Konijn

De baas, tenminste bij afwezigheid van zijn zus is hij de baas, van de kroeg waar ik bijkant dagelijks kom, heeft mij uitgenodigt voor een etentje. Als ik dan rond etenstijd bij de kroeg verschijn, veel vroeger dan gebruikelijk, reageren de serveersters wat ongelovig. De baas is er niet en zal het wel vergeten zijn volgens hun.
Maar nee hoor, precies op de afgesproken tijd komt hij aan op zijn mooie dure scooter, een verjaardagscadeau van zijn zus.
Ik bij hem achterop en na enige angstige momenten, gelukkig ben ik al wel wat gewend, komen we bij het restaurant.
Hij komt van oorsprong uit Ha Noi, waar het eten van hond niet ongebruikelijk is en hij had al geinformeerd of ik het lustte. Mijn niet al te enthousiaste reactie voorkwam waarschijnlijk, dat wij bij een of andere obscure (in het zuiden van Vietnam wordt hond eten ook niet echt gewaardeerd) tent kwamen.
Het was wel een specialiteitenrestaurant. Het menu kende vele varianten van slechts een beest, konijn. Het was ongeveer een kilometer van de toeristenbuurt en ik was dan ook de enigste Westerling. Heel erg Vietnamees, bij een woonhuis de nodige tafels en stoelen in de tuin en op de stoep. Alle tafels waren vol en dat was best begrijpelijk. Er wordt daar namelijk een prima konijn geserveerd.
Ik heb trouwens nog nooit een konijn in Vietnam gezien. Een rat is het enigste dier dat ik hier weleens in het wild zie. En niet enkel in het wild, in een restaurant heb ik ze ook weleens zien lopen. Klaarblijkelijk wordt zelfs in Vietnam rat niet eetbaar geacht. Het overige wild is aardig uitgeroeid.

Mijn gastheer die op de heenweg al had bewezen, een enthousiast scooterrijder te zijn, maakte mij niet erg blij, toen hij bij het eten een flesje wodka bestelde. Weliswaar was het de slappe Vietnamese variant, maar het is zeker niet zonder alcohol.
Commentaar mijnerzijds hierop werd wat weggelachen. Een grote meerderheid van de Vietnamese mannen heeft niet het idee dat alcohol en verkeer niet samen gaan.
Maar klaarblijkeljjk maakte mijn bezorgde blik toch wel indruk. Het flesje werd slechts half geleegd en op de terugweg was hij een voorbeeldig chauffeur.

Dit was mijn laatste avond in Nha Trang. De volgende dag ben ik met de slaapbus naar Hue vertrokken. De busmaatschappij waar ik meestal mee reis, heeft net nieuwe bussen aangeschaft. Dat werd eerlijk gezegd ook wel tijd. Het is het grootste en best bekendstaande busbedrijf, maar onderhand reden ze met het alleroudste wagenpark.
De nieuwe bussen hebben wel het nadeel dat er geen wc meer aan boord is. Anderzijds is dat juist weer een voordeel. In een rijdende bus naar een wc is geen pretje en nu moeten ze tenminste wel een paar keer stoppen. Soms hadden ze wel eens de neiging slechts eventjes te stoppen voor een rijderswissel en direct weer door te kachelen.
De chauffeur van de eerste etappe moest duidelijk nog wel wat wennen aan de nieuwe situatie. Hij stopte wel, maar gewoon ergens langs de weg. Hij had vast bedacht, dat wanneer hij een bij een restaurant zou stoppen, hij zijn passagiers veel te lang kwijt zou zijn.
Deze slaapbussen, die van oorsprong voor het merendeel toeristen vervoerden, worden steeds populairder bij de Vietnamezen. En tegenwoordig kunnen deze zich ook die ene extra euro (op een reis van een hele nacht) veroorloven. Onderweg zie je dan ook veel van deze bussen. En bijna allemaal nieuw. Duidelijk goede business.

Inmiddels dus in Hue.