Het is wel gezellig hier.

Sinds mijn aankomst hier ben ik al naar een paar feestjes geweest. Gelijk de eerste dag al werd ik uitgenodigd voor een verjaardagsetentje in een restaurant.
Het restaurant, een terras mooi gelegen onder de bomen aan de rivier, is duidelijk geen toeristentent. Het menu is enkel in het Vietnamees en wat er op staat, was ook bepaald niet op toeristen gericht. Over het algemeen is tegewoordig mijn Vietnamees wel voldoende voor de menukaart, maar hier kwam ik niet ver. Welk dier kon ik in de meeste gevallen nog herkennen, maar hoe bereid kon ik er echt niet uithalen. En bij aantal gerechten had ik zelfs geen flauw idee welk beest het moest zijn.
Op het terras stonden ook een aantal kooien met dieren erin. Ik dacht eerst nog wat leuk. Een mooi lief wit konijn, iguana's en kippen. Dit bleek de menukaart in levende lijve.
Mijn gezelschap hield zich aan de standaard gerechten en er hoefde niets voor ons geslacht te worden. Ik kan jullie dus niet vertellen hoe iguana smaakt.
Een doos met blikjes bier onder de tafel en een emmer ijs om het op een drinkbare temperatuur te krijgen. Het feest kon beginnen.

Een week geleden ben ik op een feestje bij mensen thuis geweest. Daar ben ik op de fiets naar toe geweest. Op het laatst moest ik nog een steile brug bedwingen en ik had ook nog iemand achterop. En dat op een heel zonnige dag, dus ik had het goed warm gekregen en kwam aardig bezweet bij de mensen binnen. Gelukkig hadden ze een airconditioner en daar ben ik maar pal voor gaan zitten. Dit in een flat zonder ruiten in de ramen en de luiken wagenwijd open. De flat staat, zeg maar, in een arbeidersbuurt en stelt helemaal niets voor. De airco zal wel betaald zijn door hun dochter die een restaurant heeft. Vader die cyclorijder (fietstaxi) is, kan dat vast niet betalen.
Zoals gezegd, ik ging dus voor de airco zitten. Op een stoel. Dat was niet helemaal de bedoeling. De stoelen werden aan de kant geschoven en de gasten gingen gezellig op de grond zitten. De benen kruislings onder zich. En hoe graag ik dat ook zou willen, dat kan ik niet, mijn rechterknie werkt dan absoluut niet mee. Als ik het al voor elkaar boks om zo te gaan zitten, heb ik hulp nodig weer overeind te komen. Ik mocht dus wel op de stoel blijven zitten en voelde mij wel ietwat opgelaten. De gastheer voelde dat blijkbaar goed aan en kwam op de stoel naast mij zitten.
Ook op de grond werden grote schalen met eten geplaatst. Een oude waterketel werd gevuld met bier, makkelijk schenken. Het is hier toch gebruikelijk, dat je zelf geen flesje krijgt. Meestal worden een aantal flessen geopend. Je pakt maar en schenkt dan ook even je buren bij. Je moet hier een rappe drinker zijn, wil je een leeg glas voor je hebben. Meestal heeft de buurman het allang weer voor je bijgevuld.

Vanochtend zou ik gaan koffie drinken met een aantal personeelsleden van het hotel. Een van hun is vandaag jarig. Dit om acht uur 's ochtends. Dat is hier helemaal geen ongebruikelijk tijd om ergens met vrienden af te spreken. Helaas barstte om half acht een stortbui los, die pas twee uur later voorbij was. Ik was nog even bang, dat ze desondanks toch zouden gaan. Ik dan achterop de scooter onder de ponchoflap van de bestuurder, wat ik niet echt zag zitten. Ze laten zich hier niet gauw afschrikken door wat regen, daarvoor is per slot de poncho uitgevonden. Gelukkig vonden ze het vanochtend zelf ook wel iets te bont. Dit houd ik dus nog te goed.

Vanavond is Go Ahead - Feyenoord hier live op TV. Wellicht heb ik dan alsnog een feestje. Optimistisch blijven, hè.