Witte bussen en gratis Facebook

Mijn hotel in Nha Trang ligt op nog geen 100 meter van het strand. Maar om daar te komen moet ik wel een drukke 2x2baansweg oversteken. Dit was altijd al zo, maar nu is het er wel heel erg druk. Als dit mijn eerste kennismaking met Vietnam zou zijn, dan kon er wel eens weinig van het zwemmen terecht zijn gekomen en stond ik nog steeds te wachten op een rustig en veilig moment. Ik steek wel over op een zebrapad, maar dat doe ik enkel, omdat het verkeer er dan wellicht op rekent, dat daar wel eens iemand zou kunnen oversteken. Een zebrapad betekent zeer zeker niet dat er iemand stopt. In het gunstigste geval remmen ze wat, maar meestal wijken ze enkel wat uit en rijden ze de vouwen uit je zwembroek. Vorig jaar stond er op die kruising nog een klaarover om de toeristen bij het oversteken te helpen, maar die heb ik de hele week nog niet gezien.
Dat het nu zo veel drukker is, wordt mede veroorzaakt door een plotselinge forse toename van het aantal bussen, witte bussen (wit is blijkbaar de nieuwe modekleur voor bussen). En voor een bus heb ik toch wel wat meer ontzag, die rijdt niet even om je heen. En niet enkel dat, doordat de linkerbaan in beslag genomen wordt door die bussen, gebruiken de scooterrijders allemaal enkel de rechterbaan en hebben dus minder ruimte om te manoeuvreren.

Dat grote aantal bussen is welicht wel het antwoord op het raadsel waarom ik geen Chinezen op het strand zie. Blijkbaar zijn zij degenen die met die bussen overal en nergens naar toegaan. Rondvraag heeft mij nog geen eensluidend antwoord opgeleverd. Maar de meest waarschijnlijke uitleg is, dat ze massaal op allerlei excursies gaan. Waar heen dan wel, weet ik nog niet. In de buurt van Nha Trang is niet veel waarvan ik weet dat het een reis daarheen zou rechtvaardigen. Afgezien dan van een aantal kunstmatige attracties. Zo is er een eiland voor de kust, waar je met een kabelbaan naar toe kunt. Daar is een mini pretpark en een boel soevenierwinkeltjes te vinden. Al bij mijn eerste bezoek hier, werd mij door de lokale Vietnamezen afgeraden er heen te gaan, niet de moeite maar wel duur.
Denkelijk gaan de Chinezen ook wel wat verder weg, want ik zie pas 's avonds laat weer al die witte bussen door de stad rijden om hun passagiers te droppen.

