Terras niet toegestaan

In Vietnam is het zo goed als de standaard om de bocht naar links binnendoor te nemen. Op die manier kom je wel op de verkeerde baan terecht en rijd je tegen het verkeer in, maar het is zo gebruikelijk dat je welhaast doen moet. De correcte manier zal dan juist tot brokken leiden. In Nha Trang hebben ze daar nu wat aan gedaan. Op de kruisingen hebben ze betonnen kubussen geplaatst waar je omheen moet rijden. Het werkt goed en geeft een heel wat rustiger verkeersbeeld. Iedereen houdt zich er ook aan, dus zal er in het begin wel stevig op zijn bekeurd.

Erg veel politie zie ik trouwens niet. Het enige wat ik er wel van merk, is als ik onderweg ben met de nachtbus. Dan gaat plotseling het licht aan in de bus. Staat er een politiecontrole langs de weg. De bus kan altijd gewoon doorrijden. Ik denk dat de politie wil zien, dat er echt wel iemand achter het stuur zit.

Waar ik de politie wel erg actief mee bezig zie hier in Nha Trang, is het in beslag nemen van terrasmeubilair. Met een vrachtwagen rijden ze rondjes door de stad. Of het echt politie is weet ik niet. Het lijkt meer op bezigheidstherapie voor stadswachten. Bij nadering zie je de restaurants gauw tafels en stoelen naar binnen schuiven. Ben je te laat dan gaat de tafel op de vrachtwagen en kun je die de volgende dag ophalen tegen betaling van een bekeuring. Het komt vreselijk krom over, je kunt vaak helemaal niet op de stoep lopen, aangezien deze vol staat met scooters, die daar juist weer verplicht moeten parkeren. Het parkeren op straat kan er ook toe leiden, dat je scooter op de vrachtwagen gaat. Daarnaast zie je overal geïmproviseerde restaurantjes op de stoep, een kookpot en plastic kleutermeubilair. Dat mag blijkbaar wel, maar een restaurant mag geen terras op de stoep hebben. De redenering is, hebben ze mij verteld, je hebt plek binnen dus het is nergens voor nodig.
Het is een soort kat-en-muis-spel. De vrachtwagen is nog niet uit beeld, of het terras staat al weer buiten.

Net als Hue is Nha Trang een toeristenbestemming, maar wel op een heel andere manier. Hue moet het hebben van zijn historie als keizerstad. Nha Trang is een echte badplaats. Hier komen ook erg veel Russen. In tegenstelling tot de toeristen uit andere landen, die meestal van Ha Noi naar Saigon reizen, blijven zij enkel een aantal weken in Nha Trang voor een strandvakantie. Ik neem aan, dat dat al uit de tijd van het ijzeren gordijn stamt. Toen konden Russen enkel naar bevriende communistische landen reizen.
Het lijkt er op, dat het nu vakantietijd is in Rusland. Hele families bevolken het strand. Het is nu een stuk drukker, dan de voorgaande keren dat ik hier was. Toen had ik het strand tot een uur of elf redelijk voor mij zelf, nu is het om negen uur al druk.
Daarnaast is het ook een plaats waar nogal wat westerlingen zich hebben gevestigd. Van vroegpensioeners zoals ik, tot hoogbejaarden. Sommigen met een leuke jonge Vietnamese, maar lang niet allemaal. Die genieten hier gewoon van het gemakkelijke (en goedkope) leven in een aangenaam klimaat.

Op Waarbenjij.nu, de site waarop ik mijn verhaaltjes plaats, wil ik nog wel eens de verhalen van medereizigers in Vietnam lezen. Kan ik lekker lachen om al die argeloze mensen, die dezelfde fouten maken als ik in het begin. Zo duurt het nog wel even voor je door krijgt, dat als de Vietnamees "yes" zegt, dat lang niet altijd ook ja betekent. Heel vaak betekent het enkel dat ze geen woord van je vraag hebben begrepen en daarom maar yes zeggen. Maar ook vraag ik mij wel eens af, hoe ze aan hun wijsheden komen. Die denken dat ze het land kennen na een dag. Pas las ik het verhaal van een jonge dame, dat spande toch wel de kroon. Ze was nogal teleurgesteld in Vietnam, maar gelukkig nu eindelijk in Hoi An zag ze het ware Vietnam. Dat is het zelfde als Marken het enige echte stukje Nederland te vinden. Het centrum van Hoi An, niet meer dan een paar straten, is een soort openluchtmuseum, waar met steun van Unesco oude huizen zijn gerestaureerd en de mensen in klederdracht lopen. Verder staat het er stijf van de souvenirwinkels, die voornamelijk lampions verkopen. Ik vraag mij in gemoede af, of ze ooit naar Marken is geweest, maar ik ben bang dat ze dat idee vermoedelijk verontwaardigd als oubollig zal kwalificeren.

Als je hier ergens komt wordt je vaak bestookt met vragen, zoals; Waar kom je vandaan?, Hoe heet, je?, Hoe lang blijf je?. Het zijn beleefdheidsvragen en vaak laat het beperkte Engels ook niet meer toe. Verder is het natuurlijk om je te paaien om wat te kopen, of langer in het restaurant te blijven. Maar ook onder Vietnamezen is het heel gebruikelijk bij een eerste ontmoeting van alles te vragen. Onder meer om de onderlinge verhouding vast te stellen, hoe beleefd dien ik te wezen.
In een restaurant zat aan een tafel naast mij een jonge Fransoos met een duidelijke missie de achtergebleven Vietnamezen te onderwijzen. Ik had al een tijdje zijn wijsheden aangehoord, maar de beste kwam op de vraag van de serveerster, In welk hotel logeer je? Oeps, dat kon ze echt niet vragen, dat was hoogst onzedig. Als een jonge vrouw een man dat vraagt, suggereert ze eigenlijk dat ze met hem naar bed wil, aldus de Fransoos. Dus dames pas op als je naar Frankrijk gaat, voor dat je het weet, heb je een man gevraagd met je te slapen.

Het was de afgelopen week qua temperatuur niet onaangenaam, maar met veel bewolking en af en toe een bui zeker geen strandweer. Ook de zee was veel te ruig om te zwemmen. Morgen vertrek ik naar Saigon en natuurlijk is vandaag de zon weer doorgebroken. Vanochtend dus nog maar snel nar het strand geweest.

Deze keer zijn er ook twee kleine videotjes.