Uitgaan in Sai Gon

Vijf dagen ben ik in Sai Gon geweest. Dat is dan vier avonden stappen. Heel leuk, maar ook wel meer dan genoeg. Dat wordt weer dagen afkicken.
Telkens als ik weer in Sai Gon kom, dan zijn er weer kroegen bijgekomen. Onderhand zijn er de nodige moderne Grand Cafe's die er een paar jaar geleden nog helemaal niet te vinden waren. Nu ook met live-muziek, wat een paar jaar geleden ook een onbekend fenomeen was.
Dan zijn er zeker een dozijn animeerkroegjes. Sommige hiervan stellen als kroeg helemaal niets voor. Een paar vierkante meter en aan inrichting is geen geld besteed. Hier draait het enkel om de lieftallige serveersters, die er wel voor zorgen dat je wegloopt met een stevige rekening. Of soms liever nog met haar wegloopt. Dat levert waarschijnlijk wel wat meer op dan de ene euro die ze meekrijgen van de drankjes die ze op jouw kosten drinken.
Natuurlijk is er nog de kroeg op de stoep, waar je zittend op een plastic kleuterstoeltje een stuk goedkoper dan in de Grand Cafe's en de animeertenten een fles bier kunt drinken. Dat was nog niet zo lang gelden een klein zaakje met maximaal twintig stoeltjes, authentiek Vietnamees (toen nog wel). Nu zijn er meerdere (naast elkaar) en is dit uitgegroeid tot tientallen meters stoep aan beide kanten van de straat. Honderden toeristen zitten hier 's avonds het echte Vietnamese leven te proeven. Er zit bijkant geen Vietnamees tussen. Die zitten een straat verderop.
Het aantal restaurants is niet te tellen. En dan zijn er nog de stalletjes met alle soorten etenswaar. De meeste hiervan pas in de avond. Als de winkels sluiten installeert men zich daar op de stoep. Het varieert van echt Vietnamees tot een broodje kebab. Je kunt er gaan zitten, natuurlijk ook weer op een plastic krukje, of het meenemen. Ook de soep. Deze krijg je dan mee in een plastic zakje. Sommige van deze tentjes zijn ook bij de Vietnamezen behoorlijk populair. Die komen voorrijden op de brommer voor een meeneem-maaltijd
Ik heb er een ontdekt die heel goede bun bo Hue (bamisoep met grote stukken vlees) verkoopt. Deze specialiteit uit Hue, kun je in heel Vietnam kopen. Enkel niet zoals in Hue op elke straathoek.

Zoals jullie al wel zullen vermoeden heb ik mijn avonden niet op de stoep doorgebracht. Ik ben wat duurder uitgegaan, maar had wel de serveerster op mijn schoot. Ondanks dat ik al weer een jaartje ouder ben, vinden ze mij nog steeds heel aantrekkelijk.
Een van de zaken heeft een poule-tafel. Kun je voor de afwisseling met een van de dames een potje poulen en later thuis zonder blozen vertellen, dat je bent wezen biljarten.

Vertelde ik de vorige keer dat ik mij overdag in Nha Trang wel wat verveelde, daar heb ik in Sai Gon geen last van. Weliswaar spook ik hier overdag weinig bijzonders uit, maar je hoeft je maar op een terras te installeren en je kunt genieten van het hectische gebeuren op straat. Het is een waar gekkenhuis.
Ook kan ik hier tot mijn grote genoegen de Vietnam News kopen. Een Engels-talige krant. Als krant niet bepaald bijzonder. Het is vaak een vrij droge opsomming van feiten. Zoals hoeveel rijst er vorig jaar is geëxporteerd. Je leert er wel wat van. Vietnam is een van de allergrootste rijstexporteurs ter wereld, maar veel verdienen doen ze er niet mee.
Het leukste van deze krant zijn de artikelen met aankondigingen van nieuwe wetgeving door de regering. Als je al een tijdje in Vietnam rondloopt, zijn deze artikelen vaak ronduit hilarisch. De hoogtepunten van de afgelopen week;
Men wil boetes gaan uitdelen voor het dragen van een niet goedgekeurde helm. Het merendeel van de Vietnamezen draagt een werkelijk waardeloos prulexemplaar, aangeschaft voor minder dan twee euro. Een redelijke en goedgekeurde kost vijf euro. Ze dragen over het algemeen enkel een helm omdat dit verplicht is en kijken bij de aanschaf slechts naar de prijs. En goedkoop is hier zeker duurkoop. Nog afgezien van de weinige bescherming die zo'n hele goedkope biedt, is de helm ook al wel kapot na een paar maand. Ikzelf heb er een van vijftig euro, meestal tot grote hilariteit van mijn Vietnamese vrienden. Ze vinden hem veel en veel te zwaar.

Verder komt er een boete op het niet hebben van registratiepapieren van de motor op je eigen naam. Dat is ook vrij algemeen. Als men een tweedehandse brommer koopt, wordt er een papiertje getekend, dat in de boekwinkel is gekocht. Men krijgt de kentekenpapieren van de vorige eigenaar en neemt niet de moeite deze te laten wijzigen. Dat schijnt ook een nogal behoorlijke bureaucratische rompslomp te zijn, die het nodige geduld vergt. En dan zal het natuurlijk ook nog wel geld kosten.

Voor beide zaken geldt, dat de overheid het eerst uit de hand laat lopen en dan flink dreigt te worden. Nooit is hierop gecontroleerd en is het gewoon de dagelijkse praktijk geworden. Binnenkort krijgt dus 75% van de Vietnamezen een bekeuring, of zelfs twee. Ik ben benieuwd.

Dan heeft men ook het voornemen geuit, de namaak te gaan bestrijden. Deze goederen moeten uit de markt worden genomen. Dat betekent dan sluiting van alle (werkelijk alle) boek- muziek- kledingwinkels en driekwart van de markt. En daar houdt het niet mee op. Alles wordt nagemaakt. Het is werkelijk een plaag hier. Het echte is vaak helemaal niet te krijgen. Als ze dit werkelijk krachtdadig gaan aanpakken, komt de economie volledig op zijn gat te liggen.

Inmiddels ben ik weer in Nha Trang.