Verhuizen

Afgelopen weekeinde moest ik verhuizen. Het hotel waar ik verbleef, gaat een maand dicht om te renoveren. Familie van de eigenaar heeft in de zelfde straat ook een hotel. Er was geregeld dat ik daar voor het zelfde zachte prijsje, 11 US$, kon verblijven. Ik kreeg al direct de indruk dat dat niet bepaald van harte was gegaan. Iets van, hoe kun je nu zo stom zijn om korting te geven. Zo verdien je toch nooit wat.
De kamer die ik daar (voor het zelfde geld dus) kreeg was kleiner en minder mooi. Nee, die mooie kamer ernaast, die kon ik niet krijgen. Die heeft de hele week leeg gestaan, zoals het grootste deel van het hotel trouwens. Als ik moet schatten, kom ik op nog geen 10% bezetting. Ondanks dat het nu geen hoogseizoen is in Hue, blijft dat toch een belabberd cijfer. Zeker op zo'n centrale locatie. Zoals in een vorig stukje al betoogd, zakelijk inzicht is hier soms van ondergeschikt belang, als het kapitaal er maar is.
Het hotel waar ik eerst verbleef is niet bepaald een sterrentent, maar ik vind het daar toch wel prettig omdat ik daar een ruime kamer krijg met slechts één bed. De rest van de ruimte wordt gebruikt voor een gezellig zitje. Over het algemeen staan is de wat grotere hotelkamers hier twee, soms zelfs drie, tweepersoonsbedden waar je dan nog net omheen kan lopen. Wat voor mij ook telt, is het ruime balkon aan de voorkant. En dat is een combinatie die moeilijk te vinden is. Er zijn genoeg kamers te krijgen met slechts een bed, maar die zijn over het algemeen klein en achterin weggestopt en dus al helemaal niet voorzien van een balkon.
In mijn nieuwe hotel was de kamer iets kleiner en was dit dus helemaal vol gezet met twee grote bedden. Er werd wel aangeboden dat er een bed kon worden verwijderd, maar dat liet ik maar zitten. Dan ga ik mij ook nog weer verplicht voelen. Er was wel een klein balkon en dat was voor mij de reden de kamer toch maar te nemen.
Het viel allemaal nogal tegen en dan druk ik mij nog zacht uit. Eerst dacht ik nog, dat ik wel wat was verwend in het vorige hotel en niet zo moest zeuren, zodoende heb ik het toch nog zes dagen volgehouden, maar gisteren heb ik de handdoek in de ring gegooid.
Het is gezien de bouw, een wat koloniale stijl, denk ik het oudste hotel in de buurt. Het moet er ooit prachtig hebben uitgezien, zeker toen het nog geen directe buren had. Nu is het zo ongeveer helemaal ingebouwd. Direct tegen het hotel is een enorme kolos verrezen die het figuurlijk in de schaduw zet. Echte schaduw heb je hier niet zoveel als de zon recht boven je staat.
Doordat de buurman direct tegen het hotel heeft aangebouwd, had mijn badkamer geen ventilatie meer. Hierdoor
Bleef de kamer continu vochtig. De kleerkast stonk dan ook naar natte kleren.
Mijn vorige hotel heeft voornamelijk Westerse toeristen. In het nieuwe hotel heb ik enkel Vietnamezen gezien. En, ik was het al bijna weer vergeten, Vietnamezen zijn, hoewel meestal erg aardig, ook meestal nogal luidruchtig. Ondanks dat er niet veel gasten waren, was ik daar snel weer achter. Vooral leuk als er een groep is met meerdere kamers. Alle deuren open en maar schreeuwen. Of de volgende ochtend om zeven uur elkaar eerst in de gang begroeten alsof ze elkaar in jaren niet hebben gezien en iedereen doof is, om pas na tien minuten naar beneden te gaan voor het ontbijt. Twintig minuten later zijn ze weer terug met het zelfde kabaal.
De volgende ochtend ging om zeven uur een TV aan op een disco-niveau overstijgende maximum bejaardenhuisvolume. Het is best een groot hotel, maar het moet overal gemakkelijk te volgen zijn. Tenminste als je Vietnamees verstaat. Dit was werkelijk de allereerste keer in mijn leven, dat ik mijn bed ben uitgekomen om de buurman te verzoeken het geluid te dempen. Het bleek niet eens de buurman te zijn. Het was zelfs een verdieping lager. Een oude baas lag op bed met de deur wagenwijd open. Het ergste was dat die oude baas de eigenaar van het hotel is.
De TV in mijn eigen kamer had slechts één zender. Pas na twee dagen werd dit verholpen. Het kabelbedrijf moest er bij komen. Ongeveer twee dagen kon ik van goed beeld genieten, daarna begon het alweer hard achteruit te gaan. Gezien de aansluiting was het een wondertje, dat de TV überhaupt beeld had.
Het balkon bleek ook niet echt bruikbaar te zijn. Een paar planten, inmiddels struikgewassen, benemen het uitzicht. Op het balkonnetje staat ook de buitenunit van de airco. Als de airco was aangeweest, dan was het balkon voorlopig nietmeer bruikbaar, behalve dan als sauna. Mede door de grote buurman komt er geen zuchtje wind.
Ik had er niet veel zin, zo gek ben ik niet op verhuizen, maar ik ben toch maar op zoek gegaan naar een andere kamer. Het was nog niet zo gemakkelijk. Zoals al gezegd, de meeste kamers met balkon zijn de grote en dure kamers. Ik had echter vanaf mijn dampige balkonnetje loerend door het struikgewas een eindje verderop een hotel gezien met balkons aan de voor en achterkant. Dat hotel was mij nooit zo opgevallen, omdat het een eindje van de weg afligt. Het blijkt een erg net hotel te zijn. De achterkamers zijn weliswaar niet al te groot, maar ruim genoeg voor mij en het balkon is werkelijk een plaatje. Voorzien van echt mooi bijgehouden planten en zelfs een klein waterpartijtje. Die lekt weliswaar wat, maar je kunt niet alles hebben. Zeker niet in de prijsklasse waar ik het in zoek. Na wat onderhandelen krijg ik de kamer voor vijftien dollar. Is weliswaar duur, maar ik heb besloten mij dit maar eens te gunnen.
Het uitzicht is aan de achterkant zelfs nog wat beter dan vanaf de balkons van de grotere kamers aan de voorkant. Daar is naar één zijde het uitzicht inmiddels ook geblokkeerd, doordat er alweer een nieuw nog groter hotel wordt gebouwd. Mijn nieuwe hotel is volgens de receptioniste een drie-sterren-hotel. In vergelijk met de vorige tent is dat niet overdreven, maar het blijft wel Vietnam. Ze hebben een zuinigheidstik. De kamersleutel schakelt de stroom in en uit. Maar dan wel volledig, dus ook de koelkast en de boiler. Als je je daarover beklaagt, hebben ze bij de receptie de mogelijkheid de stroom alsnog in te schakelen. Achter de balie zitten schakelaars voor alle kamers.
Niet dat het wat helpt, momenteel ligt de stroom in de hele straat eruit.
Het hotel is zelfs voorzien van een zwembad op het dak. Het is wat klein, maar je hebt een prachtig uitzicht over de stad. Tenminste naar drie kanten. Als ik het zwembad uitprobeer, gebeurt dat onder grote belangstelling van de bouwvakkers die aan de vierde zijde het nieuwe hotel bouwen. n.b. bouwvakkers zijn hier ook vaak vrouwen.