Op ziekenbezoek en mijn onderbuik

Het zijn niet enkel feestjes, waar ik naar toe ga. Deze week ben ik op ziekenbezoek geweest. Een van de serveersters van de bar waar ik bijkant elke avond wel kom (in de lobby van mijn hotel, zo'n kroegloper ben nu ook weer niet), lag in het ziekenhuis.
Ik loop hier al wel een tijdje rond en onderhand schrik ik niet meer zo, als ze mij vertellen, dat iemand in het ziekenhuis ligt. Een huisarts zoals in Nederland kennen ze hier niet. Als ze hier naar een dokter gaan, gaan ze direkt naar het ziekenhuis. Ik heb de indruk, dat je als je naar het ziekenhuis gaat, je dan wel snel wordt opgenomen en niet zoals in Nederland naar huis wordt gestuurd, zodra je een been over de rand van het bed kan krijgen.
Er staat tegenwoordig een modern ziekenhuis in Hue. Wellicht niet helemaal onze standaard, maar zeker niet slecht te noemen. Ik dacht eerlijk gezegd dat het oude ziekenhuis, dat absoluut niet aan welke standaard dan ook voldoet, niet meer in gebruik was. Helaas, dat is het wel en daar lag zij. Een vervallen verveloos oud gebouw, nauwelijks geschikt als opslagruimte, laat staan voor zieke mensen. Bedkastjes die ik niet eens zou degraderen naar de schuur om plantengif in op te slaan. Etc. Maar het is wel een onderdeel van de universiteitskliniek, dus je krijgt net als in Deventer gelijk met de dokter een heel stel co's aan je bed.
Het mag er dan niet uitzien, maar de universiteitskliniek van Hue heeft best wel een goede naam in Vietnam. Ze zijn ook voorzien van moderne apparatuur en die staat wel in het nieuwe gedeelte. Naast dit ziekenhuis staat ook het International Hospital. Een mooie indrukwekkende naam, die zeker niet gerechtvaardigd kan worden door het aantal hier wonende buitenlanders. Volgens mij is het niets anders dan een privekliniek. Volgens zeggen van minder niveau dan het universiteitsziekenhuis, maar je kunt er wel beter liggen. Dat moet je dan wel zelf betalen en dat kost wel een miljoen per dag, veertig euro.
Dit wordt niet gedekt door het Vietnamese ziekenfonds. Dat ziekenfonds dekt zo wie zo niet alles. Volgens mij moet je altijd zelf bijbetalen. En dat is voor veel Vietnamezen een behoorlijke drempel. Voor ze naar een dokter gaan, hebben ze dan meestal al wel zelf gedokterd, met steun van een apotheek die je hier zo ongeveer op elke straathoek kunt vinden.
Het meisje dat ik heb bezocht, was behoorlijk ziek. Ze is gestoken door een insect en had hoge koorts. Ze heeft ruim een week in het ziekenhuis gelegen. Gelukkig is ze nu weer beter en thuis.
De presidentsverkiezing in de VS is ook in Vietnam onderwerp van gesprek. Meestal kan ik ze hier niet betrappen op enige interesse in de wereldpolitiek, maar dit maakte ook hier de tongen los. Ik kan het ook niet helemaal laten, dus nu even niet over Vietnam.
Tegen het establishment, dus ga je stemmen op een miljardair, het establishment in het kwadraat. Enkel omdat hij tegen het systeem schopt, het systeem waarvan hij extreem rijk is geworden. En belooft hard op te treden tegen migranten. Dit in een land waar bijkant enkel economische vluchtelingen (of in ieder geval, afstammeling van) of te wel gelukszoekers wonen, die de oorspronkelijke bevolking zo goed als hebben gedecimeerd. 99%! is geen zogenaamde Native American. Daarom zijn ze wellicht zo bang, bang dat ze zelf straks in reservaten wonen. Een land, dat dankzij al die immigranten het rijkste en machtigste land ter wereld is geworden. En in dat land denkt men, dat oplossing van de problemen, die er echt wel zijn, ligt in het zich afsluiten van de rest van de wereld.
Zorgelijk, tenminste dat is mijn mening, is dat veel mensen in Europa en Nederland ook denken, dat de oplossing ligt in het bouwen van een muur om je eigen, met nadruk op eigen, land. Nederland een onbeduidend vlekje op de wereldkaart, maar wel een van de rijkste landen ter wereld. Dit goeddeels dankzij de internationale handel. Nederland dat al in de 17e eeuw op die positie gekomen en gebleven is, zeker niet in de laatste plaats doordat Nederland toen al een open land was met vrijheid van denken, beter gezegd tolerant jegens andersdenkenden, van geloof en vele immigranten. Ik zal zeker niet ontkennen dat Nederland ook de nodige problemen kent. Ook denk ik heus niet dat Nederland de deur maar wagenwijd moet openzetten. Ik wil niet pretenderen dat ik de oplossing weet, maar om ons terug te trekken achter de dijken is vast het goede antwoord niet. Dat is als een klein kind die de handen voor de ogen houdt, wat je niet ziet, is er niet.