Hanoi.

Vrijdagochtend ben ik weer thuis gekomen, maar toch nog een verslag. Hanoi is te mooi om niet wat over te schrijven en foto's te plaatsen.

De bedrijvigheid in het historische centrum, al die winkeltjes daar in de smalle straatjes en de straathandel zorgen voor een heel levendig beeld. Ik kom ogen te kort als ik er doorheen wandel.

Per straat vindt je vaak een specialisatie. Wat vergelijkbaar zoals in het centrum van Deventer allemaal modewinkels bij elkaar zitten. Dat is in Hanoi extreem doorgevoerd. Zelfs tot in de naam van de straat. Die laatste wijsheid heb ik uit de Lonely Planet, mijn Vietnamees is dus nog niet zo goed dat ik dat zelf wel had bedacht.
Ik zag een straat waar alle winkels kerstversiering verkochten. Buiten december verkopen ze daar offergaven, dat is ook niet veel anders dan decoratie.
Ik was zelf op zoek naar een winkel waar ze kalenders verkopen. Het was even zoeken, maar toen ik er een had gevonden, had ik er ook gelijk tien gevonden.
Niet enkel zitten ze allemaal bij elkaar, ze stallen ook allemaal op de zelfde manier hun handel uit. De winkels die telefoonhoesjes verkopen hebben allemaal grote witte lampen aan het zonnescherm hangen. Dus als je die lampen ziet, weet je dat ze telefoonhoesjes verkopen. Probeer je trouwens eens voor te stellen, meer dan tien winkels vlak bij elkaar die allemaal enkel telefoonhoesjes verkopen.

Het viel mij op, dat bijna alle winkels de handel niet op de stoep hadden uitgestald. De vorige keren dat ik hier was, namen ze de volledige stoep in beslag. Het is wel duidelijk dat de politie het verbod daarop, wat er altijd al was, nu wel handhaaft. Enkel helpt het mij geen zier, ik moet nog steeds op straat lopen, door de legaal op de stoep geparkeerde scooters.

Ook de straathandel heeft het niet makkelijk. Tegenover een terrasje waar ik 's ochtends koffie zit te drinken, staan altijd fruithandelaren met hun handel op de fiets. De mobiele handel dient mobiel te zijn, op een vaste plek blijven staan is niet toegestaan. Opeens zag ik ze allemaal verdwijnen, met echt een wat angstige blik in de ogen. De politie kwam eraan. Een paar minuten later zijn ze weer terug. Vijf minuten later wordt het spelletje nog eens herhaald. De politie had een rondje gereden. Deze mobiele handel is enkel mobiel als de politie in de buurt is.

Op de terugreis diende ik in Guanzhou, China over te stappen. Het vliegveld is groot en modern. Wel is al een aantal jaren een van de informatieborden in de vertrekhal kapot. Deze vertrekhal komt op mij veel te groot over, de helft van de pieren zijn niet in gebruik. Maar dat lijkt toch eerder een gevolg van een wat vreemde planning. Voor mijn vliegtuig moet ik naar de kelder die overvol zit, vanwaar ik dan met een bus naar mijn vliegtuig, een paar kilometer verderop, wordt gebracht.

Het enige wat ik wel prettig vond van overstappen in Guanzhou, was dat internationale overstappers daar niet door een veiligheidscontrole hoefden. Op alle andere vliegvelden waar ik ben geweest, moet je ook als overstapper altijd door de controle.
Helaas, deze keer moest ik er wel aan geloven. De laptop en vloeistoffen uit de tas, horloge en de riem af, alles uit de broekzakken en in een bakje doen die door de röntgenscanner gaat, enkel hoefde ik mijn schoenen niet uit te trekken, wat soms ook wel moet. Dit kostte mij dus wel weer een aansteker, een gevaarlijk terroristisch wapen. Zelf moest ik ook door een controlepoortje en ondanks dat er geen alarm afging, werd ik ook nog eens gecontroleerd met een handscanner. Hoe ik toch nog een aansteker had na de controle, vertel ik niet, dat is mijn geheim.

Verder een probleemloze reis. Ondanks wat beperkte beenruimte door de mediabox onder de stoel voor mij heb ik prima kunnen slapen.

Ik wens jullie allemaal prettige feestdagen.