Op mijn Nederlandse telefoonabonnement bellen is zacht uitgedrukt nogal prijzig. Naar Nederland bellen, maar ook binnen Vietnam. Dat valt buiten je bundel en dan wordt je een poot uitgerukt. Beiden kost 2 euro per minuut. Om maar helemaal niet te spreken over internetgebruik, 9 euro per MB. Ik gebruik dus ook een Vietnamese simkaart. In mijn telefoon kunnen 2 simkaarten, dus dat is geen probleem. Wel wat lastig is, dat telkens als ik langer dan 3 maanden niet in Vietnam ben geweest, de Vietnamese simkaart niet meer werkt. Ik diende dus weer een nieuwe kaart te halen.
Die kun je hier vrijwel op elke straathoek wel kopen, echter officieel horen deze wel op naam te staan. Dit werd door de handelaren omzeilt door deze op een gefingeerde naam te zetten. De overheid verwacht nu van de telefoonbedrijven, dat ze dit beter controleren. Je loopt dan nu ook de kans dat een kaart met fantasienaam wordt geblokkeerd. Vorig zag ik mij genoodzaakt naar het kantoor van het telefoonbedrijf te gaan, om dit te laten corrigeren.
Deze keer dus maar gelijk goed en de kaart direkt op mijn eigen naam laten zetten. Nu heb ik wel gehoord, dat de handelaren dat wel voor je willen doen, maar ik ben toch echt niet van plan door een willekeurig figuur mijn paspoort te laten kopiëren. Dus op naar Mobifone, een van de grootste spelers hier.
Het kantoor van Mobifone is volgens de routeplanner slechts 2,3 km van mijn hotel. Dat betekent in mijn woordenboek lopen. Nu ben ik er in de loop van de jaren al lang achter gekomen, waarom de Vietnamezen zulke korte benen hebben. In dit klimaat een eind lopen is niet aangenaam en zij doen het dus ook vast niet. Maar ik ben nu eenmaal een eigenwijze kaaskop en ga aan de wandel. Wel was ik die ochtend extra vroeg gaan zwemmen en was ik al ruim voor half tien onderweg. Dus nog helemaal niet op het warmst van de dag. Op dat tijdstip kun je nog een klein beetje schaduw vinden als je maar kort genoeg langs de gebouwen loopt. Rond het middaguur is er behalve recht onder een boom nergens meer schaduw te vinden.
Desondanks was ik bij aankomst behoorlijk verhit en bij het binnengaan van de winkel zou mij zeker het zweet aan alle kanten uitbreken. Dus eerst maar eens even afkoelen. Nu is dat hier geen enkel probleem. Ook in straat van de telefoonwinkel zitten meerdere gelegenheden, waar je zittend onder een ventilator, een heerlijk ijsgekoeld drankje kan krijgen. Ik ben ergens gaan zitten, waar van allerlei soorten fruit een vers sapje of shake wordt gemaakt. Na een heerlijk groot en koel glas watermeloensap en, vanzelfsprekend, de gratis ijsthee, was ik wel voldoende afgekoeld om bij Mobifone naar binnen te lopen. Een mooie moderne zaak en groot genoeg om zowel de winkels van KPN, Vodafone en T-mobile uit Deventer ruim te huisvesten.

Even bij de receptie beleefd op mijn beurt wachten, natuurlijk kruipt de Vietnamees die na mij binnen is gekomen wel voor. Alhoewel tegenwoordig zeker een stuk minder, is dat fenomeen hier nog niet uitgeroeid. Ik denk dan ook, dat het daarom is, dat zaken als zo'n grote telefoonwinkel of een bank, nu vaak een receptie hebben, waar je je dient te melden, waarna je dient te wachten om pas, nadat ze je roepen, je naar een balie kunt.
Ik zag dat andere mensen bij de receptie, die waarschijnlijk voor het zelfde als ik kwamen, eerst een formulier dienden in te vullen. Dat hoefde ik niet te doen, een receptiemedewerkster deed dat voor mij. In tegenstelling tot sommige onbeschoft voordringende klanten, is het personeel over het algemeen uiterst beleefd en heel voorkomend. Na daarna even te wachten kon ik naar de juiste balie. De gegevens van zowel mijn paspoort als visum werden ingevoerd, daarna werden ze gescand en voor de zekerheid zijn er ook nog fotokopieën gemaakt. Een dergelijke degelijkheid zouden ze in Vietnam ook weleens op andere terreinen mogen toepassen.
Maar, nu heb ik wel een simkaart op eigen naam en kan ik bellen en internetten voor een fractie van de kosten. Ik heb een 4G internetbundel van 2,5 GB voor minder dan 3 euro. Naar Nederland bellen gaat nu voor dubbeltjes in plaats van euro's. Binnen Vietnam centen.
En dan heb ik ook nog gratis gebruik van faceboek in de internetbundel. Enkel dat lijkt meer dan het is. Vorig jaar had ik dat ook al en toen scheelde dat echt. Waarschijnlijk was dat een wel erg populaire regeling en hebben ze deze daarom behoorlijk uitgekleed. De aankondiging is nog steeds; gratis facebook, maar als je het gaat gebruiken, krijg je de melding, dat wanneer je fb volledig wil gebruiken, dit toch ten koste van de databundel gaat. En volledig wil zeggen met foto's. En wie wil er nu fb zonder plaatjes.

Over foto's gesproken, jullie moeten nog even geduld hebben. Komt de volgende keer wel weer.