7 dagen regen.

Het regende al een aantal dagen behoorlijk stevig, maar daarna begon het pas echt. Je moet je eens de ergste bui die je in Nederland ooit hebt meegemaakt voorstellen. Zo eentje waardoor de brandweer moet uitrukken om kelders leeg te pompen. Zo een dus, maar dan wel een waar geen eind aankomt. Uren, uren en nogeens uren aan een stuk heeft het gestortregend. Toen ik naar bed ging was het begonnen, de volgende ochtend hoosde het nog steeds en diende ik van armoe in mijn hotel te ontbijten. Iets wat ik normaal gesproken nooit doe. Ze serveren er enkel een Westers ontbijt, dan had ik ook wel in Nederland kunnen blijven. Toen de stortbui eindelijk over was, was het nog lang niet droog. Daarna heeft het nog dagen geregend met een enkele hele kleine opklaring er tussenin. Het heeft in totaal wel een week geregend. Als afsluiter nog zo'n enorme stortbui, maar die duurde gelukkig maar 6 uur. De volgende dag was eindelijk droog, nou ja af en toe nog wel een bui om het af te leren.

Nogal wat toeristen bleven noodgedwongen in het hotel. Mijn hotel heeft ook een aantal zogenaamde dorm-rooms (slaapzaal). Daar verblijven meestal jongelui die op een oud barrel van een motorfiets, gekocht in Hanoi en hopelijk weer te verkopen in HCM, of andersom, door Vietnam trekken. Verder reizen was niet echt een goed idee. Zelfs een wandelingetje door de stad zat er niet in. Het hotel deed goede zaken, normaal is het overdag een wat dode bedoening, maar nu zaten de bar en restaurant de hele dag vol. Nu was zelfs het restaurant op de eerste etage in gebruik.

Ik ben hier al wel wat gewend en ik lees ook het weerbericht. Dit laatste in tegenstelling tot vele anderen. Ook hier zit iedereen enkel nog met de telefoon in hand. Een krant wordt niet meer gelezen en zelfs de tv staat niet meer aan. Als ze het niet op facebook voorbij hebben zien komen, weten ze het niet. Of ze weten het verkeerde. Er staat nogal wat lariekoek op het web, fake news (om maar eens een term te gebruiken). Ik kon zelfs sommige Vietnamezen vertellen, dat er slecht weer op komst was. Na de stortbui kreeg ik een sms van mijn provider met een waarschuwing voor overstomingen. Had ik al geraden en ik denk dat er toen al de nodige mensen waren met het water over de drempel.
Ik was dus wel voorbereid. De koelkast op mijn kamer was gevuld en ik had ook nog een fles rijstwijn (een wat slappe jenever). Ik kon dus wel een paar dagen doorkomen zonder boodschappen te moeten doen. En met mijn kamer op de 3e verdieping, wat kon mij nog gebeuren. Dat was ietsjes te optimistisch. Toen ik op de ochtend van de hoosbui uit bed stapte, kreeg ik wel natte voeten. De afvoer van het balkon bleek verstopt te zitten. Dat, in combinatie met de wind die recht op de balkondeuren stond, leidde tot een waterballet.

Al te lang heb ik mij niet laten weerhouden. Nadat het hozen was overgegaan in zware regen ben ik al wel op pad gegaan. Net als de Vietnamezen een poncho aan en op de fiets, de Vietnamezen op de scooter natuurlijk. Bij vrienden op visite en kijken naar de rivier die hier door de stad stroom.

Dat was best spectaculair. De toch al brede rivier was veranderd in een woeste stroom. Tussen de rivier en een zijtak die door de stad stroomt ligt een dijk. Daar storte het water zich nu met geweldige kracht overheen.

Toen een paar dagen later het water weer was gezakt, bleken er flinke stukken uit het wegdek te zijn weggespoeld. Dit was trouwens twee dagen later al weer gerepareerd.

Het restaurant waar ik veel van mijn tijd slijt zit hier vlakbij. Zo ook een grote transformatorkast. Deze kast stond al met de voeten in het water. Er kwamen 2 monteurs van het energiebedrijf aanlopen, die toen uit voorzorg de stroom afsloten. Zodoende zat de hele buurt zonder waarschuwing ineens zonder electra. Pas de volgende dag, toen het water wat lager stond werd het weer hersteld. Het restaurant heeft een electrisch rolluik aan de voorkant, wat dus niet meer dicht kon. 2 mannen hebben die nacht in de zaak beslapen, om ongewenst bezoek buiten te houden. Dit is dan slechts een van de kleinere ongemakken.
De dagen erna ben ik doorgekomen, door tussen de buien door maar weer te verhuizen en dan op een andere plek een boek te lezen en koffie te drinken. Om zodoende toch nog enige afwisseling te hebben. Voor mij is het enkel wat lastig en leidde het tot wat verveling, tegelijk wel wat spannend en ik heb jullie weer wat te melden. En gisteravond heb ik alweer zittend op een terrasje aan dit verslag kunnen werken. Wat mij betreft is het leed wel geleden.

Voor veel Vietnamezen was toch wel wat minder leuk, zacht uitgedrukt. Nogal wat mensen hier hadden het water in huis staan en zaten soms ook volledig geisoleerd. Om nog maar te zwijgen van de mensen die zijn verdronken. In Huê was er enkel veel regen, maar meer naar het zuiden kregen ze volle laag van een typhoon die enorme schade heeft aangericht en meer dan 100 mensen het leven heeft gekost.
Zo goed en kwaad als het kan, gaat het leven door in de regen. Dan zie je ook goed, dat zeker voor de arme mensen hier, het leven heel hard kan zijn. Straatverkopers die in de regen aan het werk zijn, slechts beschermd door een poncho die nauwelijks meer is dan een plastic zak met armen en een capuchon. Zo'n ding kost een dubbeltje. Ik heb een poncho van 12 euro (in Vietnam gekocht). De markt aan de rivier is natuurlijk niet bruikbaar, dan zie je de verkopers een eindje verderop in de regen op straat zitten met hun handel. Anderzijds zijn er natuurlijk ook velen, die dagenlang niets verdienen. Alle dagloners hebben dan gewoon geen werk. Als je zonnenbrillen aan toeristen verkoopt kun je ook maar beter thuis blijven, of omschakelen op ponchoverkoop. Het gekke is, dat ik dat laatste niet zie gebeuren. Klaarblijkelijk is het een specialisme. De ponchoverkopers die ik zie, duiken ineens op als het regent, maar hoe die dan weer de droge dagen doorkomen, weet ik niet.
De sigarettenverkoopster die tegenover mijn stamtent met haar handel op de stoep zit, zit daar 7 dagen per week van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Enkel met Nieuwjaar zit ze er niet, maar dan ligt het hele land plat. Nu heb ik haar een aantal dagen niet gezien. Nadat ik het weerbericht had gelezen, had ik ook hier voorgezorgd. Ook de nodige winkels hadden de luiken dicht. De Vietnamees ging natuurlijk ook enkel de deur uit voor het hoogst noodzakelijke.

Momenteel schijnt de zon weer.