Een praatje over het weer en de tandarts

Vorig weekeinde begon het, stralend weer geen wolkje aan de hemel. Het is weliswaar geen zomer meer hier, maar het wordt dan toch snel tweeendertig, drieendertig graden. Dat is dan wel de officiele temperatuur, gemeten in de schaduw.
In de zon is het dan wel ruim veertig graden. Normaal ga ik elke ochtend een eind fietsen, maar dat is in dit weer geen aanlokkelijk idee. Ik stel het dagelijkse ritje dus maar uit tot het eind van de middag. Als na vieren de zon de wat minder hoog staat, er wat schaduw te vinden is en de temperatuur is teruggezakt tot een aangename achtentwintig. Het nadeel is dan wel, dat ik dan niet zo ver kan fietsen. Om half zes gaat hier het licht uit. Schemering is hier nauwelijks. De dag verandert zonder noemenswaardige overgang in nacht.
Donderdag kwam er een eind aan het mooie weer. Toen was het niet meer veilig op stap te gaan zonder een poncho. Ik kon nog net een fietstochtje maken in een droge periode, maar dat was er vrijdag en zeker gisteren niet meer bij. Gisteren heeft het de hele dag gehoosd. In een half uurtje dat het ietsje minder regende heb ik gauw mijn boodschappen gedaan.
De maximum temperatuur is daardoor teruggezakt tot vijentwintig graden. De minimumtemperatuur is slechts een graad of een, twee minder. Lekker warm wat mij betreft, maar dat is wel mijn subjectieve mening. Ik zie de nodige Vietnamezen die een trui hebben aangetrokken. Zij denken er dus heel anders over.
Wat mij betreft is het aangenaamste weer hier een bewolkte dag zonder regen. In Nederland denk ik daar heel anders over. Als het warm is dan wil ik de zon ook zien, maar dat heb ik hier wel afgeleerd.

Afgelopen week ben ik naar de tandarts geweest. Een hoektand waar al gerime tijd een barst in zat, brak definitief af. Nu ben ik hier al wel eerder bij de tandarts geweest en dat was niet slecht bevallen. De praktijkinrichting en het instrumentarium is allemaal nieuw en modern.
Toen ik kwam, waren en er geen andere patienten en ik kon direct in de stoel plaatsnemen. De tandarts spreekt slechts beperkt en slecht verstaanbaar Engels en mijn Vietnamees is nog rottiger, maar wij waren het toch snel eens over de behandeling en de prijs. Er diende een kroon geplaatst te worden. Daarna konden de voorbereidende werkzaamheden aanvangen. Een uurtje boren, schaven, schuren en het maken van de mal.
De volgende dag kon ik terugkomen en werd de kroon geplaatst. De tandarts was toen niet meer alleen, zoals de dag ervoor. Een aantal kennelijke leerling tandartsen omringden de stoel en stonden allemaal in mijn mond te gapen. Dat is net zo lollig als wanneer er in het Deventer Ziekenhuis een groep co-assistenten je bed omringt.
De prijs voor de behandeling was vijf miljoen, oftewel honderdnegentig euro. De tandarts was na een minuutje denken en wat rinpels boven zijn ogen op dat bedrag gekomen. Volgens een Vietnamese kennis heb ik teveel betaald, maar ik denk dat het nog wel meevalt. Wellicht had ik een paar tientjes goedkoper uit kunnen zijn, maar ik heb geen poging gewaagd af te dingen. Soms acht ik dat verstandiger. En aangezien het afbreken van de tand niet bepaald als een verrasing kwam, het zat al geruime tijd los, had mijn Nederlandse tandarts vorig jaar al een offerte voor het plaatsen van een kroon gemaakt. Deze kwam uit op ruim zeshonderd euro. Tweederde van mijn vliegticket heb ik zodoende weer terugverdiend.
Ik heb al eerder kronen laten plaatsen en het enige verschil dat ik heb kunnen ontdekken met de behandeling hier en die in Nederland, is dat het hier een stuk sneller gaat.

Vandaag is het weer opgeknapt. Zonnig met af en toe een wolkje en achtentwintig graden.