Dure pinda's

Tegenover mijn stamtent installeert zich dagelijks rond een uur of tien in de morgen een vrouw met haar handeltje. Dit tot ongeveer het eind van de middag. Ze verkoopt gelatine. In blokjes gesneden met ijs en eventueel voor de liefhebber met een scheut room. Tenminste ik neem aan dat het room moet voorstellen, maar het lijkt meer op stroperige koffiemelk. Meestal in een plastic zakje om mee te nemen. De klanten nemen vaak niet eens de moeite van de brommer af te komen. Zeg maar een drive-in-restaurant. Ze heeft echter ook een paar plastic krukjes als je het ter plaatse wil nuttigen. Ze heeft het behoorlijk druk, vooral rond lunchtijd en aan het eind van de middag. Haar hele handel voert ze aan in twee manden aan een draagstok. Hoewel ik gezien de drukte vermoed, dat ze tussentijds ook nog wel bevoorraad zal worden. Ik kan mij gezien de huidige hitte ook nauwelijks voorstellen hoe ze anders nog ijs kan hebben aan het eind van de dag.

Ja, deze week was het niet gewoon warm meer, na een aangename wat koelere dag afgelopen zondag werd het heel snel heel heet. Vrijdag zag ik op de officiële thermometer 42 graden. Dat is een temperatuur, waarbij ik nauwelijks meer functioneer. Als ik niet in de hotelkamer zit met de airco aan, dat zit ik ergens vlakbij een ventilator. Tussen de airco en de ventilator, beweeg ik mij met zo min mogelijk inspanning. Zelfs een potje pool is mij al te veel. Dan begin ik bijna te verlangen naar de kou in Nederland. Gelukkig, zou ik haast zeggen, is gistermiddag het weer omgeslagen. In slechts een paar uur tijd veranderde de 42 in 24. Het waait, heerlijk, en het miezert wat, ook heerlijk.
Het weer werkt hier echt anders dan bij ons. De weersomslag gebeurde bij een stijgende barometerstand. Het is mij al wel eerder opgevallen, dat als de barometer richting 1020 gaat het weer minder wordt.
Dan heb je hier ook nog twee keer per jaar een langste dag. Doordat Vietnam tussen de evenaar en de noordelijke keerkring ligt, komt de zon twee keer per jaar recht boven je te staan.

De politie in Vietnam verdenk ik er wel eens van, zichzelf of in ieder geval hun werk niet al te serieus te nemen. Deze week zat ik op een terras en plotseling begon het personeel wat paniekerig de tafels en stoelen die op de stoep stonden naar binnen te brengen. Ik hoef het al niet meer te vragen, de tafelpolitie (zo noem ik ze maar) komt er aan. Met een beetje pech nemen ze in beslag wat je op de stoep hebt staan, een paar stoelen, een tafel, een reclamebord en heb je een bekeuring. Dus zodra ze worden gesignaleerd begint de hele straat alles heel snel binnen te zetten. De controleurs hebben echter nog maar nauwelijks hun kont gekeerd, of alles staat al weer buiten.
Meestal zitten rondom de markt ook nog de nodige kooplieden op de stoep, die geen officiële plek hebben. Toen ik daar pas was, stoven ineens al die handelaren met hun waar alle kanten op. Er kwam een politieagent aangewandeld. Je weet maar nooit of hij zijn salaris nog moet waarmaken, of erger (hoewel vermoedelijk goedkoper) nog wil aanvullen.
Maar buiten de vijf minuten dat de agent aanwezig is, zitten al die handelaren daar dagelijks op de stoep. De pakkans is blijkbaar toch bijzonder gering. Je zou toch denken dat als de agent het echt wil, hij snel een eind kan maken aan illegale terrassen en koopwaar buiten de markt. Het zal wel een kwestie van prioriteit zijn. In Nederland denk ik ook wel eens, als een agent zich een uur bij een stoplicht posteert, heeft hij zijn salaris voor de hele maand terugverdiend.
Hoe ze trouwens precies redeneren in wat wel en niet op de stoep mag, is mij absoluut niet duidelijk. Volgens mij is nooit toegestaan je ergens op de stoep te installeren en is enkel echte ambulante handel toegestaan. Het is echter de normaalste zaak van de wereld om op de stoep je handel uit te stallen, of met kookpot te gaan zitten. Ik zou mij Vietnam niet anders kunnen voorstellen. Ik weet een plek waar een handelaar de hele stoep vol zet met porselein. Die kan nimmer op tijd weg zijn als er politie aankomt. Heeft wellicht een gedoogvergunning.

Ik heb mijn regenjas laten stomen. Kosten tachtig cent. Dat is in Nederland twintig keer duurder. Ik moet nog wel afwachten hoe waterafstotend de jas nog is, maar de jas is in ieder geval schoon.
Niet alles is goedkoper in Vietnam. Soms zelfs behoorlijk duur en zelfs duurder dan bij ons. Neem bijvoorbeeld zuivel. Een liter melk kost ongeveer een euro. Toetjes zijn helemaal prijzig. Een tray met vier minuscule bakjes vla kosten een ruime euro en dat is dan nog het goedkoopste merk. Met de inkomens van de mensen hier zijn dat luxe artikelen. Toch wordt het gezien de grote zuivelafdeling in de supermarkt wel goed verkocht.
Helemaal prijzig zijn zoute pinda's. 200 gram voor euro 1,40. Dat is het dubbele van de prijs in Nederland. En dan zijn het ook nog niet eens de mooiste pinda's. Dat is toch wel een beetje vreemd aangezien ze hier groeien.
Ik ben wel een beetje pindaverslaafd, maar onderhand moet ik met dank aan de huidige rechtse PvdA-regering ook op de centen gaan letten. Als gepensioneerde met een huurwoning ben je in Nederland momenteel slecht af. Het zogenaamde vereenvoudigen van het loonstrookje kost mij vier procent en de huurverhoging is nog eens vier procent. Dan ook nog geen prijscompensatie aangezien ondanks de recordtoename van de pensioenvermogens de rekenmethode dit niet toelaat. En als toetje is dankzij Dijsselbloem de euro hier ook nog een paar procent minder waard geworden.