Naar de bootrace

Vietnamezen hebben andere ideeën over dag en nacht dan wij. Gisteren maakte ik een afspraak om vanochtend ergens naar toe te gaan.
"OK, dan haal ik je bij het hotel op om zes uur." "Zes uur??, 's ochtends??" "Ja", en dat met een bloedserieus gezicht. Na enig gepingel was ik staat er half acht van te maken. Dat is een tijdstip dat ik onderhand wel gewend ben. De meeste dagen hier sta ik op dat tijdstip wel op. Dan begint er meestal wel iemand van de buren te slopen of te bouwen. En ik denk dat dat nog extra christelijk is, vanwege alle toeristenhotels in de buurt.
Ik moest dus slechts iets eerder mijn bed uit om op tijd klaar te staan.

We gingen naar de lagune. Dat is een groot gebied tussen Hue en de kust. Er zijn daar veel vis en garnalenkwekers. Dat is een gebied, dat ik wel kende, maar eigenlijk nooit in ga. Het is een behoorlijke dwaaltuin van slingerende weggetjes.

Verder zijn we naar een roeiwedstrijd geweest. Bij een dorp grenzend aan de lagune werden wedstrijden gehouden. Lange en volgens mij zeker geen speciale wedstrijdboten met acht roeiers en een stuurman. Het water was niet veel meer dan een brede sloot en niet alle boten hadden een goede stuurman. Ze zaten elkaar letterlijk en figuurlijk in het vaarwater. Bij de race die ik heb zitten kijken, kon eerste boot gemakkelijk een grote voorsprong opbouwen, aangezien de nummers twee en drie elkaar de wal opduwden, kon de rest er ook niet meer door. Het was bepaald geen kinderachtige race, ze moesten een stuk van het riviertje meerdere keren op en neer. De wedstrijd ging op die manier over minstens een paar kilometer.
Als ik het een beetje goed heb begrepen waren het buurten of dorpen tegen elkaar. Dat is nog iets anders dan een buurtvolleybaltoernooi.

De wijde omgeving was er voor uitgelopen. Duizenden mensen stonden er langs het riviertje. En aangezien ik niet zo vroeg wou opstaan, stonden wij natuurlijk achteraan. Voor mij niet zo heel erg. Ik kijk er wel overheen. Ik ben minimaal een kop groter dan de meeste Vietnamezen. Ik ben er nog niet een tegengekomen die groter is, dan ik ben. Recent nog, op de bruiloft waar ik ben geweest, kwam de, waarschijnlijk, langste man van het dorp naast mij staan om, uitgedaagd door zijn vrienden, te kijken wie er langer is. En ook dat won ik nog met een paar centimeter. Hij was wel zo ongeveer de langste Vietnamees die ik ooit heb gezien.

Het is trouwens officieel beleid dat de Vietnamees langer moet worden. De regering in Ha Noi heeft zich dit tot doel gesteld. Hoe ze dat doen willen weet ik niet. Dat zal wel propaganda voor gezonder eten en meer bewegen zijn.
Met dat gezondere eten, gaat het redelijk de goede kant op. In de supermarkten, zijn er lange rijen schappen met melk. Tegenwoordig moet er al veel meer melk worden ingevoerd, dan dat ze zelf produceren. Als er dus nog een Nederlandse veeboer is, diegenoeg heeft van de Eu-regels, hier liggen nog kansen.
Helaas nemen ze ook de wat ongezondere (vette) eetgewoontes van ons over, zoals pizza's en hamburgers.
Het meer bewegen is iets wat ik ze nog niet zie doen. Afgezien dan van de roeiers van deze morgen, maar die zitten voor hun werk vermoedelijk dagelijks in die boten.
Alles doen ze op de brommer. Niet helemaal onbegrijpelijk gezien het klimaat. Maar als pappie en mammie het kunnen betalen krijgt de tienerzoon of dochter al een electrische mobilet. Ik schrik mij telkens nog het apenzuur, je hoort ze niet aankomen, als zo'n snotneus mij voorbijscheurt.