgeving. Anderzijds hebben ze ook een duidelijke voorkeur voor pracht en praal. Wellicht leven ze eenvoudig, maar wel in een luxe, soms hele luxe omgeving. Sommige van de pagodes zijn ware paradijsjes. Werkelijk schitterende gebouwen, altaars waar de rijkdom waarlijk vanaf straalt, soms tuinen om Eden jaloers te maken met meestal dure tot heel dure bonzai. En het is bijna allemaal nieuw, in de laatste 10 jaar gerealiseerd. Toen ik voor het eerst in Vietnam kwam, was het meestal armoe troef in de pagodes. De Vietnamezen hebben zeer zeker een behoorlijk deel van hun toegenomen welvaart aan de pagodes gedoneerd.
Ik heb ook een tijdlang een pagode gesteunt die een weeshuis beheerde. Dat ze erg goed voor de kinderen zorgen, daar twijfel ik niet aan, maar toen ik zag dat ze een enorme en schitterende tempel bouwden, heb ik toch maar een andere bestemming voor mijn geld gezocht. Nu steun ik een weeshuis zonder een kerkelijke band.

De pagode waar ik vrijdagochtend heen ging is eigenlijk geen pagode. Volgens het bord is het een cultureel centrum. Ik kan geen verschil ontdekken, behalve dan dat je er entree dient te betalen. De tempel is opgedragen aan de prinses Huyen Tran uit de 14e eeuw waarover een romantische legende bestaat. Het heeft een groot park waar je kunt wandelen en een enorm Boeddha-beeld.
Er is mij verteld, dat het geheel is gefinancieerd door een rijke familie uit Hue, maar het wordt bestierd door monniken. Op het terrein ernaast staat een klooster, ik gok erop dat dit dezelfde monnikken zijn. Iets minder groot, maar ook een mooi tempelcomplex en tuinen en daar kun je gewoon gratis rondlopen. Maar ze hebben daar geen grote Boeddha.

Toen ik er aankwam, was het nog niet erg druk. Pas toen ik later op de ochtend weer vertrok, begon het drukker te worden. Ik denk dat ze eerst zijn wezen bidden in een 'echte' pagode.
Ik heb enkel een paar bakken koffie gedronken tegenover de ingang. Ik heb het complex al een paar keer bezocht, in gezelschap van Vietnamezen die mij wat moois wilden laten zien. En dat is het ook, maar ik hoef het niet nog eens te zien.
De koffietent is een stuk minder luxe dan de pagode, maar de koffie is er prima.

p.s. de foto's zijn van andere (gratis) pagodes.