Happy Hour

In de straat waar mijn hotel staat zijn enkel andere hotels, restaurants en toeristenwinkeltjes. Erg veel verkeer is er dus niet, behalve dan grote toeristenbussen. Die wringen zich door het straatje om de mensen te halen voor een dagtochtje, of halverwege de dagtocht de toeristen droppen bij een restaurant voor lunch. Ook zijn er de lange-afstandsbussen naar andere steden. Een enkele maatschappij biedt de service je op te halen bij je hotel. Lijkt leuk, maar met een beetje pech toer je daarna nog een uur door de stad om medereizigers op te halen. Ik ga liever met een ander mee, die een vast opstappunt heeft. Ongeveer 500 meter van mijn hotel.
Staat er 's ochtends vroeg weer een bus vlak voor min hotel met ronkende motor en loeiende airco. Gelukkig blijven de chauffeurs van de meeste toeristenbussen wel met hun tengels van de luchthoorn af. Ze hebben duidelijk de instructie gehad, die enkel bij uitzondering te gebruiken. Bij lokale bussen en vrachtwagens zit de chauffeur er vaak aan vastgeplakt. Hun idee van verkeersveiligheid. Maar die rijden dus niet in mijn straat.

De enige andere bron van geluidsoverlast is het hostel een eindje verderop. Nou ja, geluidsoverlast is overdreven, zeg maar aangename hinder. Elke avond om 5 uur Happy Hour. Gratis bier voor de gasten. Het is het Backpackers Hostel Hue. In tegenstelling tot een hotel deel je de kamer met meerdere andere gasten. Zo bezien niet eens echt goedkoop. De echte hard-core backpacker, die met zijn geld probeert het zolang mogelijk ver van huis uit te zingen, neemt wel een goedkoop Vietnamees hotelletje of nog erger een guesthouse. Toch is de tent behoorlijk populair. Een hoog Grieks eiland, sorry ik ben de naam kwijt, gehalte, denk ik. Het bestaat pas twee jaar, maar deze week is dit hostel verkozen tot het beste van Vietnam. Nu zijn er wel niet veel hostels in Vietnam, maar toch. Ik ken de eigenaar, een Australiër, en hij was er terecht verguld mee.

Na het Happy Hour met gratis bier, is er nog een tijdlang twee cocktails voor de prijs van een. De bar van het hostel is ook populair bij een groep expats, vandaar dat ik er ook wel te vinden ben. Op sommige avonden is het echt dikke mik. Dan is zuipen nog een vriendelijke omschrijving. Bier en cocktails gehad, weer aan het bier en dan tussendoor tequila naar binnen gieten. Je ziet dan mensen die amper kunnen blijven staan nog een rondje bestellen. Zo drinken heeft maar een doel, straalbezopen worden. Ik lust best een stevig biertje, maar mij ontgaat de lol hiervan. Vrolijk worden van drinken en een feestje hebben lijkt mij enkel leuk als je de volgende dag ook nog weet dat je een feest hebt gehad.
Sommige van de expats weten er ook wel raad mee. De cocktails laten ze wel aan zich voorbij gaan, maar whisky is populair. In en andere bar waar ze komen staan diverse whiskyflessen met hun respectievelijke namen er op.
De volgende ochtend thuis ontdekken, dat de scooter niet voor de deur staat. Waar ben ik gisteren geweest en zou het ding kunnen staan? Ze vragen zich geloof ik niet eens af, hoe ze zijn thuisgekomen. En dan mag je eigenlijk nog blij zijn. Ik heb ze er ook op zien kruipen in een toestand, dat het mij niet zou hebben verrast, als ik de volgende ochtend zou horen, dat een overstekende boom fataal was geworden. En dat terwijl een taxi hier spotgoedkoop is. Ik ben toch wel erg blij, dat wij dat in Nederland niet meer normaal vinden.

De bar sluit om tien uur, het is per slot een hostel. Een van de barkeepers is de broer van de eigenaar van een grote disco een eindje verderop. Hij neemt dan, heel slim, de toeristen die nog zin hebben mee op sleeptouw daar naar toe. Daar gaan ze dan al zingend, ik kan beter zeggen, al brallend, op naar de disco.
Bij binnenkomst een welkomstdrankje, wodka met een smaakje. Ook hier cocktails te kust en te keur. Enkel is het Happy Hour in de disco om tien uur afgelopen. Dus moet het volle pond betaald worden.
Ze delen flyers uit op straat met de tekst "happy hour, buy one, get two". Dat geldt echter enkel voor cocktails, maar dat hoor je pas bij binnenkomst. Maar het biertje is dan wel goedkoper. Ik betaal dan voor een blikje 80 cent in plaats van een euro. (discoprijzen)

De eigenaar van de disco, een Vietnamees, ken ik ook. Af en toe overdag samen een koffie drinken. Kunnen we over de economie kletsen. Hij is serieus geïnteresseerd in macro-economie en heeft ontdekt dat ik daar wel het een en ander van weet. Hoe het toch mogelijk is dat een land geld kan creëren? Ik zal de uitleg hier maar achterwege laten, het valt trouwens ook nauwelijks uit te leggen. Het blijft een soort alchemie, van lood goud maken. Maar als een van jullie het wil weten, voor een kop koffie wil ik best wel een keer de tijd nemen.
Hij noemt mij "die rustige man". Is ook niet zo moeilijk in vergelijk met de bovengenoemde drinkers. Ik verteer per keer misschien niet al te veel, maar kom regelmatig, begin ook niet te schreeuwen, kots de wc niet onder en lazer niet van mijn kruk, kortom de droom van elke kroegbaas zou ik zo denken. Maar dat is een persoonlijke mening. Misschien ben ik wel een grote droogkloot, die zich niet eens een keer volledig lam wil zuipen.
Ik heb hem zelf trouwens nog nooit een druppel alcohol zien drinken. Een heel goede kroegbaas dus. En dat is hij ook. Hij heeft de zaak helemaal zelf opgebouwd en heeft nu een van de best lopende tenten van de plaats.