Het douchegordijn is verdwenen.

Op mijn verzoek is de balkondeur van de kamer gerepareerd. Achteraf gezien was dit helemaal niet zo dringend noodzakelijk. De volgende storm heeft Hue letterlijk en figuurlijk links laten liggen en is richting China gegaan. Daar zullen ze in een provincie ten noorden van Hue wel erg blij mee zijn geweest. De eerste storm had daar al genoeg schade aangericht en de nodige huizen onder water gezet. Ook slachtoffers zijn er gevallen.
Nu schijnt al weer de hele week de zon en is er geen druppel regen meer gevallen. Voor mij net een dag te laat. Ik was dik verkouden geworden. Een dagje heb ik mij echt wat ziek gevoeld. Blijkbaar heb ik mij zodanig zielig gedragen, dat het hotelpersoneel het al nodig vond mij fruit op de kamer te brengen en bezorgd te informeren of ik wel medicijnen had genomen.
Voor een verkoudheid, nou nee. Dat vonden ze toch niet een echt geruststellend antwoord. Medicijnen worden hier wel makkelijk geslikt.

Mijn hotel is nogal veranderd sinds mijn vorige verblijf. Voorheen zat wat verderop in de straat nog een restaurant/bar van de zelfde eigenaar. Deze is nu gesloten en ondergebracht op de begane grond en de eerste verdieping van het hotel. Ziet er erg mooi uit, maar betekent voor mij wel dat ik nu een kamer op de derde etage heb in plaats van op de eerste. Dat is niet zo erg, per slot is traplopen gezond. Waar ik mij wel wat zorgen over maak, is dat ze nu nog bezig zijn de resterende grote kamers aan de voorkant op de tweede en vierde etage te veranderen in zogenaamde dorm-rooms. Slaapzalen speciaal gericht op rugzaktouristen. Ze houden wel ook privekamers, maar de kamer waar ik nu in verblijf, is dan de enigste in het hotel die mij aanstaat. De overigen zijn achterin met uitzicht op de rotzooi die de buurman maakt, of nog erger middenin zonder raam. Waar ik zeker niet op zit te wachten zijn medegasten, die een zo'n goedkoop mogelijk verblijf zoeken, om zodoende geld over te houden om het op een zuip te kunnen zetten.
Wellicht valt het mee en zo niet, een ander hotel zoeken hier in de buurt is nu ook weer niet zo moeilijk.

Als het helemaal klaar is dan is het geen hotel meer, maar een hostel. Het bord "één-ster-hotel" is al verdwenen. En ik weet niet, of het daarmee te maken heeft, maar het douchegordijn in de badkamer is ook al verdwenen. Zoals ik julli al eens heb vertelt, is het hebben van een douchegordijn een van de vereisten voor de toekennen van de ster. Wat waarschijnlijker, is dat het zelfde als de balkondeur. Het hele personeel weet het, maar niemand doet iets. Iets zelfstandig doen, zonder een directe opdracht, staat niet in de taakomschrijving. Blijkbaar ziet ook de eigenaar er niet echt op toe.
De meeste gasten verblijven hier een of twee dagen en zullen de schouders wel ophalen en denken; ach ja, ik ben niet thuis, maar in Vietnam. Ik verblijf hier toch wat langer en dan worden kleinigheden toch wel eens wat irritant. Zoals een stopcontact dat zo los in elkaar zit, dat de adapter van mijn telefoon er gewoon uitvalt. Als ik dan klaag, dan zit er dezelfde dag nog een nieuw contact in de muur. Daar valt dan weer niet over te klagen. Zo tegen de tijd dat ik vertrek, is de kamer weer picobello. Ik heb ook al gevraagd naar een douchegordijn, maar helaas dat viel niet maar zo op te lossen. Speciaal voor mij is er iemand de winkels afgegaan, maar een dusdanig luxe-artikel valt in Hue niet te vinden en zal speciaal in Da Nang besteld moeten worden. Hue is maar een dorp met 350.000 inwoners, Da Nang is de grote stad, 100 kilometer verderop.