Het werk is voorlopig nog niet klaar.

Het werk aan de regenwaterafvoer is voorlopig nog niet klaar. De kuil in de kruising is gedicht en nu zijn ze aan het werk voor het restaurant waar ik dagelijks kom. Daar zijn ze inmiddels veertien dagen bezig en nog niet klaar. De werkers hadden de eigenaresse van het restaurant vertelt dat ze een week bezig zouden zijn. Zij heeft dus onderhand aardig de smoor in. Als de afvoer over de gehele lengte van de straat (3km) moet worden aangelegd, is het in dit tempo een meerjarenklus. Ik vermoed het wel, het lijkt mij de hoofdafvoer voor alle zijstraten die er op uitkomen.
En niet enkel duurt het lang, ook is de stoep voor het restaurant verzakt. Na een fikse regenbui is de halve stoep gaan schuiven. Als ik er zou wonen, zou ik mij aardig zorgen maken om de gevel. Gelukkig heeft het sindsdien niet meer hard geregend en inmiddels is de kuil voor het restaurant zo goed als gedicht. Het gevaar lijkt nu wel geweken, nu mogen de buren zich zorgen gaan maken.
Als je er met westerse ogen naar kijkt, is het, zacht gezegd, zelfs verbazingwekkend dat het uberhaubt lukt. Ik vermoed dat de werkers allemaal dagloners zijn. Werkkleding hebben ze niet en fatsoenlijk gereedschap ontbreekt het ook aan. Ze hebben waarschijnlijk nog nooit van een arbowet gehoord, die hier wel degelijk bestaat, en hun baas doet net alsof hij er nog nooit van gehoord heeft.
Alles gaat op het timmermansoog. Een duimstok of rolmaat heb ik nog niet gezien. De bekisting wordt met boomstammetjes op de plaats gehouden. Een werker merkt met zijn duim de plek, legt het stammetje dan op een toevallig voorhanden zijnd stuk steen, houdt het stammetje met zijn voet, gestoken in een plastic sandaal, op de plaats en zaagt het af met een handslijptol. ps de slijptol heeft, bijna vanzelfsprekend, geen afschermkap rondom het blad. Als het dan toch niet helemaal mocht passen, is er natuurlijk de hamer om de boel op de plek te rammen.
Ze hebben wel de beschikking over een moderne graafmachine. Regelmatig werkt deze van naast de afzetting, trouwens de naam afzetting niet waardig, op de weg dus, die dan nog gewoon open is voor het verkeer. Als het erg druk is, wil wel eens een van de werkers met een miniscuul rood vlaggetje iets doen, wat in de verre verte lijkt op verkeersregelen. Nogal wat scooterrijders trekken zich daar niet veel van aan en wurmen zich langs de draaiende graafmachine.
Het is in ieder geval wel een leuke tijdsbesteding voor een pensionade om naar te kijken. Ook de nodige buurtbewoners staan toe te kijken en commentaar te leveren, de beste stuurlui ...

Doordat ze daar nu aan het werk zijn, kan ik mijn fiets niet op de stoep voor het restaurant kwijt, maar moet ik aan de overkant van de straat parkeren. Het is er soms best wel druk en dus zodra ik een gaatje zie, ga ik al op de andere weghelft fietsen. Ik voel mij er niet helemaal happy bij, maar ik val absoluut niet op. Spookrijden is hier de gewoonste zaak van de wereld.

In de straat voor mijn restaurant is deze zomer de afvoer al aangelegd en tegelijk is het wegdek vernieuwd. Ook zijn er toen buizen aangelegd om de electra- en telefoonkabels onder de grond te trekken. Daar zijn ze nu mee bezig. Gezien de dradenbossen die hier over de straat gespannen zijn, is dat zeker geen overbodige luxe.

Het zal nog even duren, maar zo onderhand veranderd Hue in een moderne stad.